Polski alfabet Braille’a
Polski alfabet Braille’a – polska lokalizacja międzynarodowego alfabetu Braille’a umożliwiająca zapisywanie i odczytywanie tekstów osobom niewidomym w języku polskim.
HistoriaEdytuj
Polska adaptacja systemu dostosowująca alfabet Braille’a do polskiego systemu fonetycznego opracowana została przez zakonnice Elżbietę Różę Czacką oraz Teresę Landy. Alfabet został oficjalnie przyjęty dekretem Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z dnia 25 maja 1934 r.[1]
| Litera podstawowa |
 a |
 c |
 e |
 l |
 n |
 s |
 u |
 y |
 z |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Litera pochodna |
 ą |
 ć |
 ę |
 ł |
 ń |
 ś |
 ó |
 ż |
 ź |