Quedius ochropterus

gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych

Quedius ochropterusgatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.

Quedius ochropterus
Erichson, 1840
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Infrarząd

Staphyliniformia

Rodzina

kusakowate

Podrodzina

kusaki

Plemię

Staphylinini

Podplemię

Quediina

Rodzaj

Quedius

Podrodzaj

Quedius (Raphirus)

Gatunek

Quedius (Raphirus) ochropterus

Synonimy
  • Quedius (Sauridus) ochropterus Erichson, 1840
  • Quedius ochropterus var. kiesenwetteri Ganglbauer, 1895
  • Quedius ochropterus ab. kiesenwetteri Ganglbauer, 1895

Taksonomia edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1840 roku przez Wilhelma Ferdinanda Erichsona. Jako miejsce typowe wskazano Austrię[1]. Zalicza się do niego dwa podgatunki[2]:

  • Quedius ochropterus dorni Korge, 1969
  • Quedius ochropterus ochropterus Erichson, 1840

Ten pierwszy opisany został w 1969 roku przez Horsta Korgego na łamach „Mitteilungen der Deutschen Entomologischen Gesellschaft”. Jako miejsce typowe wskazano Pamporowo w Rodopach na południu Bułgarii[3][1].

Morfologia edytuj

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 9 do 11,5 mm. Głowa jest owalna, lekko ku tyłowi zwężona, smolistobrunatna z brunatnoczerwonymi czułkami i głaszczkami. Wyposażona jest w wyraźnie uwypuklone oczy nieznacznie dłuższe od dwukrotności długości skroni. Czułki mają człon pierwszy krótszy niż dwa następne razem wzięte. Na czole znajdują się po dwa punkty przednie i tylne; brak jest punktów dodatkowych między przednimi oraz między tylnymi a krawędziami oczu. Mikrorzeźba ciemienia ma postać poprzecznych linii. Przedplecze jest wypukłe, smolistobrunatne, w kątach przednich z mikrorzeźbą o głównie wielokątnych, miejscami okrągławych oczkach. Na powierzchni tarczki brak jest punktowania. Pokrywy są wyraźnie krótsze od przedplecza, brunatnoczerwone, czasem z parą ciemnych plam w pobliżu szwu. Powierzchnia pokryw jest porośnięta niezłocistymi włoskami, stosunkowo delikatnie punktowana i między punktami gładka, błyszcząca, pozbawiona mikrorzeźby. Odwłok jest smolisty z metalicznym połyskiem i brunatnoczerwono rozjaśnionymi tylnymi krawędziami tergitów. W sąsiedztwie bocznych krawędzi tergitów nie występują kępki złotych włosków[4].

Ekologia i występowanie edytuj

Owad głównie górski, bytujący w ściółce, pod opadłymi liśćmi, wśród mchów, pod murszejącą korą oraz butwiejących starych pniakach i kłodach[4][5].

Gatunek palearktyczny, europejski[2]. Podgatunek nominatywny znany jest z Hiszpanii, Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Słowenii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Macedonii Północnej oraz europejskiej części Turcji[6]. Swym zasięgiem obejmuje m.in. Pireneje, Wogezy, Alpy, Apeniny, Las Czeski, Sudety, Karpaty i góry Półwyspu Bałkańskiego[4]. W Polsce podawany jest z Dolnego i Górnego Śląska, Wyżyny Krakowsko-Częstochowskej, Beskidu Zachodniego, Tatr, Gór Sanocko-Turczańskich i Puszczy Białowieskiej[7].

Podgatunek Q. o. dorni występuje endemicznie w bułgarskich Rodopach[3][8].

Przypisy edytuj

  1. a b Lee H. Herman. Catalog of the Stapylinidae (Inscecta: Coleoptera). 1758 to the End of Second Millenium. VI Staphylinine Group (Part 3). Staphylininae: Staphylinini (Quediina, Staphylinina, Tanygnathinina, Xanthopygina), Xantholinini. Staphylinidae incertae sedis. Fossils, Protactinae†. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 265, s. 3021–3840, 2001. 
  2. a b Quedius (Raphirus) ochropterus Erichson, 1840. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-03-10].
  3. a b Horst Korge. Über einige Quedius-Arten aus dem Rhodopen-Gebirge in Südbulgarien (Col. Staphylinidae). „Mitteilungen der Deutschen Entomologischen Gesellschaft”. 28, s. 43–46, 1969. 
  4. a b c Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 e Kusakowate - Staphylinidae: Kusaki - Staphylininae. Warszawa, Wrocław: PWN, PTE, 1980.
  5. B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 2. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (7), 1980. 
  6. Quedius (Raphirus) ochropterus subsp. ochropterus Erichson, 1840. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-03-10].
  7. podgatunek: Quedius (Raphirus) ochropterus ochropterus W.F. Erichson, 1840. [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2023-03-10].
  8. Quedius (Raphirus) ochropterus subsp. dorni Korge, 1969. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-03-10].