Piasutno (jezioro)
Piasutno (Piasutno Duże) – jezioro w Polsce położone w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Świętajno[1].
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość lustra |
142,8 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
48,2 ha |
| Wymiary • max długość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Hydrologia | |
| Rzeki wypływające | |
Położenie na mapie gminy Świętajno  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu szczycieńskiego  | |
 53°36′24″N 21°12′25″E/53,606667 21,206944
| |
Dane edytuj
Opis edytuj
Jezioro wydłużone z północnego zachodu na południowy wschód. Leży wśród lasów, łąk i pól uprawnych, wąską naturalną groblą oddzielone jest od jeziora Nożyce groblą, która pełni również funkcję wąskiej drogi przejazdowej między jeziorami. Brzegi są płaskie i łagodnie wzniesione. Od południa otacza je wieś Piasutno. Kilkaset metrów na wschód w równoległej dolinie znajduje się jezioro Świętajno Łąckie. Dawne nazwy niemieckie to Piasuden Gros, Piassutter See i Dorf See.
Jeszcze pod koniec XX w. uważano, że jest to jezioro hydrologicznie zamknięte z powodu faktu, że od Nożyc oddzielone jest groblą. Obecnie wiadomo, że łączy je ciek wodny i woda przesącza się powoli z Nożyc do Piasutna. Oprócz tego z Piasutna wypływa niewidoczna często struga Piasutna, łącząca się z Szkwą, zwaną na tym odcinku Rozogą.
Dojazd do jeziora ze Szczytna drogą krajową nr 53 do Świętajna, następnie drogą utwardzoną na północ do Piasutna.
Turystyka edytuj
Jezioro niezbyt czyste, co znacznie różni je od sąsiadującego z nim jeziora Nożyce. Dno muliste, zarośnięte bardzo obficie przez roślinność podwodną. Jezioro dość oblegane przez turystów, w sezonie zaśmiecone. Jezioro linowo-szczupakowe, dominują: szczupak, okoń, płoć, wzdręga ("krasnopiórka"), leszcz, ukleja. Wschodnie brzegi otoczone przez osiedla domków letniskowych, kempingi i pola namiotowe.
Ponadto nad północnym brzegiem jeziora, około 100 m od brzegu, znajduje się gospodarstwo agroturystyczne Piekar-Turist. Obok znajduje się wypożyczenia rowerów wodnych, kajaków i łódek.
Przypisy edytuj
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 260, ISBN 83-239-9607-5.