Quedius fulvicollis

	Quedius fulvicollis
	(Stephens, 1833)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	Staphyliniformia
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	kusaki
Plemię	Staphylinini
Podplemię	Quediina
Rodzaj	Quedius
Podrodzaj	Quedius (Raphirus)
Gatunek	Quedius (Raphirus) fulvicollis
Synonimy
	Raphirus fulvicollis Stephens, 1833; Philonthus picipennis Heer, 1839; Quedius attenuatus var. picipennis (Heer, 1839); Quedius (Raphirus) attenuatus var. picipennis (Heer, 1839); Quedius fulvicollis ab. nigricollis Kolbe, 1909; Quedius fulvicollis var. nigricollis Kolbe, 1909; Raphirus pugetanus Casey, 1915; Quedius pugetanus (Casey, 1915); Quedius raphiroides Hatch, 1957;
	Raphirus fulvicollis Stephens, 1833; Philonthus picipennis Heer, 1839; Quedius attenuatus var. picipennis (Heer, 1839); Quedius (Raphirus) attenuatus var. picipennis (Heer, 1839); Quedius fulvicollis ab. nigricollis Kolbe, 1909; Quedius fulvicollis var. nigricollis Kolbe, 1909; Raphirus pugetanus Casey, 1915; Quedius pugetanus (Casey, 1915); Quedius raphiroides Hatch, 1957;

Quedius fulvicollis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1833 roku przez Jamesa Francisa Stephensa pod nazwą Raphirus fulvicollis. Jako miejsce typowe wskazano Edynburg w Wielkiej Brytanii^[1].

Morfologia

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 6 do 6,5 mm. Głowa jest okrągława, o ⅓ szersza niż dłuższa, smolistoczarna z brunatnożółtymi czułkami i głaszczkami. Czułki mają człon pierwszy krótszy niż dwa następne razem wzięte, człon trzeci nie dłuższy niż drugi, a człon przedostatni zauważalnie dłuższy niż szerszy. Oczy są duże, mocno uwypuklone. Przedplecze jest wypukłe, nieco szersze od głowy, słabiej zwężone ku przodowi niż u Q. nitipennis, jednolicie czerwonobrunatne do brunatnego, bądź też czarnobrunatne z rozjaśnionymi krawędziami. Na powierzchni tarczki obecne jest punktowanie. Pokrywy są ciemnobrunatnie ubarwione. Odnóża są brunatnożółte z goleniami tylnej, a czasem także środkowej pary na wewnętrznych brzegach czarnymi z metalicznym połyskiem. Odwłok jest smolistoczarny, mieniący się. Na przedzie trzech pierwszych tergitów odwłoka nie występują szarobrunatne plamki^[2].

Ekologia i występowanie

Owad ten zasiedla stanowiska wilgotne, zwłaszcza górskie lasy liściaste, ale też wilgotne lasy nizinne, torfowiska i pobrzeża wód. Bytuje wśród mchów, w ściółce i pod napływkami^[2]^[3].

Gatunek holarktyczny. W Europie znany jest z Islandii, Wysp Owczych, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Ukrainy, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry^[4] oraz Republiki Komi w europejskiej Rosji^[1]. W Azji występuje na Syberii^[2]^[3]. W Nearktyce znany jest z Alaski, Kanady i głównej części Stanów Zjednoczonych, na południe sięgając do Nowego Meksyku^[1].

W Polsce owada tego stwierdzono w Sudetach Zachodnich i Wschodnich, Beskidzie Śląskim, Gorcach, Tatrach, Pieninach, Bieszczadach, Roztoczu, Nizinie Śląsko-Łużyckiej oraz rezerwacie Olbina w Wielkopolsce^[5]^[2]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jest jako gatunek zagrożony wymarciem (EN)^[6].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Lee H. Herman. Catalog of the Stapylinidae (Iscecta:Coleoptera). 1758 to the End of Second Millenium. VI Staphylinine Group (Part 3). Staphylininae: Staphylinini (Quediina, Staphylinina, Tanygnathinina, Xanthopygina), Xantholinini. Staphylinidae incertae sedis. Fossils, Protactinae†. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 265, s. 3021–3840, 2001.
↑ ^a ^b ^c ^d Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 e Kusakowate - Staphylinidae: Kusaki - Staphylininae. Warszawa, Wrocław: PWN, PTE, 1980.
↑ ^a ^b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 2. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (7), 1980.
↑ Quedius (Raphirus) fulvicollis (Stephens, 1833). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-04-04].
↑ gatunek: Quedius (Raphirus) fulvicollis (J.F. Stephens, 1833). [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2023-04-04].
↑ Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.

[Herman-1] Lee H. Herman. Catalog of the Stapylinidae (Iscecta:Coleoptera). 1758 to the End of Second Millenium. VI Staphylinine Group (Part 3). Staphylininae: Staphylinini (Quediina, Staphylinina, Tanygnathinina, Xanthopygina), Xantholinini. Staphylinidae incertae sedis. Fossils, Protactinae†. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 265, s. 3021–3840, 2001.

[Szujecki-2] Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 e Kusakowate - Staphylinidae: Kusaki - Staphylininae. Warszawa, Wrocław: PWN, PTE, 1980.

[Burakowskietal-3] B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 2. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (7), 1980.

[fe-4] Quedius (Raphirus) fulvicollis (Stephens, 1833). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-04-04].

[biomap-5] tunek: Quedius (Raphirus) fulvicollis (J.F. Stephens, 1833). [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2023-04-04].

[Farkacetal-6] Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]