Roman Zaleski (ur. 27 maja 1892 w Krakowie, zm. 4 listopada 1968 w Katowicach) – porucznik pilot Wojska Polskiego. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Roman Zaleski
Ilustracja
porucznik pilot porucznik pilot
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1892
Kraków

Data i miejsce śmierci

4 listopada 1968
Katowice

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

11 eskadra wywiadowcza
1 eskadra wywiadowcza

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Życiorys

edytuj

Syn Józefa i Jadwigi. Ukończył szkołę realną w Kijowie. Początkowo studiował na Politechnice Ryskiej, a następnie na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Warszawskiej. Od 1915 pracował w Straży Obywatelskiej oraz w Komitecie Obywatelskim stołecznego miasta Warszawy[1].

W odrodzonym Wojsku Polskim rozpoczął służbę w listopadzie 1918. Brał udział w opanowaniu warszawskiego lotniska, na którym był później mechanikiem płatowców. Od czerwca 1919 uczeń Krakowskiej Szkoły Pilotów, a po jej ukończeniu skierowany początkowo do 11 eskadry wywiadowczej, a później przeniesiony do 1 eskadry wywiadowczej. W tej ostatniej walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej. Od lipca do sierpnia 1920 w niewoli u bolszewików, z której udało mu się uciec. 25 czerwca 1920 awansowany na stopień plutonowego pilota. Jako ochotnik poleciał samolotem rozpoznać Lidę. Udało mu się wykonać zadanie pomimo straty swojego obserwatora i trudnych warunków atmosferycznych, jakie panowały podczas lotu. Uhonorowany za wykonane zadanie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[1].

W grudniu 1920 otrzymał urlop akademicki na dokończenie studiów. Po ich ukończeniu pracował w Urzędzie Patentowym jako radca prawny. W 1927 był na Śląsku pracownikiem Zakładów Hohenlohego Spółka Akcyjna. We wrześniu 1939 nie był zmobilizowany, ponieważ potrzebny był dla przemysłu. Zmarł w Katowicach, a jego prochy spoczęły na cmentarzu w Lipinach Śląskich[1].

Żonaty z Romaną z Serwińskich. Mieli córkę Dorotę oraz syna Tomasza[1].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Polak (red.) 1991 ↓, s. 162.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922 roku, poz. 808.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 12 grudnia 1929 roku, poz. 363.

Bibliografia

edytuj