Piołunowo
Piołunowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Radziejów.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
168[2] |
| Strefa numeracyjna |
54 |
| Kod pocztowy |
88-200[3] |
| Tablice rejestracyjne |
CRA |
| SIMC |
0868098 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu radziejowskiego  | |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Radziejów  | |
 52°38′22″N 18°38′01″E/52,639444 18,633611[1]
| |
Podział administracyjny
edytujW latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego.
Demografia
edytujWedług Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 168 mieszkańców[2]. Jest trzynastą co do wielkości miejscowością gminy Radziejów.
Nazwa
edytujNazwa Piołunowo pochodzi od licznie tu rosnącego piołunu.
Grupy wyznaniowe
edytujPiołunowo należy do parafii Byczyna.
Historia
edytujW Piołunowie znajdowało się cmentarzysko pogańskie. Ślady po nim pochodzą najprawdopodobniej z epoki brązu, z III i II wieku p.n.e. Każda mogiła miała kształt trójkąta ostrokątnego złożonego z wielkich kamieni, pod którymi zwykle znajdowały się popielnice, wypełnione popiołem i skałkami krzemiennymi. W roku 1980 została wyorana bardzo ostra siekierka z krzemienia bez drzewca. Według opowieści starszych mieszkańców Piołunowa, kamienie z tego cmentarzyska były użyte do budowy parkanu przy kościele w Byczynie.
Jak podają źródła historyczne, dawniej wieś nosiła nazwę Pielunowo.
W 1308 r. Piołunowo wraz z Płowkami zostały wymienione jako wsie leżące w dystrykcie radziejowskim[4]. W Piołunowie w trakcie prac polowych znaleziono narzędzie przypominające widły, pochodzące z okresu bitwy pod Płowcami. Obecnie znajduje się ono w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Ze znalezisk w Piołunowie i opracowań historyków wynika, że bitwa płowiecka w 1331 r. odbywała się także na północ od Płowiec, na piołunowskich polach[potrzebny przypis].
Piołunowo od 1489 r. stanowiło własność królewską. W połowie XVI w. Piołunowo było zamieszkiwane przez 3 zagrodników i liczyło 3 łany – tak wynika z rejestrów poborowych powiatu radziejowskiego z 1557 r. i 1566 r. Wieś użytkował Mikołaj Roskowski – wojski kruszwicki, od roku 1616 – Mielżyński, a od roku 1631 – Stanisław Legocki herbu Jasieńczuk. Wieś była wówczas nadal królewszczyzną i liczyła 12 domów[5]. W czasie potopu szwedzkiego wieś została w dużej części zniszczona; w 1662 r. znajdowały się tu już tylko 4 domy.
W roku 1779 właścicielem Piołunowa został Wincenty Modliński, podkomorzy brzeskokujawski, dziedzic Krzywosądzy, który otrzymał wieś od króla Stanisława Augusta jako rekompensatę za koszty poniesione przy budowie grobli od Krzywosądzy do Sędzina. W tym czasie miejscowość liczyła 7 domów i około 46 mieszkańców. W kolejnych latach przybywało domów i mieszkańców: w 1827 domów było 9, a mieszkańców 88. W 1881 r. właścicielem folwarku Piołunowo był Lniski, w okresie międzywojennym – rodzina Daszkowskich. Po wybuchu II wojny światowej w 1939 r. rodzina Daszkowskich została wysiedlona i już nie powróciła do Polski.
Obok wsi usytuowany był tzw. cmentarz choleryczny, miejsce pochówku osób zmarłych na cholerę. Obecnie znajduje się w tym miejscu pole uprawne. Przed wybuchem I wojny światowej w Piołunowie istniał młyn wietrzny.
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 101333
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 940 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Plan Odnowy Miejscowości Broniewek - Płowki 2011-2015. Opracowała mgr Ewelina Patyk
- ↑ Plan Odnowy Miejscowości Piołunowo 2010-2020. Opracowała mgr Agnieszka Krygier
Bibliografia
edytuj- Plan Odnowy Miejscowości Piołunowo 2010-2020. Opracowała mgr Agnieszka Krygier
- Piołunowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 183.