Głuchaczki

przełęcz w Beskidzie Żwyieckim na granicy Polski i Słowacji
(Przekierowano z Przełęcz Głuchaczki)

Głuchaczki (słow. Hluchačky) – położona na wysokości 830 m przełęcz pomiędzy Mędralową (1169 m) a Jaworzyną (1047 m). Według regionalizacji Polski opracowanej przez Jerzego Kondrackiego jest to także przełęcz pomiędzy Beskidem Makowskim do którego należy Mędralowa, a Beskidem Żywieckim (Oravské Beskydy na Słowacji), do którego należy Jaworzyna[1]. Przełęcz znajduje się na granicy polsko-słowackiej. Na polską stronę w północno-zachodnim kierunku spływa spod przełęczy potok Przybyłka, po słowackiej stronie zaś Potok Jałowiecki (Polhoranka)[2].

Głuchaczki
Ilustracja
Widok na przełęcz Głuchaczki ze stoków Jaworzyny
Państwo

 Polska
 Słowacja

Wysokość

830 m n.p.m.

Pasmo

Beskid Żywiecki / Oravské Beskydy, Beskid Makowski, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Jaworzyna
Mędralowa

Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego
Mapa Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego z zaznaczoną granicą Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Głuchaczki”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Głuchaczki”
Ziemia49°35′45,0″N 19°25′55,4″E/49,595833 19,432056

Nazwa przełęczy pochodzi od znajdującego się na niej do końca lat 30. XX wieku przysiółka Głuchaczki, ta zaś pochodzi od nazwiska Głuchaczka. Obecnie zabudowania przysiółka Głuchaczki znajdują się około 1 km od przełęczy, w dół doliny. Po polskiej stronie granicy znajdują się na niej łąki, część słowacka jest zalesiona. Około 1 km w kierunku Mędralowej, na Górnych Głuchaczkach (Horne Hluchačky) znajdowało się turystyczne przejście graniczne Przełęcz Jałowiecka-Gluchačky. Przełęcz ta jest wygodnym przejściem z polskiej miejscowości Koszarawy do słowackiej doliny Półgórzanki[3].

Przełęcz ta weszła do literatury dzięki powieści Janosik Jalu Kurka, w której przedstawił on swoją wizję przygód zbójnickich, osadzając ją w dwudziestoleciu międzywojennym[3].

Przełęcz jest jednym z punktów przelotowych szlaku, prowadzącego z Babiej Góry na Pilsko. Na przełęczy w okresie letnim (lipiec-sierpień) od 1992 roku funkcjonuje ogólnodostępna, studencka baza namiotowa "Głuchaczki", prowadzona przez Studenckie Koło Przewodników Beskidzkich z Katowic w ramach Oddziału Międzyuczelnianego PTTK w Katowicach[3].

Siodło przełęczy Głuchaczki wznosi się zaledwie około 10 m powyżej dna potoku Polhoranka i jest stale przez niego podmywane. Przypuszcza się, że już w nieodległej przyszłości nastąpi tutaj zjawisko kaptażu – przerwanie się Polhoranki na polską stronę, do potoku Głuchego (źródłowy ciek Przybyłki)[3].

W okresie międzywojennym działała tu placówka Straży Granicznej I linii „Przyborów”[4].

Szlaki turystyczne edytuj

  Główny Szlak Beskidzki

Przypisy edytuj

  1. Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
  2. Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
  3. a b c d Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.
  4. Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 26. ISBN 83-87424-77-3.