Rezerwat przyrody Białe Ługi

Rezerwat przyrody Białe Ługirezerwat torfowiskowy w gminie Daleszyce, w powiecie kieleckim, w województwie świętokrzyskim[2]. Leży w granicach Cisowsko-Orłowińskiego Parku Krajobrazowego[3].

  • Powierzchnia: 408,75 ha[2] (akt powołujący podawał 408,44 ha)
  • Rok utworzenia: 1959
  • Numer ewidencyjny WKP: 023
  • Charakter rezerwatu: częściowy
  • Przedmiot ochrony: kompleks torfowisk śródleśnych z interesującymi zespołami roślinności bagiennej i bogatą awifauną.
Białe Ługi
rezerwat torfowiskowy
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Mezoregion

Góry Świętokrzyskie[1]

Data utworzenia

1959

Akt prawny

M.P. z 1959 r. nr 85, poz. 452

Powierzchnia

408,75 ha

Ochrona

czynna

Położenie na mapie gminy Daleszyce
Mapa konturowa gminy Daleszyce, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Białe Ługi”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Białe Ługi”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Białe Ługi”
Położenie na mapie powiatu kieleckiego
Mapa konturowa powiatu kieleckiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Białe Ługi”
Ziemia50°45′N 20°51′E/50,750000 20,850000

Największe na obszarze wyżyn polskich torfowisko wysokie. Strefę centralną wododziałową zajmują torfowiska wysokie i przejściowe, a strefy skrzydłowe, w których formują się odpływające w różne strony rzeki Trupień i Czarna, opanowały niskie torfowiska olesowe. Swoje powstanie zawdzięcza warstwie nieprzepuszczalnych iłów. Około 33% powierzchni rezerwatu zajmuje roślinność torfowiskowa: żurawina błotna, modrzewnica zwyczajna, rosiczka okrągłolistna i inne. Wśród obszarów leśnych na uwagę zasługuje szereg oligotroficznych i eutroficznych zbiorowisk olsów, łęgów, grądów niskich oraz oligotroficznych borów suchych i wilgotnych. Występują tu rzadkie gatunki roślin: rosiczka okrągłolistna, rosiczka długolistna, tajęża jednostronna, wątlik błotny, żurawina, borówka bagienna oraz liczne storczyki i wełnianka, pokrywając torfowisko podczas kwitnienia. Osobliwością rezerwatu jest gniazdujący bocian czarny.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 276. ISBN 83-01-12479-2.
  2. a b Rezerwat przyrody Białe Ługi. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-10-19].
  3. Formy ochrony przyrody. [w:] Cisowsko-Orłowiński Park Krajobrazowy [on-line]. Zespół Świętokrzyskich i Nadnidziańskich Parków Krajobrazowych. [dostęp 2018-10-19].

Bibliografia

edytuj
  • Kloss Marek: Białe Ługi – interesujący zakątek Gór Świętokrzyskich, w: „Parki Narodowe” nr 4/2000, s. 14-15.