Połykanie mieczy – starożytny performance, w czasie którego artysta wprowadza miecz przez usta do przełyku i dalej w głąb brzucha. Nie jest to połykanie w tradycyjnym znaczeniu; naturalne procesy składające się na połykanie są tłumione, aby móc wprowadzić miecz. Po kilku sekundach sztukmistrz wyjmuje ostrożnie miecz na zewnątrz.

Hans Rosling połyka bagnet w czasie prelekcji konferencji TED

Sword Swallowers Association International (SSAI) jest organizacją zrzeszającą połykaczy mieczy[1].

Technika

edytuj

Połykanie mieczy wymaga wypracowania odpowiednich umiejętności psychicznych i fizycznych. Pierwszą przeszkodą jest odruch wymiotny, który przezwyciężany jest poprzez przyzwyczajanie gardła do dotyku. Według badania Briana Whitcombe'a (radiolog) i Dana Meyera (Chief Executive Director SSAI) z 2006 jest to osiągane poprzez ćwiczenia z wkładaniem palców i innych obiektów do przełyku, takich jak łyżki, drutów dziewiarskich i plastikowych rurek zanim dojdzie się do metalowych wieszaków[2]. Performerzy przygotowują się zarówno psychicznie jak i fizycznie, hartując się przed nieprzyjemnymi odczuciami, odprężając ciało i umysł oraz koncentrując się na właściwej technice. Według swordswallow.com, strony prowadzonej przez SSAI, podstawowa nauka trwa około 3 do 7 lat i dodatkowe 5 do osiągnięcia poziomu zaawansowanego[3]. Większość połykaczy mieczy biorących udział w badaniu Whitcombe'a i Meyera była samoukami[2].

Anatomia i metoda

edytuj
 
Gardło

Performer musi odchylić głowę jak najbardziej do tyłu i zrelaksować górny zwieracz przełyku. Musi kontrolować również odruchy wymiotne gdy miecz, nasmarowany śliną, przechodzi przez usta i gardło. Elastyczny przełyk i żołądek są prostowane w czasie, gdy przechodzi przez nie miecz, wspomagany przez grawitację[4]. Niektórzy połykacze jedzą duży posiłek lub piją wodę przed występem, aby żołądek miał bardziej pionową orientację, co pozwala na łatwiejsze przejście miecza[4]. Cały proces wymaga dużego skupienia, ponieważ miecz mija o milimetry narządy takie jak aorta, serce i płuca[2].

Dodatkowe ryzyko

edytuj

Niektórzy zaawansowani połykacze mieczy praktykują opad - manewr, w którym miecz może spaść w sposób nagły, a jego ruch jest kontrolowany tylko przez mięśnie gardła[2]. Odbywały się również występy na monocyklu, leżąc na łożu fakira, czy pozwalając wyjąć miecz osobie z publiczności[2]. Jeden z współczesnych performerów, Dai Andrews, stosuje m.in. takie dodatkowe czynniki ryzyka:

  • połykanie miecza o zakrzywieniu 90 stopni pomiędzy szpicem a rękojeścią
  • połykanie 24-calowych mieczy o kształcie podobnym do krisa
  • połykanie 15 mieczy jednocześnie
  • ogrzewanie miecza palnikiem, tuż przed połknięciem[5].

Efekty uboczne i urazy

edytuj

Udokumentowane przypadki medyczne

edytuj
  • 59-letni mężczyzna doświadczył bólu w klatce piersiowej i poważnych trudności w połykaniu po ćwiczeniu połykania mieczy. Wykryto perforację przełyku, którą zoperowano. Pacjent powrócił do zdrowia i zaprzestał połykania mieczy[6].
  • 27-letnia kobieta uskarżała się na ból karku i pojedynczy przypadek wymiotowania krwią po nakłuciu gardła w czasie ćwiczeń z wykorzystaniem ostrego sztyletu. Uszkodzenie wykryto poniżej zwieracza przełyku, pacjentkę przyjęto na oddział intensywnej terapii i podano dożylnie antybiotyki i inhibitory pompy protonowej. Pacjentka powróciła do zdrowia i zaprzestała połykania mieczy[7].

