Rhizotrogus marginipes

gatunek owada

Rhizotrogus marginipesgatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych i podrodziny chrabąszczowatych. Zamieszkuje południe Europy.

Rhizotrogus marginipes
Mulsant, 1842
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Nadrodzina

żuki

Rodzina

poświętnikowate

Podrodzina

chrabąszczowate

Plemię

Melolonthini

Podplemię

Rhizotrogina

Rodzaj

Rhizotrogus

Gatunek

Rhizotrogus marginipes

Synonimy
  • Rhizotrogus curtus Marseul, 1878
  • Rhizotrogus foveolatus Bach, 1850
  • Rhizotrogus geniculatus Chevrolat, 1865
  • Rhizotrogus granulifer Rosenhauer, 1856
  • Rhizotrogus pallidus Mulsant, 1842
  • Rhizotrogus piemontanus Brenske, 1891
  • Rhizotrogus signatus Mulsant, 1842
  • Rhizotrogus variolatus Fairmaire, 1880

Taksonomia

edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1842 roku przez Étienne’a Mulsanta[1].

Morfologia

edytuj
 
Widok z boku
 
Widok od spodu

Chrząszcz o owalnym w zarysie ciele długości od 14 do 18 mm, ubarwionym jasnobrunatnie, czasem z przyciemnionymi tarczką i szwem pokryw. Krótka, niewielka głowa ma tył silnie punktowany i owłosiony, a przód z lekko wyciętą przednią krawędzią nadustka. Czułki buduje dziesięć członów. Przedplecze ma wszystkie krawędzie obrzeżone, boczne krawędzie przed tylnymi kątami proste, a także całą powierzchnię punktowaną, delikatnie mikrorzeźbioną oraz porośniętą jasnymi, długimi, sterczącymi włoskami. Pokrywy są słabo i nierównomiernie punktowane, niemal gładkie, bardzo rzadko i krótko owłosione, tylko przy tarczce z nielicznymi włosami długimi i odstającymi, a wzdłuż krawędzi bocznych z szeregiem szczecinek. Odnóża przedniej pary mają golenie o trzech ząbkach oraz o ostrodze wierzchołkowej wyrastającej poniżej drugiego z nich. Owalne, matowe, owłosione pygidium ma nierównomierne punktowanie. Spód ciała jest porośnięty jasnymi włosami[2].

Ekologia i występowanie

edytuj
 
Pędraki

Owad ciepłolubny, preferujący tereny o podłożu wapiennym lub piaszczystym, chętnie na zboczach pagórków. Aktywne osobniki dorosłe spotyka się od kwietnia do czerwca. Loty odbywają ciepłymi wieczorami i rankami, w dzień pędząc skryty tryb życia[3].

Gatunek palearktyczny, europejski, znany z Portugalii, Hiszpanii, Francji, Niemiec, Szwajcarii, Włoch, Słowenii i Chorwacji[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 3. Scarabaeoidea – Scirtoidea – Dascilloidea – Buprestoidea – Byrrhoidea, Stenstrup: Apollo Books, 2006, s. 224-226, ISBN 87-88757-59-5.
  2. Zdzisława Stebnicka: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 28b Żukowate – Scarabaeidae grupa podrodzin: Scarabaeidae pleurosticti. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1978, s. 27-33.
  3. B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Chrząszcze – Coleoptera. Scarabaeoidea, Dascilloidea, Byrrhoidea i Parnoidea. 1983, seria: Katalog Fauny Polski t. XXIII z. 9.