Roncus lubricus

	Roncus lubricus
	L. Koch, 1873
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pajęczaki
Rząd	zaleszczotki
Podrząd	Iocheirata
Nadrodzina	Neobisioidea
Rodzina	Neobisiidae
Podrodzina	Neobisiinae
Rodzaj	Roncus
Gatunek	Roncus lubricus
Synonimy
	Obisium (Roncus) lubricum (Koch, 1873); Obisium lubricum (Koch, 1873); Obisium (Roncus) tenax Navás, 1918; Obisium tenax Navás, 1918; Roncus lubricus cavernicola Tömösváry, 1882; Roncus lubricus lubricus Koch, 1873; Olpium catalaunicum Navás, 1921; Neobisium lubricum (Koch, 1873);
	Obisium (Roncus) lubricum (Koch, 1873); Obisium lubricum (Koch, 1873); Obisium (Roncus) tenax Navás, 1918; Obisium tenax Navás, 1918; Roncus lubricus cavernicola Tömösváry, 1882; Roncus lubricus lubricus Koch, 1873; Olpium catalaunicum Navás, 1921; Neobisium lubricum (Koch, 1873);

Roncus lubricus – gatunek zaleszczotka z rodziny Neobisiidae.

Taksonomia edytuj

Takson ten opisany został po raz pierwszy w 1873 roku przez Ludwiga Carla Christiana Kocha. Jako miejsce typowe wskazano Bloxworth w angielskim hrabstwie Dorset. W 1882 roku gatunek podzielony został przez Ödöna Tömösváry’ego na podgatunki nominatywny i Roncus lubricus cavernicola, jednak w 1932 roku Max Beier dokonał ich synonimizacji^[1]. W 1983 roku Giulio Gardini dokonał redeskrypcji gatunku^[2].

Morfologia edytuj

Zaleszczotek ten ma niepodzielone tergity i sternity oraz wszystkie cztery pary odnóży krocznych pozbawione kolców na biodrach oraz zwieńczone dwuczłonowymi, podzielonymi na metatarsus i telotarsus stopami. Szczękoczułki zwieńczone są szczypcami; ich palec ruchomy ma kilka ząbków oraz nierozgałęziony wyrostek zwany galea, na którym przedśrodkowo osadzona jest szczecinka galealna. Szczękoczułki zaopatrzone są w rallum, którego wszystkie ostrza mają na przedzie drobne ząbkowanie. Na prosomie (głowotułowiu) występuje jedna para oczu zaopatrzonych w soczewki. Nogogłaszczki zaopatrzone są w szczypce, na których palcach znajdują się ujścia gruczołów jadowych. Palec nieruchomy nogogłaszczków ma trichobotria ist oraz isb położone pomiędzy dystalną a nasadową grupą trichobotriów. Udo nogogłaszczków osiąga od 0,64 do 0,85 mm długości, będąc od 2,9 do 3,5 raza dłuższym niż szerokim. Opistosoma (odwłok) ma na błonach pleuralnych ziarnistą rzeźbę^[3].

Ekologia i występowanie edytuj

Pajęczak epigeiczny^[3].

Gatunek szeroko rozprzestrzeniony. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Malty, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii i Grecji. Z Azji podawany jest z Gruzji. W Afryce Północnej zamieszkuje Algierię i Maroko. Poza Palearktyką odnotowano jego występowanie w Stanach Zjednoczonych i na Wyspie Świętej Heleny^[1].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b Mark Harvey: Roncus lubricus L. Koch, 1873. [w:] Western Australian Museum Field Guide and Catalogues. Pseudoscorpions of the World [on-line]. Government of Western Australia. [dostęp 2021-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-20)].
↑ Giulio Gardini. Redescription of Roncus lubricus L. Koch, 1873, type-species of the genus Roncus L. Koch, 1873 (Pseudoscorpionida, Neobisiidae). „Bulletin of the British Arachnological Society”. 6, s. 78-82, 1983.
↑ ^a ^b Jana Christophoryová, Frantisek Stahlavsky, Peter Fedor. An updated identification key to the pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) of the Czech Republic and Slovakia. „Zootaxa”. 2876, s. 35-48, 2011. DOI: 10.11646/zootaxa.2876.1.4.

[pow-1] Mark Harvey: Roncus lubricus L. Koch, 1873. [w:] Western Australian Museum Field Guide and Catalogues. Pseudoscorpions of the World [on-line]. Government of Western Australia. [dostęp 2021-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-20)].

[Gardini-2] Giulio Gardini. Redescription of Roncus lubricus L. Koch, 1873, type-species of the genus Roncus L. Koch, 1873 (Pseudoscorpionida, Neobisiidae). „Bulletin of the British Arachnological Society”. 6, s. 78-82, 1983.

[csf-3] Jana Christophoryová, Frantisek Stahlavsky, Peter Fedor. An updated identification key to the pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) of the Czech Republic and Slovakia. „Zootaxa”. 2876, s. 35-48, 2011. DOI: 10.11646/zootaxa.2876.1.4.

[1]

[2]

[3]