Piotr Jaźwiecki
Piotr Jaźwiecki (ur. 18 października 1898 w Kaliszu, zm. 4 grudnia 1975 w Łodzi) – samorządowiec, szef wywiadu Inspektoratu Armii Krajowej Toruń, tymczasowy prezydent Torunia na początku 1945 roku.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| prezydent Torunia (Tymczasowy) | |
| Okres |
od 2 lutego 1945 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys edytuj
Urodził się 18 października 1898 roku w Kaliszu jako najmłodszy z czwórki synów Karola i Franciszki Jaźwieckich (z domu Janiak). Jako uczeń był członkiem Polskiej Organizacji Skautowej. W 1920 roku zdał maturę w Gimnazjum Państwowe im. Tadeusza Kościuszki w Kaliszu. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. Ze względu na trudną sytuację finansową zrezygnował ze studiów na trzecim roku[1].
Pracował jako kierownik Kasy Chorych w Ciechanowie, a także w Polskim Monopolu Tytoniowym w Grudziądzu. W 1933 roku osiadł w Toruniu, gdzie pracował jako dziennikarz w Polskiej Agencji Telegraficznej. Tuż przed wybuchem II wojny światowej został pracownikiem Urzędu Wojewódzkiego w Toruniu[1].
Podczas wojny pracował jako robotnik budowlany w Zarządzie Miejskim w Toruniu. Współpracował z Franciszkiem Rochowiakiem, zastępcą Antoniego Antczaka Okręgowego Delegata Rządu RP na Pomorzu. Kierował wywiadem Inspektoratu i Garnizonu Armii Krajowej w Toruniu. Na terenie Torunia przygotowywał struktury kontrwywiadu liczące kilkanaście osób. Kierowana przez niego grupa rozpracowywała aktywność kmdt. Polskiej Armii Powstania Edwarda Słowikowskiego ps. „Biały Grot”, podejrzewanego o kolaborację z gestapo. Grupa Jaźwieckiego udowodniła, że Słowikowski współpracował z okupantem. Efektem tego było wykonanie wyroku śmierci na nim przez Wojskowy Sąd Specjalny KO AK dnia 11 stycznia 1945 roku[1].
2 lutego 1945 roku został wybrany tymczasowym prezydentem Torunia. Oficjalną nominację otrzymał pięć dni później. Pełnił tę funkcję do 18 marca 1945 roku. Następnie podjął pracę w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym[1].
27 października 1945 roku został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa. Oskarżono go o przynależność do Armii Krajowej. Wobec braku dowodów został zwolniony z aresztu 22 czerwca 1946 roku[1]. Po zwolnieniu z więzienia pracował w różnych instytucjach, m.in. w „Cepelii” i „Ruchu”. Nadal był prześladowany politycznie. Został skierowany na rentę chorobową. W 1958 roku przeprowadził się z rodziną do Łodzi. Zmarł 4 grudnia 1975 roku[2].
W 1926 roku ożenił się ze Stanisławą Zielińską. Mieli córkę Ryszardę[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Wojtczak 2001 ↓, s. 68.
- ↑ a b Wojtczak 2001 ↓, s. 69.
Bibliografia edytuj
- Zbigniew Wojtczak: Jaźwiecki Piotr. W: Elżbieta Skerska (red.): Słownik Biograficzny Konspiracji Pomorskiej. Część 5. Toruń: Fundacja „Archiwum Pomorskie Armii Krajowej”, 2001. ISBN 83-88693-20-4.