Pułk Ułanów Obrony Krajowej Nr 1
Pułk Ułanów Obrony Krajowej Nr 1 (LUR. Nr. 1) – pułk kawalerii cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1883 |
| Rozformowanie |
1917 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja |
Pułk Strzelców Konnych Nr 1 |
| Działania zbrojne | |
| I wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
Historia pułku edytuj
W 1883 w Nowym Sączu z samodzielnych szwadronów ułanów został sformowany Pułk Ułanów Obrony Krajowej Nr 1[1]. W 1885 kadra pułku została przeniesiona do Kołomyi (niem. Kołomea)[2].
W 1894 oddział przyjął organizację identyczną z organizacją pułków jazdy w cesarskiej i królewskiej Armii[3].
W 1914 komenda pułku i kadra zapasowa oraz I i II dywizjon stacjonowały we Lwowie[4].
W 1917 oddział został przemianowany na Pułk Strzelców Konnych Nr 1 (niem. Reitendes Schützenregiment Nr 1)[5].
Kadra pułku edytuj
- Komendanci pułku
- rtm. Alexander Kościcki de Kościerze (prowizoryczny komendant kadry pułku 1885[2] – )
- ppłk / płk Juliusz Iskierski (1899 – 1906)
- płk Gustaw Resch (1913)
- płk Friedrich Bischoff von Klammstein (1917)
- Oficerowie
- ppłk Roman Dobrzański
- rtm. Stefan Barański von Ślepowron
- rtm. Adam Dembicki von Wrocień, syn marszałka polnego porucznika Adama Dembickiego von Wrocień
- rtm. Rudolf Lang
- rtm. Wawrzyniec Łobaczewski (niem. Laurenz Łobaczewski von Wnuczek-Jastrzębiec)
- rtm. Aleksander Winnicki von Radziewicz
- rtm. Bronisław Wzacny
- por. rez. Jan Demeter
- ppor. rez. Roman Abraham
- ppor. rez. Iwo von Nałęcz-Skałkowski
- ppor. rez. Stanisław Ujejski
- ppor. rez./nieakt. Ludwik Badeni
- ppor. rez./nieakt. Eustachy Ścibor-Rylski
- Obsada personalna w 1913 roku
- komendant pułku - płk Gustaw Resch,
- komendant kadry zapasowej - ppłk Ernst Schenk,
- komendant I dywizjonu - ppłk Richard Véver,
- komendant II dywizjonu - mjr Tadeusz Sulimirski,
- adiutant - por. Ferdynand Čulik,
- lekarz pułku dr Kazimierz Hofmokl,
- starszy lekarz weterynarii Franz Luska,
- oficer prowiantowy - ppor. Piotr Stąpor[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Schematismus 1884 ↓, s. 333.
- ↑ a b Schematismus 1886 ↓, s. 223.
- ↑ Rydel 2001 ↓, s. 46.
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 333.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 423.
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 333-334.
Bibliografia edytuj
- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie. Wiedeń: luty 1884. (niem.).
- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie. Wiedeń: luty 1886. (niem.).
- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1914. Wiedeń: styczeń 1914. (niem.).
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918. (niem.).
- Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.