Janina Ruth Buczyńska (ur. 1926 w Podwołoczyskach, zm. 30 sierpnia 2012 w Krakowie) – polska adwokatka żydowskiego pochodzenia, działaczka społeczna, ocalona z Holocaustu, po II wojnie światowej blisko związana z krakowskim środowiskiem artystycznym i naukowym.

Ruth Buczyńska
Data i miejsce urodzenia

1926
Podwołoczyska

Data i miejsce śmierci

30 sierpnia 2012
Kraków

Zawód, zajęcie

adwokat

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Życiorys edytuj

Urodziła się na Kresach Wschodnich, w Podwołoczyskach koło Tarnopola. Była córką Emila Ertheima, inżyniera architekta, i Anny, asystentki farmacji. W czasie okupacji hitlerowskiej Ruth przebywała wraz z rodzicami w getcie w Tarnopolu, następnie w obozie w Czystyłowie obok Tarnopola. 2 lipca 1943 zginął jej ojciec. Przez wiele miesięcy przebywała w ukryciu w bunkrze, dzięki czemu przetrwała wojnę. Po zajęciu Tarnopola przez wojska radzieckie w kwietniu 1944 wyjechała do Zbaraża, a stamtąd do Czortkowa. W ramach repatriacji znalazła się najpierw w Rzeszowie, a potem w Krakowie, gdzie ukończyła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[1].

Współtworzyła środowisko Piwnicy pod Baranami. Udzielała pomocy prawnej osobom związanym z Piwnicą. Publikowała teksty na łamach „Przekroju”. Występowała jako obrońca działaczy opozycji[1]. Jej mieszkanie przy ul. Pawlikowskiego było miejscem spotkań krakowskich artystów i naukowców; stałymi gośćmi Buczyńskiej byli m.in. Andrzej Wajda i Krystyna Zachwatowicz, Andrzej Szczeklik, Sławomir Mrożek i Zbigniew Preisner[2].

Od początku działalności wspierała i utrzymywała bliskie kontakty z Centrum Kultury Żydowskiej w Krakowie. W 2010 otrzymała Statuetkę Felka.

Zmarła 30 sierpnia 2012. 4 września została pochowana nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie. Adam Zagajewski poświęcił jej elegię pod tytułem Ruth[3]. Od 2012 co roku w grudniu w Centrum Kultury Żydowskiej odbywa się koncert upamiętniający mecenas Buczyńską[4].

Przypisy edytuj

  1. a b Stanisław J. Jaźwiecki: Wspomnienie o adw. Ruth Buczyńskiej. Naczelna Rada Adwokacka, 26 października 2012. [dostęp 2015-11-19].
  2. Wacław Krupiński: Żegnamy mecenas Ruth Buczyńską. Dziennik Polski, 1 września 2012. [dostęp 2016-01-18].
  3. RUTH – In Memory of Ruth Buczynska – Adam Zagajewski. YouTube, 20 czerwca 2013. [dostęp 2015-11-19].
  4. Jerzy Vetulani: Znów spotykamy się dzięki Ruth. vetulani.wordpress.com, 31 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-31].