Otwórz menu główne
Wikipedia

Perussuomalaiset

fińska partia polityczna

Partia Finów lub Prawdziwi Finowie[3][4] (fiń. Perussuomalaiset, PS) – fińska partia polityczna o profilu narodowo-konserwatywnym, socjalnym i eurosceptycznym.

Perussuomalaiset
Ilustracja
Skrót PS
Lider Jussi Halla-aho
Data założenia 1995
Adres siedziby Helsinki
Ideologia polityczna fiński nacjonalizm[1],
narodowy konserwatyzm,
eurosceptycyzm
Liczba członków ok. 11 tys. (2018)[2]
Grupa w Parlamencie
Europejskim 		Tożsamość i Demokracja
Młodzieżówka Perussuomalaiset Nuoret
Barwy żółta
Strona internetowa

Spis treści

HistoriaEdytuj

Ugrupowanie powstało w 1995 na bazie części Fińskiej Partii Wiejskiej. Pierwszym przewodniczącym został Raimo Vistbacka, dwa lata później zastąpił go Timo Soini. Partia zaczęła głosić hasła socjalne, opowiedziała się za wspieraniem produkcji państwowej i przeciwko cięciom w podatkach. Przeciwstawiała się przystąpieniu Finlandii do NATO, krytykowała także członkostwo w Unii Europejskiej[5].

Początkowo stronnictwo uzyskiwało poparcie w granicach 1–2%, wprowadzając 1 posła w 1999 i 3 w 2003. W wyborach w 2007 poparcie 4,1% pozwoliło wprowadzić Prawdziwym Finom 5 posłów do Eduskunty[6]. W 2009 PS startowała w wyborach do Parlamentu Europejskiego w bloku z Chrześcijańskimi Demokratami, lista uzyskała 9,8% głosów, co przyniosło liderowi partii mandat europosła.

Partia od 2000 wystawiała swojego kandydata w wyborach prezydenckich. Najwyższe poparcie uzyskiwali w 2012 Timo Soini (9,4% głosów[7]) oraz w 2018 Laura Huhtasaari (6,9% głosów[8]).

W 2011 Prawdziwi Finowie zajęli trzecie miejsce w wyborach do parlamentu krajowego (19% głosów i 39 mandatów), trzy lata później wprowadzili do Europarlamentu 2 przedstawicieli. W 2015 ugrupowanie utrzymało dotychczasową pozycję z wynikiem 17,6% i 38 mandatami[6]. Po tych wyborach partia po raz pierwszy weszła w skład rządu, dołączając do gabinetu Juhy Sipili, lider partii został wicepremierem i ministrem spraw zagranicznych[9]. Przez kilka lat partia należała do Sojuszu Europejskich Konserwatystów i Reformatorów.

W 2017 Timo Soini zrezygnował z ubiegania się o ponowny wybór na przewodniczącego partii[10]. W czerwcu nowym liderem został Jussi Halla-aho, pokonując ministra Sampa Terho[11]. Kilka dni po tym wyborze doszło do rozłamu w partii – dwudziestu deputowanych (w tym wszyscy ministrowie i przewodnicząca parlamentu) powołali frakcję poselską Nowa Alternatywa i następnie partię Błękitna Przyszłość, która pozostała członkiem koalicji rządzącej[12][13].

W wyborach w 2019 ugrupowanie otrzymało 17,5% głosów (drugie miejsce za socjaldemokratami) i 39 mandatów[14]. W tym samym roku partia utrzymała dwuosobową reprezentację w PE[15].

Wyniki wyborczeEdytuj

Wybory do EduskuntyEdytuj

Wybory Głosy (tys.) % +/– Mandaty +/–
1999[16] 26 1,0 –
1 / 200
 +1
2003[17] 44 1,6 +0,6
2 / 200
 +2
2007[18] 112 4,1 +2,5
5 / 200
 +2
2011[19] 560 19,1 +15
39 / 200
 +34
2015[20] 524 17,7 –1,4
38 / 200
 –1
2019[21] 539 17,5 –0,2
39 / 200
 +1

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Finland – Political parties (ang.). nsd.uib.no. [dostęp 2017-07-08].
  2. ↑ Perussuomalaiset ja vihreät kiinnostavat nyt eniten – jäsenmäärä noussut liki viidenneksen: „Halla-aho on hardcore-looginen” (fiń.). mtvuutiset.fi, 11 marca 2018. [dostęp 2019-06-18].
  3. ↑ „True Finns” name their party „The Finns” (ang.). yle.fi, 21 sierpnia 2011. [dostęp 2017-07-08].
  4. ↑ Czego naprawdę chcą Prawdziwi Finowie?. voxeurop.eu, 18 kwietnia 2011. [dostęp 2017-07-08].
  5. ↑ Perussuomalaiset rp. Eduskuntavaaliohjelma 2007 (fiń.). perussuomalaiset.fi. [dostęp 2017-07-08].
  6. ↑ a b Parties and Elections in Europe: Finland (ang.). [dostęp 2017-07-08].
  7. ↑ PRESIDENTINVAALI 22.1.2012: Tulos. Koko maa (fiń.). vaalit.fi. [dostęp 2018-01-30].
  8. ↑ Presidentinvaali 2018, 1. vaali (fiń.). vaalit.fi. [dostęp 2018-01-28].
  9. ↑ Prime Minister Sipilä's Government (ang.). valtioneuvosto.fi. [dostęp 2017-07-08].
  10. ↑ Soini announces he will not continue at Finns Party helm (ang.). yle.fi, 5 marca 2017. [dostęp 2017-07-08].
  11. ↑ Jussi Halla-aho elected Finns Party leader (ang.). yle.fi, 10 czerwca 2017. [dostęp 2017-07-08].
  12. ↑ PM Sipilä: „Government to continue” with New Alternative (ang.). yle.fi, 13 czerwca 2017. [dostęp 2017-07-08].
  13. ↑ Finlandia: Po rozłamie w partii Finowie powstaje nowe ugrupowanie. gazetaprawna.pl, 19 czerwca 2017. [dostęp 2018-07-25].
  14. ↑ This is the new parliament: Candidates: Parties with seats (ang.). yle.fi. [dostęp 2019-04-15].
  15. ↑ Tässä on eurovaalien tulos Suomessa: Vihreille historiallinen voitto, kokoomus suurin – nämä 13 ehdokasta pääsivät läpi (fiń.). yle.fi, 26 maja 2019. [dostęp 2019-05-26].
  16. ↑ Dataset: Finland: Parliamentary Election 1999 (ang.). nsd.uib.no. [dostęp 2019-06-20].
  17. ↑ Dataset: Finland: Parliamentary Election 2003 (ang.). nsd.uib.no. [dostęp 2019-06-20].
  18. ↑ Eduskuntavaalit 2007 (fiń.). vaalit.fi. [dostęp 2019-06-20].
  19. ↑ Eduskuntavaalit 2011 (fiń.). vaalit.fi. [dostęp 2019-06-20].
  20. ↑ Eduskuntavaalit 2015 (fiń.). vaalit.fi. [dostęp 2019-06-20].
  21. ↑ Parliamentary Elections 2019 (ang.). vaalit.fi. [dostęp 2019-06-20].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Perussuomalaiset&oldid=56923866”