Rallusrodzaj ptaków z rodziny chruścieli (Rallidae).

Rallus[1]
Linnaeus, 1758[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – wodnik afrykański (R. caerulescens)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

żurawiowe

Nadrodzina

Ralloidea

Rodzina

chruściele

Podrodzina

wodniki

Rodzaj

Rallus

Typ nomenklatoryczny

Rallus aquaticus Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce, Eurazji i Afryce[6].

Morfologia

edytuj

Długość ciała 20–48 cm; masa ciała samców 64–490 g, samic 67–400 g[6].

Systematyka

edytuj

Etymologia

edytuj
  • Rallus (Ralus): BOU (1915) twierdzi, że nazwa ta jest „zlatynizowaną formą francuskiego Rale, naszego Rail, holenderskiego Ral”, zaś Macleod w 1954[7] roku zauważa, że nazwa ta jest „zlatynizowaną formą niemieckiego ralle, wodnik (ptak)”[8].
  • Biensis: łac. bi- „podwójnie”, od bis „podwójny”; ensis „miecz”; aluzja do cienkiego dzioba wodnika madagaskarskiego, który jest dwa razy dłuższy niż jego głowa[9]. Gatunek typowy: Biensis typus Pucheran, 1845 = Rallus madagascariensis J. Verreaux, 1833.
  • Epirallus: gr. επι epi „blisko, poza”; rodzaj Rallus Linnaeus, 1758[10]. Gatunek typowy: †Epiralus notatus Miller, 1942.

Podział systematyczny

edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[11]:

oraz gatunki wymarłe:

  1. Niepoprawna późniejsza pisownia Rallus Linnaeus, 1758.

Przypisy

edytuj
  1. Rallus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 153. (łac.).
  3. L.J.P. Vieillot: La galerie des oiseaux. Paris: Constant-Chantpie, 1825, s. 168. (fr.).
  4. J. Pucheran. Notes sur quelques espèces Madécasses de l’ordre des Écuassiers. „Revue Zoologique”. 8, s. 278, 1845. (fr.). 
  5. L.H. Miller. Two new bird genera from the Pleistocene of Mexico. „University of California publications. Zoology”. 47 (3), s. 43, 1942. (ang.). 
  6. a b P.B. Taylor: Family Rallidae (Rails, Gallinules and Coots). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 3: Hoatzin to Auks. Barcelona: Lynx Edicions, 1996, s. 167–170. ISBN 84-87334-20-2. (ang.).
  7. R.D. Macleod: Key to the Names of British Birds. London: Pitman, 1954, s. 43. (ang.).
  8. Rallus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-02-02] (ang.).
  9. Biensis, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-02-02] (ang.).
  10. Epirallus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-02-02] (ang.).
  11. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Rallidae Rafinesque, 1815 - chruściele - Rails and Coots (wersja: 2021-12-04). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-02-02].
  12. a b c J. Maley & R.T. Brumfield. Mitochondrial and next-generation sequence data used to infer phylogenetic relationships and species limits in the Clapper/King Rail complex. „Condor”. 115 (2), s. 316–329, 2013. DOI: 10.1525/cond.2013.110138. (ang.). 
  13. P.C. Rasmussen & J.C. Anderton: Birds of South Asia: The Ripley Guide. Cz. 2. Waszyngton i Barcelona: Smithsonian Inst. and Lynx Edicions, 2005. ISBN 84-87334-67-9. (ang.).
  14. E.S. Tavares, G.H.J. de Kroon & A.J. Baker. Phylogenetic and coalescent analysis of three loci suggest that the Water Rail is divisible into two species, Rallus aquaticus and R. indicus. „BMC Evolutionary Biology”. 10, s. 226, 2010. DOI: 10.1186/1471-2148-10-226. PMID: 20653954. (ang.). 
  15. Nikita Zelenkow. Revision of non-passeriform birds from Polgárdi (Hungary, Upper Miocene): 3. Neoaves. „Paleontological Journal”. 51 (2), s. 203–213, 2017. DOI: 10.1134/S0031030117020162. (ang.).