Wkład w naukę

edytuj

Umiejętności połykaczy mieczy zostały wykorzystane w poszerzaniu wiedzy medycznej, szczególnie w rozwoju endoskopii[6]. W 1868 Adolf Kussmaul z Fryburga w Niemczech wykonał pierwszą panendoskopię na połykaczu mieczy, wykorzystując do tego sztywną rurkę długości 47 cm, lustra i lampę benzynową[2]. "Urządzenie" to (wczesny endoskop) pozwoliło mu zbadać przełyk i dno żołądka[6]. Stevens, szkocki lekarz, wykonywał eksperymenty trawienne przy współpracy asystenta połykającego miecze; asystent ten połykał małe metalowe rurki z otworami wypełnione mięsem, które po określonym czasie zwracał; pozwalało to Stevensowi zbadać stopień przetrawienia jaki nastąpił w tym czasie[8]. W 1906 Cremer wykonał pierwszą elektrokardiografię na profesjonalnym połykaczu mieczy w Walii poprzez wprowadzenie elektrody w dół przełyku. Skuteczność tej metody została wykazana w wielu badaniach; pomiar przełykowy w pobliżu serca poprawia wykrywanie sygnału[9].

Nadzwyczajne wyczyny

edytuj
 
Space Cowboy połykający miecz przymocowany do metalowego prętu, na którym zawieszono obciążenie.
  • Brett Loudermilk połknął 37500 mieczy w 2008[4]
  • 19 performerów połknęło 50 mieczy jednocześnie na zjeździe połykaczy mieczy w 2002[4].
  • Na cześć International Sword Swallower Awareness Day, Red Stuart połknął 50 mieczy jednocześnie 28 lutego 2009, bijąc swoje poprzednie rekordy 34 i 25 mieczy[3].
  • Natasha Veruschka jest rekordzistką kobiet; 3 września 2004 połknęła 13 mieczy jednocześnie; odbyło się to w czasie Third Annual Sword Swallower's Convention[3].
  • Ryan Stock jest rekordzistą w kategorii "Heaviest Vehicle pull by a sword swallower". Przeciągnął 1696,44 kg Audi Quattro z 2002 na odległość 6,38 m w 20,53 sekundy. Wykorzystał do tego dwa łańcuchy przyczepione do podwozia auta i rękojeści miecza, w czasie gdy był on w jego w przełyku.

Przypisy

edytuj
  1. Sword Swallowers Association International. [dostęp 2010-12-12]. (ang.).
  2. a b c d e f Whitcombe, Brian and Dan Meyer. ' 'Sword swallowing and its side effects.' ' British Medical Journal. 23.12.2006.
  3. a b c www.swordswallow.com
  4. a b c d Whitcombe, Brian. "Sword swallowing uncertainties." British Medical Journal. 5.11.2005.
  5. Dai Andrews. [dostęp 2010-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-10-23)].
  6. a b c Scheinin, Scott A., MD, and Patrick R. Wells, MD. "Esophageal Perforation in a Sword Swallower." Texas Heart Institute Journal. 28(2001): 65-68. 17.09.2009
  7. Martin, Matthew MD, Scott Steele, MD, Philip Mullenix, MD, William Long, MD, and Seth Izenberg, MD. "Management of Esophageal Perforation in a Sword Swallower: A Case Report and Review of the Literature." The Journal of Trauma, Injury Infection, and Critical Care. 59.1(2005): 233-235.
  8. Hopkins, Albert A. Magic, Stage Illusions, and Scientific Diversions, Including Trick Photography. New York: Munn & Co., Inc., 1911.
  9. Machler, Heinrich E. et al. "A New High-Resolution Esophageal Electrocardiography Recording Technique: An Experimental Approach for the Detection of Myocardial lschemia." Anesthesia & Analgesia. 86.1 (1998): 34-39. 21.11.2009