Prążkopiór modroskrzydły

Prążkopiór modroskrzydły
	Siva cyanouroptera
	Hodgson, 1837
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	pekińczyki
Rodzaj	Siva; Hodgson, 1837
Gatunek	prążkopiór modroskrzydły
Synonimy
	Actinodura cyanouroptera (Hodgson, 1837); Minla cyanouroptera (Hodgson, 1837);
	Actinodura cyanouroptera (Hodgson, 1837); Minla cyanouroptera (Hodgson, 1837);
Podgatunki
	S. c. cyanouroptera Hodgson, 1837; S. c. aglae Deignan, 1942; S. c. wingatei Ogilvie-Grant, 1900; S. c. sordida Hume, 1877; S. c. wirthi Collar, 2011; S. c. orientalis Robinson & Kloss, 1919; S. c. rufodorsalis Engelbach, 1946; S. c. sordidior Sharpe, 1888;
	S. c. cyanouroptera Hodgson, 1837; S. c. aglae Deignan, 1942; S. c. wingatei Ogilvie-Grant, 1900; S. c. sordida Hume, 1877; S. c. wirthi Collar, 2011; S. c. orientalis Robinson & Kloss, 1919; S. c. rufodorsalis Engelbach, 1946; S. c. sordidior Sharpe, 1888;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Prążkopiór modroskrzydły^[1], kolorzyk błękitny^[3] (Siva cyanouroptera) – gatunek małego ptaka z rodziny pekińczyków (Leiothrichidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Siva^[1]. Występuje w południowo-wschodniej Azji oraz Himalajach. Jego zasięg występowania to ok. 6,16 mln km²^[4]. Nie jest zagrożony.

Systematyka edytuj

Część systematyków wydziela go do monotypowego rodzaju Siva^[1]^[2], inni zaliczają go do Actinodura^[5]; wcześniej bywał też zaliczany do Minla^[3]^[5]^[6].

Wyróżniono kilka podgatunków S. cyanouroptera^[5]^[7]:

prążkopiór modroskrzydły^[1] (S. cyanouroptera cyanouroptera) – środkowe i wschodnie Himalaje do północno-zachodniej Mjanmy.
S. cyanouroptera aglae – południowo-wschodni Asam (północno-wschodnie Indie) i zachodnia Mjanma.
S. cyanouroptera wingatei – północno-wschodnia Mjanma, północna Tajlandia, południowe Chiny, Laos i północny Wietnam.
S. cyanouroptera sordida – południowo-wschodnia Mjanma, północno-zachodnia i zachodnia Tajlandia.
S. cyanouroptera wirthi – południowy Laos.
prążkopiór popielaty^[1] (S. cyanouroptera orientalis) – wschodnia Kambodża i południowy Wietnam.
S. cyanouroptera rufodorsalis – południowo-wschodnia Tajlandia i południowo-zachodnia Kambodża.
S. cyanouroptera sordidior – Półwysep Malajski.

Morfologia edytuj

Osobnik sfotografowany w północnych Indiach

Wygląd: Brak różnicy między płciami. Wierzch głowy w czarno-białe, niekontrastowe paski. Ogólnie głowa brudnobiała, na dole rozmyta w brąz. Dziób brudnożółty. Wierzch ciała i barkówki jasnocynamonowe. Lotki czarne z białymi brzegami. Ogon z wierzchu niebieskawo-brązowy, z czarnym paskiem przedkońcowym i białym końcowym. Nogi różowe, pazury z czarnymi miejscami, ale różowe. Od spodu ogon brązowy. Koniec sterówek równo ścięty. Spód ciała brudnobiały. Czarne oczy.
Wymiary

długość ciała: 14–16 cm
masa ciała: 14–30 g

Ekologia edytuj

Biotop: Krzewiaste zarośla, lasy mieszane oraz liściaste i bory szpilkowe na wysokości 250–3000 m n.p.m.
Zachowanie: Tworzy małe stadka.
Lęgi: Okres lęgowy trwa marzec–sierpień. Samica składa 2–5 jaj, inkubacja trwa 14 dni.
Pożywienie: Owady, małe owady i nasiona.

Status edytuj

IUCN uznaje prążkopióra modroskrzydłego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako spadkowy ze względu na postępujące niszczenie i fragmentację siedlisk^[2]^[4].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Leiothrichidae Swainson, 1831 - pekińczyki - Babblers, laughing-thrushes and allies (wersja: 2018-11-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-02].
↑ ^a ^b ^c BirdLife International, Siva cyanouroptera, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2022-2 [dostęp 2022-12-19] (ang.).
↑ ^a ^b P. Mielczarek, W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 298, 1999. ISSN 0550-0842.
↑ ^a ^b Species factsheet: Siva cyanouroptera. BirdLife International. [dostęp 2020-03-02]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Laughingthrushes and allies. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-02]. (ang.).
↑ Minla cyanouroptera, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2016-03-29] (ang.).
↑ Collar, N. & Robson, C.: Blue-winged Minla (Siva cyanouroptera). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].

Bibliografia edytuj

David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Encyklopedia Ptaki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-15733-3.

Linki zewnętrzne edytuj

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Leiothrichidae Swainson, 1831 - pekińczyki - Babblers, laughing-thrushes and allies (wersja: 2018-11-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-02].

[iucn-2] BirdLife International, Siva cyanouroptera, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2022-2 [dostęp 2022-12-19] (ang.).

[Mielczarek&Cichocki-3] P. Mielczarek, W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 298, 1999. ISSN 0550-0842.

[birdlife-4] Species factsheet: Siva cyanouroptera. BirdLife International. [dostęp 2020-03-02]. (ang.).

[ioc-5] F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Laughingthrushes and allies. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-02]. (ang.).

[itis-6] Minla cyanouroptera, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2016-03-29] (ang.).

[hbwa-7] Collar, N. & Robson, C.: Blue-winged Minla (Siva cyanouroptera). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].

[1]

[3]

[4]

[2]

[5]

[6]

[7]