Podwójna prawda – bardzo popularna[1] w filozofii średniowiecznej teoria, opierająca się na przekonaniu, że istnieją dwie prawdy: filozoficzna i teologiczna, które są od siebie całkowicie niezależne[2].

Jednym z twórców doktryny podwójnej prawdy był Awerroes[1]. Zgodnie z jego nauką w przesłankach i w ostatecznych wnioskach filozofia i religia powinny doprowadzić do jednej i tej samej prawdy. Ale religia, przeznaczona dla „mas”, opiera się na autorytecie objawienia i obleka prawdy w obrazową, alegoryczną formę. Filozofia zaś, dostępna tylko dla nielicznych, osiąga prawdę w adekwatnej formie w drodze czystego rozumowania[3].

Sobór laterański V w 1512 roku potępił doktrynę „podwójnej prawdy” jako falszywą, bo niezgodną z Objawieniem[4].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj