Ponikiewka (dopływ Soły)
Ponikiewka (nazwa według państwowego rejestru nazw geograficznych), na niektórych mapach Ponikwa[1] lub Ponikiew[2][3] – potok, dopływ rzeki Soły (a dokładniej sztucznego zbiornika Jezioro Międzybrodzkie)[4].
| |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Województwo | |
| Lokalizacja |
gminy Kozy i Czernichów |
| Potok | |
| Źródło | |
| Miejsce | poniżej przełęczy Przegibek |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Jezioro Międzybrodzkie (Soła) |
| Miejsce | |
| Wysokość |
~316 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie gminy Czernichów  | |
Rozpoczyna swój bieg poniżej przełęczy Przegibek, między Magurką Wilkowicką a Chrobaczą Łąką. Płynie w kierunku wschodnim. W Międzybrodziu Bialskim uchodzi do Jeziora Międzybrodzkiego. Następuje to na wysokości około 316 m, w miejscu o współrzędnych 49°47′14″N 19°11′56″E/49,787222 19,198889. Wzdłuż koryta Ponikwy i przez przełęcz Przegibek prowadzi droga z Bielska-Białej do Międzybrodzia Bialskiego[5].
Zlewnia Ponikwy w całości znajduje się w zachodniej części Beskidu Małego, zwanej Grupą Magurki Wilkowickiej. Dolina Ponikwy wraz z przełęczą Przegibek dzieli tę grupę na dwie mniejsze grupy: grupę Chrobaczej Łąki (po północnej stronie) i grupę Magurki i Czupla (po południowej stronie)[6]. Głównymi dopływami Ponikwy są potoki: Piekielny Potok, Piekło, Głęboki Potok i Sokołowski Potok[2].
W dolinie Ponikwy stwierdzono występowanie rzadkiego w Polsce gatunku widłaka – widlicza Zeillera[7].
Przypisy edytuj
- ↑ Mapa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. [dostęp 2016-04-14].
- ↑ a b Beskid Mały. Mapa 1:50 000. Kraków: Compass. ISBN 978-83-7605-329-5.
- ↑ Mapy Google.
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 217, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2015-10-12].
- ↑ Radosław Truś: Beskid Mały. Przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008. ISBN 978-83-89188-77-9.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.