Rumieniak pępówkowaty

gatunek grzybów z rodziny dzwonkówkowatych
(Przekierowano z Rhodocybe hirneola)

Rumieniak pępówkowaty (Clitopilopsis hirneola (Fr.) Kühner) – gatunek grzybów z rodziny dzwonkówkowatych (Entolomataceae)[1].

Rumieniak pępówkowaty
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

dzwonkówkowate

Rodzaj

Clitopilopsis

Gatunek

rumieniak pępówkowaty

Nazwa systematyczna
Clitopilopsis hirneola (Fr.) Kühner
Bull. trimest. Soc. mycol. Fr.' 62: 138 (1946)

Systematyka i nazewnictwo edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Clitopilopsis, Entolomataceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1818 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus hirneolus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1946 r. Robert Kühner[1].

Synonimów ma 22. Niektóre z nich[2]:

  • Clitocybe hirneola var. ovispora J.E. Lange 1935
  • Clitopilopsis arthrocystis Kühner & Maire 1937
  • Clitopilus hirneolus (Fr.) Kühner & Romagn. 1953
  • Rhodocybe hirneola (Fr.) P.D. Orton 1960
  • Rhodophyllus hirneolus (Fr.) Singer 1942

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3] Nazwa ta jest niespójna z aktualną nazwą naukową.

Morfologia edytuj

Owocnik

Drobny, lejkowaty. Kapelusz o szerokości 7–20 mm, szary, suchy. Blaszki zbiegające, szare. Trzon szary, w górnej części oprószony, w dolnej włóknisty poniżej. Miąższ bez zapachu i bez smaku, lub słabo mączny[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki 6,0–9,0 × 4,0–6,0 μm, w zarysie elipsoidalne, słabo kanciaste lub tylko chropowate. Występują septowane cheilocystydy 30–50 × 4–9 μm. Brak sprzążek[4].

Występowanie i siedlisko edytuj

Występuje głównie w Europie. Jest tu szeroko rozprzestrzeniony, ale rzadki[4]. Poza Europą podano jego występowanie w stanie Kalifornia w USA oraz w Maroku[5]. W literaturze naukowej na terenie Polski do 2003 r. podano kilka stanowisk, ale dawno (lata 1898-1915). Według W. Wojewody w Polsce jest gatunkiem wymarłym[3].

Pojawia się głównie na ściółce lub na ziemi w lasach iglastych, ale także na torfowiskach[4].

Przypisy edytuj

  1. a b c Index Fungorum. [dostęp 2019-01-09]. (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2019-01-09]. (ang.).
  3. a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d Flora Agaricina Neerlandica. Critical monographs on the families of agarics and boleti occuring in the Netherlands. 1: Entolomataceae. 1, 1988, s.81
  5. Discover Life Maps. [dostęp 2019-01-09].