Wikipedia

Rudolf Kawiński

oficer dyplomowany Wojska Polskiego

Rudolf Artur Kawiński[1] (ur. 1 września 1887 w Krakowie[2], zm. ?) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Rudolf Kawiński
Ilustracja
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

1 września 1887
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

do 1934

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

20 Batalion Strzelców Polowych,
Lotny Oddział Żandarmerii Polowej we Lwowie,
Dywizja Górska,
55 Pułk Piechoty,
DOK V,
17 Dywizja Piechoty,
DOK X

Stanowiska

dowódca oddziału,
szef sztabu dywizji,
dowódca pułku piechoty,
szef sztabu okręgu,
I oficer sztabu,
dowódca piechoty dywizyjnej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy
GenInspWP

Życiorys edytuj

Rudolf Artur Kawiński, syn Grzegorza, urodził się 1 września 1887 roku[3]. W 1913 roku pełnił służbę w c. i k. 30 batalionie strzelców polnych w Steyr, w Górnej Austrii. Na starszego porucznika (niem. Oberleutnant) został awansowany ze starszeństwem z 1 maja 1913 roku[4]. Podczas I wojny światowej w stopniu kapitana służył w austriackim 20 batalionie strzelców polowych[5].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został zweryfikowany w stopniu rotmistrza. W tym stopniu został dowódcą Lotnym Oddziale Żandarmerii Polowej we Lwowie, jednostki sformowanej w garnizonie Lwów rozkazem z dnia 28 grudnia 1918. 5 maja 1919 roku został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 września 1915 roku[6]. Podczas wojny polsko-bolszewicka od 1920 do 1921 sprawował stanowisko szefa sztabu Dywizji Górskiej. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej cesarskiej i królewskiej armii[7]. Od 1 czerwca 1921 roku jego oddziałem macierzystym był 3 pułk Strzelców Podhalańskich[8]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 121. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. W latach 1922–1923 był słuchaczem Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 6 pułku piechoty Legionów w Wilnie[10]. 15 października 1923 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony na stanowisko dowódcy 55 Poznańskiego pułku piechoty w Lesznie[11][12]. 22 października 1923 roku został przeniesiony ewidencyjnie z 6 pułku piechoty Legionów do 55 pułku piechoty z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy pułku[13][14][15]. 15 października 1924 roku został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie na stanowisko szefa sztabu[16]. 1 grudnia 1924 roku został awansowany na pułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 11. lokatą w korpusie oficerów piechoty[17]. W tym samym roku był inicjatorem ustanowienia pomnika żołnierzy pułku[18]. 5 czerwca 1926 roku został przydzielony do dyspozycji szefa Sztabu Generalnego, a z dniem 1 września 1926 roku został przeniesiony z dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych w Warszawie na stanowisko I oficera sztabu Inspektora Armii, generała dywizji Leonarda Skierskiego[19][20]. 19 marca 1927 roku został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 17 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty w garnizonie Gniezno[21]. 23 października 1931 roku został mianowany pomocnikiem dowódcy Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu do spraw uzupełnień[22][23]. Z dniem 30 czerwca 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[24]. W 1939 roku przebywał w zajętym przez bolszewików Lwowie[25].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie imienia z „Rudolf” na „Rudolf Artur”. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Zmiany (sprostowania) nazwisk, imion i dat urodzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 22, 26 stycznia 1934. 
  2. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-04-27].
  3. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 22.
  4. ↑ Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914, Wiedeń 1914, s. 258, 617.
  5. ↑ a b Kronika. Wiadomości osobiste. „Głos Rzeszowski”, s. 2, Nr 4 z 27 stycznia 1918. 
  6. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 65 z 12 czerwca 1919 roku, poz. 2056.
  7. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, poz. 671.
  8. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 230, 684.
  9. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 24.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 140, 397.
  11. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 586.
  12. ↑ Artur Małecki. Garnizon leszczyński we wrześniu 1939 r.. „Przyjaciel Ludu”, Zeszyt I/XCVII z 2003. 
  13. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 744.
  14. ↑ 1 Pułk Strzelców Wielkopolskich. wfeh.pl. [dostęp 2015-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 kwietnia 2015)].
  15. ↑ 1 Pułk Strzelców Wielkopolskich. 2010-01-21. [dostęp 2015-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-03)].
  16. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 110 z 15 października 1924 roku, s. 612.
  17. ↑ W 1933 roku zajmował 5. lokatę Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933 r.. Warszawa: 1933, s. 3.
  18. ↑ Protokół nr XLVII/14 XLVII sesji Sejmiku Województwa Wielkopolskiego z 23 czerwca 2014 r.. 2014. s. 23. [dostęp 2015-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
  19. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 22 z 5 czerwca 1926 roku, s. 176.
  20. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 44 z 14 października 1926 roku, s. 354.
  21. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 19 marca 1927 roku, s. 94.
  22. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 324.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 14, 480.
  24. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 143.
  25. ↑ Adam Trojanowski: Wsi spokojna. [dostęp 2015-04-01].
  26. ↑ Dekoracja Orderem „Virtuti Militari”. „Gazeta Lwowska”. Nr 87, s. 4, 17 kwietnia 1921. 
  27. ↑ Polish Order of the Virtuti Militari Recipients 1792-1992 - K1. feefhs.org. [dostęp 2015-04-01]. (ang.).
  28. ↑ Rozporządzenie Kierownika MSWojsk. L. 4597/22 (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 314)
  29. ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rudolf_Kawiński&oldid=71307392”