Phaeosphaeria nodorum

Phaeosphaeria nodorum (E. Müll.) Hedjar. – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes[1]. Wywołuje chorobę o nazwie septorioza plew pszenicy[2].

Phaeosphaeria nodorum
Ilustracja
Liść pszenicy porażony przez Phaeosphaeria nodorum
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Dothideomycetes

Rząd

Pleosporales

Rodzina

Phaeosphaeriaceae

Rodzaj

Phaeosphaeria

Gatunek

Phaeosphaeria nodorum

Nazwa systematyczna
Phaeosphaeria nodorum (E. Müll.) Hedjar.
Sydowia 22(1-4): 79 (1969)

Systematyka i nazewnictwo edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Phaeosphaeria, Phaeosphaeriaceae, Pleosporales, Pleosporomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1952 r. Emil Müller nadając mu nazwę Leptosphaeria nodorum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu G-A. Hedjaroude w 1969 r.[1]

Synonimy[3]:

  • Leptosphaeria nodorum E. Müll. 1952
  • Phoma hennebergii Lopr. 1893
  • Septoria glumarum Pass. 1879

Morfologia edytuj

Tworzy kuliste, zanurzone w tkankach roślin owocniki o barwie od brązowej do czarnej i średnicy 150–200 μm. Mają ściany o grubości do 5 grubościennych komórek pseudoparenchymy. Ostiole mają średnicę do 15 μm i są nieco brodawkowate. Worki o rozmiarach 47,5–65 × 8–10 μm, bitunikowe, zgrubiałe, cylindryczne lub zakrzywione, krótko spiczaste, 8-zarodnikowe. Askospory wrzecionowate, niemal bezbarwne, lub jasnobrązowe, z 3 przegrodami. Mają rozmiar 19,5–22,5 × 5–4 μm, są zwężone w miejscu przegród i mają nabrzmiałą ostatnią komórkę. Strzępki pseudoparenchymy nitkowate, bezbarwne, z przegrodami[4].

Pyknidia zanurzone, kuliste, o barwie od miodowej do ciemnobrązowej i średnicy 140-200 μm. Mają ściany zbudowane z kilku warstw (do 5) grubych, cienkościennych, miodowożółtych komórek pseudoparenchymy komórek, nieco większych i bardziej grubościennych w pobliżu ostioli. Jest ona nieco brodawkowata i ma średnicę do 25 μm. Komórki konidiotwórcze wyrastają z wewnętrznej warstwy pseudoparenchymy. Są nieco gruszkowate lub cylindryczne, bezbarwne, bez przegród, niezróżnicowane, o długości 6 μm i szerokości 4-6 μm. Zarodniki bezbarwne, cylindryczne, proste, czasami zagięte, najczęściej z 3-przegrodami, tępą podstawą i tępym wierzchołkiem. Rozmiary: 22–30 × 2,5–3 μm[4].

Występowanie edytuj

Jest szeroko rozprzestrzeniony. Poza Antarktydą występuje na wszystkich kontynentach[4].

Pasożyt, grzyb mikroskopijny rozwijający się jako endobiont w tkankach roślin. Stwierdzono jego występowanie na pszenicy, życie i wiechlinie łąkowej[4].

Przypisy edytuj

  1. a b c Index Fungorum. [dostęp 2016-12-24]. (ang.).
  2. Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 2. Choroby roślin uprawnych, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, ISBN 978-83-09-01077-7.
  3. Species Fungorum. [dostęp 2016-12-24]. (ang.).
  4. a b c d Mycobank. Phaeosphaeria nodorum. [dostęp 2016-12-24].