Pokój w Lunéville

Pokój w Lunéville 1801 – traktat pokojowy kończący wojnę Republiki Francuskiej z Austrią. Został podpisany 9 lutego 1801 w Lunéville w Lotaryngii[1].

Europa po pokoju w Lunéville
Francuski medal pamiątkowy z 1801

Historia edytuj

Pokój oznaczał faktyczny rozpad II koalicji antyfrancuskiej (1798-1802). Armia austriacka po serii porażek (bitwa pod Montebello, bitwa pod Marengo, bitwa pod Höchstädt, bitwa pod Hohenlinden) nie była w stanie stawiać dłużej oporu armii francuskiej. W stanie wojny z Francją pozostała tylko Wielka Brytania[2]. Negocjacje pokojowe ze strony francuskiej prowadził Józef Bonaparte[3], a ze strony austriackiej Ludwig Cobenzl[4].

Postanowienia:

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Słownik wydarzeń historycznych Renata Żabicka, wyd. 2007, s. 105
  2. a b Andrzej Chwalba Historia powszechna. Wiek XIX, wyd. 2009, s. 231
  3. Robert Bielecki Encyklopedia wojen napoleońskich, wyd. TRIO 2001, s. 85
  4. Robert Bielecki Encyklopedia wojen napoleońskich, wyd. TRIO 2001, s. 119
  5. Traktat pokojowy z Lunéville, art. 6. http://www.1789-1815.com/tr_luneville_txt.htm
  6. a b c Robert Bielecki Encyklopedia wojen napoleońskich, wyd. TRIO 2001, s. 376
  7. Traktat pokojowy z Lunéville, art. 11. http://www.1789-1815.com/tr_luneville_txt.htm