Piotr Łukjanowicz Azarow (ros. Пётр Лукьянович Азаров, ur. 14 sierpnia 1922 we wsi Zinowino obecnie w rejonie ugranskim w obwodzie smoleńskim, zm. 29 listopada 1954 we wsi Ustjanka w rejonie burlińskim w Kraju Ałtajskim) – radziecki lotnik wojskowy, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Piotr Azarow
Пётр Азаров
porucznik lotnictwa porucznik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1922
Zinowino, gubernia smoleńska

Data i miejsce śmierci

29 listopada 1954
Ustjanka, Kraj Ałtajski

Przebieg służby
Lata służby

1940–1949

Siły zbrojne

Armia Czerwona,
Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

134 gwardyjski pułk lotnictwa bombowego 6 Gwardyjskiej Dywizji Lotnictwa Bombowego 1 Armii Powietrznej

Stanowiska

starszy lotnik

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Od 1930 mieszkał z rodziną w Moskwie, gdzie skończył szkołę uniwersytetu fabryczno-zawodowego, później pracował jako ślusarz mechanik w fabryce i ukończył aeroklub. Od 1940 służył w Armii Czerwonej, w 1942 ukończył wojskową lotniczą szkołę pilotów w Engelsie i w listopadzie 1942 został skierowany na front. Brał udział w obronie Donbasu, później w walkach o Krym i w walkach na terytorium Białorusi, Litwy i Prus Wschodnich. Do marca 1945 jako starszy lotnik 134 gwardyjskiego pułku lotnictwa bombowego 6 Gwardyjskiej Dywizji Lotnictwa Bombowego 1 Armii Powietrznej 3 Frontu Białoruskiego w stopniu porucznika wykonał 158 lotów bojowych, w tym 133 zwiadowcze; otrzymał za to tytuł Bohatera Związku Radzieckiego[1]. W 1949 został zwolniony do rezerwy, pracował jako szofer w Moskwie, w 1954 przeniósł się do Kraju Ałtajskiego, gdzie wkrótce ciężko zachorował i zmarł.

Odznaczenia edytuj

I medale.

Przypisy edytuj