Quedius boopoides
Quedius boopoides – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.
| Quedius boopoides | |||
| Münster, 1923 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Podplemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Quedius (Raphirus) | ||
| Gatunek |
Quedius (Raphirus) boopoides | ||
| Synonimy | |||
| |||
Taksonomia edytuj
Takson ten opisany został w 1923 roku przez Thomasa Georga Münstera na łamach „Norsk Entomologisk Tidsskrift” pod nazwą Quedius (Raphirus) fulvicollis var. boopoides, a więc jako odmiana Quedius fulvicollis[1][2]. Epitet pochodzi od podobnej margi woloocznej (Q. boops)[1]. Do rangi osobnego gatunki takson ów wyniesiony został w 1948 roku przez Charlesa Edwarda Tottenhama[3][2].
Morfologia edytuj
Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 5,5 do 6,5 mm. Głowa jest okrągława, smolistoczarna do czarnej z brunatnożółtymi czułkami i głaszczkami. Czułki mają człon pierwszy krótszy niż dwa następne razem wzięte, człon trzeci nie dłuższy niż drugi, a człon przedostatni tak szeroki jak długi. Oczy są duże, mocno uwypuklone. Przedplecze jest wypukłe, nieco szersze od głowy, słabiej zwężone ku przodowi niż u Q. nitipennis, czerwonawe do brunatnego. Na powierzchni tarczki obecne jest punktowanie. Pokrywy są nie krótsze od przedplecza, ku tyłowi nierozszerzone, brunatnosmoliście ubarwione. Odnóża są brunatnożółte z goleniami tylnej, a czasem także środkowej pary na wewnętrznych brzegach czarnymi z metalicznym połyskiem. Odwłok jest smolistoczarny do czarnego. Na przedzie trzech pierwszych tergitów odwłoka nie występują szarobrunatne plamki[4].
Ekologia i występowanie edytuj
Owad ten zasiedla głównie stanowiska wilgotne, od nizin po piętro subalpejskie, w tym torfowiska, mokradła, pobrzeża wód i wilgotne łąki. Bytuje wśród mchów i gnijących szczątków roślinnych[4][5].
Gatunek palearktyczny, europejski, znany z Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii[6], Austrii[2], Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Litwy, Polski, Czech oraz północnoeuropejskiej części Rosji[6]. W Polsce wykazany został ze Słowińskiego Parku Narodowego, Pojezierza Pomorskiego, Pojezierza Mazurskiego, Puszczy Białowieskiej, rezerwatu Olbina, Wyżyny Lubelskiej, Gór Świętokrzyskich, Gór Bystrzyckich, Pogórza Wielickiego, Gorców, Tatr i Bieszczadów[7]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jest jako gatunek narażony na wymarcie (VU)[8].
Przypisy edytuj
- ↑ a b T.G. Münster. Quediini (Coleoptera). De norske arter. „Norsk Entomologisk Tidsskrift”. 1 (4), s. 183–204, 1923.
- ↑ a b c Lee H. Herman. Catalog of the Stapylinidae (Iscecta:Coleoptera). 1758 to the End of Second Millenium. VI Staphylinine Group (Part 3). Staphylininae: Staphylinini (Quediina, Staphylinina, Tanygnathinina, Xanthopygina), Xantholinini. Staphylinidae incertae sedis. Fossils, Protactinae†. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 265, s. 3021–3840, 2001.
- ↑ C.E. Tottenham. A revision of the British species of Arphirus Tottenham (subgenus of Quedius Stephens) (Col., Staphylinidae). „Entomologist's monthly magazine”. 84, s. 241–258, 1948.
- ↑ a b Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 e Kusakowate - Staphylinidae: Kusaki - Staphylininae. Warszawa, Wrocław: PWN, PTE, 1980.
- ↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 2. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (7), 1980.
- ↑ a b Quedius (Raphirus) boopoides Munster, 1923. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-04-04].
- ↑ Quedius (Raphirus) boopoides Munster, 1923. [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2023-04-04].
- ↑ Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.