Wikipedia

Plac św. Marii Magdaleny w Krakowie

plac miejski w Krakowie

Plac św. Marii Magdaleny – plac znajdujący się na Starym Mieście w Krakowie, pomiędzy ulicami Grodzką i Kanoniczą, w centrum dawnego Okołu. Ma 997 m² powierzchni[1]. W latach 1952–1990 patronem placu był Wit Stwosz[2].

plac św. Marii Magdaleny
Stare Miasto
Ilustracja
Plac widziany ze wschodu, od kościoła Świętych Piotra i Pawła.
Po lewej: Kamienica Malarnia, naprzeciwko: kamienica ul. Kanonicza 9, po prawej: Collegium Iuridicum UJ.
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Poprzednie nazwy

plac Wita Stwosza

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „plac św. Marii Magdaleny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „plac św. Marii Magdaleny”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „plac św. Marii Magdaleny”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „plac św. Marii Magdaleny”
Ziemia50°03′24,5″N 19°56′16,0″E/50,056806 19,937778
Multimedia w Wikimedia Commons

Od północy do placu przylega gmach Collegium Iuridicum (nr 1), mieszczący Instytut Historii Sztuki UJ, a od południa kamienica Malarnia (nr 2), zwana w przeszłości Zerwikaptur, w której znajduje się Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie oraz Instytut Cervantesa. Od strony wschodniej, po drugiej stronie ulicy Grodzkiej, stoją dwa kościoły: św. Andrzeja i św. Piotra i Pawła, po stronie zachodniej znajduje się zabytkowa kamienica Kanonicza 9, w której mają siedzibę instytuty Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II.

Nazwa placu pochodzi od kościoła św. Marii Magdaleny, który niegdyś tu się znajdował. Do Collegium przylegała wówczas nieistniejąca dziś kamienica, a do niej kościół, powstały prawdopodobnie w XIII wieku; po pożarze w XV wieku został odbudowany. W XVII wieku został zbarokizowany, a ostatecznie zburzony w roku 1811. Na nawierzchni placu zaznaczono obrys kościoła.

Pośrodku stoi pomnik Piotra Skargi dłuta Czesława Dźwigaja, odsłonięty w 2001 roku. Jego ustawienie stało się przedmiotem licznych kontrowersji i protestów. Oprócz pomnika, na placu znajduje się mała fontanna z kamienia, wykonana w 1996 według projektu Józefa Białasika i Michała Szymańskiego[3].

W lecie plac jest miejscem, po którym jeżdżą rolkarze i deskorolkarze.

  • Od lewej kościół św. Piotra i Pawła, pomnik Skargi i kościół św. Andrzeja
    Od lewej kościół św. Piotra i Pawła, pomnik Skargi i kościół św. Andrzeja
  • Pomnik Piotra Skargi
    Pomnik Piotra Skargi
  • Fontanna
    Fontanna

Przypisy edytuj

  1. ↑ Przewodnik Architektura Polska po 1990 roku - Małopolska. proarchitectura.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-20)].: Plac św. Marii Magdaleny
  2. ↑ Jerzy Kossowski, Leszek Ludwikowski, Ulicami Krakowa, Kraków: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, 1968, s. 98-99.
  3. ↑ Encyklopedia Krakowa, Warszawa-Kraków: PWN, 2000, s. 210.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plac_św._Marii_Magdaleny_w_Krakowie&oldid=70768609”