Roman Tomczak (ur. 19 października 1900 w Łąkie, zm. 21 maja 1973 we Wrocławiu) – żołnierz armii niemieckiej, powstaniec wielkopolski i śląski, podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej i Armii Krajowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Roman Tomczak
Ilustracja
ogniomistrz ogniomistrz
Data i miejsce urodzenia

19 października 1900
Łąkie

Data i miejsce śmierci

21 maja 1973
Wrocław

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

7 pułk artylerii ciężkiej
9 pułk artylerii ciężkiej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Życiorys

edytuj

Urodził się w rodzinie Wojciecha i Elżbiety z Maciejewskich. W 1917 wcielony do armii niemieckiej i w jej szeregach walczył na frontach I wojny światowej[1].

W 1918 powrócił na Kujawy i wziął udział w walkach powstańczych między innymi o wyzwolenie Inowrocławia. W styczniu 1919 został przydzielony do 4 baterii 1 Wielkopolskiego pułku artylerii ciężkiej. Delegowany do śląskich wojsk powstańczych, walczył w I powstaniu śląskim. W wojnie polsko-bolszewickiej walczył w składzie 4. baterii 17 pułku artylerii ciężkiej. 19 sierpnia 1920 pod Ciechanowem spokojem, odwagą i zimną krwią podnosił ducha kolegów i pod ogniem nieprzyjaciela celnym ogniem na wprost odrzucił wroga za co przez Naczelnego Wodza został mu nadany Krzyż Orderu Virtuti Militari V klasy[2][1].

Po zakończeniu działań bojowych pozostał w zawodowej służbie wojskowej. Ukończył szkołę podoficerską w Śremie i awansował na stopień plutonowego[1].

W 1929 przeszedł do rezerwy i podjął pracę w Wydziale Powiatowym w Ostrowie Wielkopolskim[1].

W 1939 powtórnie zmobilizowany. Przeszedł szlak bojowy 9 pułku artylerii ciężkiej. W okresie okupacji aktywny członek ZWZ-AK, mianowany ogniomistrzem[1].

Zmarł we Wrocławiu, spoczywa na cmentarzu Świętej Rodziny.

Był żonaty z Marianną z Kowalczyków; dzieci: Irena, Zbigniew, Anna i Krzysztof[1].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Polak (red.) 1991 ↓, s. 153.
  2. Kiciński 1928 ↓, s. 15, 19.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 11 czerwca 1921 roku, s. 1034.

Bibliografia

edytuj