Ryjówka chińska
Ryjówka chińska[2] (Sorex sinalis) – gatunek ssaka z rodziny ryjówkowatych[3]. Mało znany endemit chiński.
| Sorex sinalis | |
| O. Thomas, 1912 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Podrodzaj |
Sorex |
| (bez rangi) | grupa gatunkowa caecutiens |
| Gatunek |
ryjówka chińska |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |
 brak danych
| |
| Zasięg występowania | |
| |
Budowa edytuj
Ryjówka chińska jest dużą ryjówką, zarówno pod względem długości głowy i ciała, jak również ogona. Długość głowy i ciała wynosi między 6,4 a 8,5 cm, a więc więcej niż u ryjówki średniej czy szinto, ale mniej niż u ryjówki pazurzastej. Ogon ryjówki chińskiej osiąga długość od 4,9 do 6,8 cm, również więcej niż u ryjówki szinto czy średniej. Tylna stopa ma od 1,3 do 1,7 cm. Wymiar od kłykci potylicznych do siekaczy wynosi między 2,04 a 2,16 cm. Rzędy zębów liczą od 8,9 do 9,6 mm. Masa ciała nie jest znana[3].
Ubarwienie ryjówki chińskiej jest ogólnie jednolicie szarobrązowe. Po dokładniejszej obserwacji można odróżnić grzbiet barwy orzechów laskowych, nieco jaśniejszy od mniej żywych barw brzucha[3].
Autorzy opisują długi pysk i wąską mózgoczaszkę. Zęby ubarwione są jasno. Na przednich siekaczach na środku powierzchni przyśrodkowej znajduje się niewielki ząbek[3].
Systematyka edytuj
Opis ryjówki chińskiej (podobnie jak ryjówki szinto) opublikował w 1912 Oldfield Thomas. Jako miejsce typowe autor podał 45 miles S.E. of Feng-siang-fu, Shensi, 10,500', a więc 72 km na południowy wschód od Fengxiangu w Shaanxi, na wysokości 3200 m[3].
Pozycja ryjówki chińskiej wśród innych ryjówek nie została jednoznacznie ustalona, badania jej poświęcone są dosyć skąpe. Na podstawie badań czaszki wnosi się o jej pokrewieństwie z ryjówką średnią i równozębną. Badania genetyczne wskazały natomiast bliskie pokrewieństwo ryjówek średniej i szinto. Różnica pomiędzy nimi nie jest do końca ewidentna. Gatunkiem blisko spokrewnionym z tymi dwoma jest właśnie ryjówka chińska. Wraz z ryjówką równozębną oraz ryjówką pazurzastą tworzą one grupę gatunkową caecutiens. Wraz z kilkoma innymi grupami gatunków oraz gatunkami nieobjętymi żadną grupą zalicza się ona do podrodzaju Sorex (Sorex), jednego z dwóch podrodzajów w rodzaju Sorex[3], zwanym po polsku ryjówką[2]. Jest to jedyny rodzaj umieszczany w plemieniu Soricini[3], czyli ryjówki[2]. Plemię to, wraz z plemionami Blarinini, Blarinellini, Anourosoricini, Notiosoricini i Nectogalini, należy z kolei do podrodziny Soricinae, jednej z trzech podrodzin rodziny ryjówkowatych Soricidae[3].
Ryjówka chińska to gatunek monotypowy[3].
Tryb życia edytuj
Nie ma informacji na temat trybu życia i cyklu życiowego ryjówki chińskiej. Inne ryjówki prowadzą samotny tryb życia, wykazują terytorializm[3].
Rozmieszczenie geograficzne edytuj
Ryjówka chińska żyje w Chinach. Dokładny zasięg występowania nie został jednoznacznie ustalony, a dostępne dane mogą sugerować zasięg większy, niż w rzeczywistości. Zaliczają się do niego góry na południu Gansu, południu Shaanxi i w zachodnim Syczuanie. Ponadto zwierzę to może występować w Tybecie[3], jednak IUCN go nie wymienia[1]. Tereny te leżą na wysokości między 2700 a 3000 m nad poziomem morza[3]. Zwierzę znane jest tak naprawdę z kilku oddalonych od siebie stanowisk[1].
Ekologia edytuj
Zwierzę to żyje w górach, pośród skał i mchów[3] na urwiskach czy szczytach górskich[1].
Zagrożenia i ochrona edytuj
IUCN ostatnim razem ocenił status ryjówki chińskiej w 2015. Przyznał jej status braku danych[1]. Całkowita liczebność populacji jest nieznana[3]. Nie wiadomo również, jak przedstawia się trend populacyjny. Nie wiadomo, jakie zagrożenia zagrażają istnieniu gatunku[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Johnston, C. & Smith, A.T., Sorex sinalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015 [dostęp 2022-04-02] (ang.).
- ↑ a b c Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 73. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n CJ Burgin i inni, Family Soricidae (Shrews), [w:] Don E Wilson, Rusell A Mittermeier, Handbook of the Mammals of the World, t. 8. Insectivores, Sloth and Collugos, Barcelona: Lynx Edicions in association with Conservation International and IUCN, 2018, s. 332–400, ISBN 978-84-16728-08-4 (ang.).