Ryszard Borówka

polski geograf

Ryszard Krzysztof Borówka (ur. 1949) – polski geograf, profesor nauk o Ziemi, specjalizujący się w geografii fizycznej, geomorfologii oraz paleogeografii czwartorzędu; nauczyciel akademicki związany z uniwersytetami w Poznaniu i Szczecinie[1].

Ryszard Krzysztof Borówka
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

1949

profesor nauk o Ziemi
Specjalność: geografia fizyczna, geomorfologia, paleogeografia czwartorzędu
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza

Doktorat

1977
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza

Profesura

2003

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza

Okres zatrudn.

1971-1996

Uczelnia

Uniwersytet Szczeciński

Okres zatrudn.

od 1996

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Urodził się w 1949 roku. Jest absolwentem Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, na którym uzyskał tytuł magistra geografii ze specjalnością geografia fizyczna w 1971 roku. Po studiach został zatrudniony na swojej macierzystej uczelni, gdzie doktoryzował się z nauk geograficznych w 1977 roku oraz uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk o Ziemi w zakresie geografii fizycznej, paleogeografii czwartorzędu i geomorfologii w 1993 roku na podstawie rozprawy nt. Przebieg i rozmiary denudacji w obrębie śródwysoczyznowych basenów sedymentacyjnych podczas późnego vistulianu i holocenu[2][3]. W 2003 roku prezydent Polski Aleksander Kwaśniewski nadał mu tytuł profesora nauk o Ziemi[1].

W latach 1979-1983 pełnił funkcję kierownika Laboratorium Aparaturowego w Instytucie Badań Czwartorzędu UAM, a następnie od 1991 do 1995 roku zastępcy dyrektora Instytutu Badań Czwartorzędu UAM. W 1996 roku przeniósł się na Uniwersytet Szczeciński, gdzie został prodziekanem ds. badań naukowych Wydziału Nauk Przyrodniczych. W kadencji 1996-1999 był przewodniczącym senackiej komisji ds. badań naukowych na szczecińskiej uczelni. W latach 2001-2008 pełnił funkcję dziekana Wydziału Nauk Przyrodniczych, a po jego podziale w 2008 roku został pierwszym dziekanem Wydziału Nauk o Ziemi[4].

Ponadto jest członkiem z wyboru trzech komitetów naukowych Polskiej Akademii Nauk: Komitetu Badań Czwartorzędu (od 1996), Komitetu Nauk Geograficznych (od 2003) oraz Komitetu Badań Morza (od 2012). Za swoją działalność naukowo-dydaktyczną był wielokrotnie nagradzany i odznaczany, m.in. nagrodą indywidualna III stopnia Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1981) oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi[4].

Dorobek naukowy edytuj

Zainteresowania naukowe Ryszarda Borówki koncentrują się wokół tematyki związanej z funkcjonowaniem współczesnych środowisk sedymentacji eolicznej w strefie brzegowej mórz bezpływowych oraz na terenach pustynnych, prognozowaniu zagrożeń strefy brzegowej w rezultacie przyspieszonego wzrostu poziomu morza, geologii i paleogeografii obszarów niżowych Europy Środkowej podczas czwartorzęd oraz zmianach klimatycznych i chronostratygrafii górnego czwartorzędu, na podstawach i problemach rozwoju geo- i ekoturystyki. Jest autorem blisko 270 publikacji naukowych oraz redaktorem 17 książek[4]. Do jego najważniejszych publikacji należą m.in[5]:

  • Współczesne procesy transportu i sedymentacji piasków eolicznych oraz ich uwarunkowania i skutki na obszarze wydm nadmorskich, 1980.
  • Przebieg i rozmiary denudacji w obrębie śródwysoczyznowych basenów sedymentacyjnych podczas późnego vistulianu i holocenu, 1992.
  • Ewolucja Ziemi, 1996.
  • Rzeźba powierzchni Ziemi, 1997.
  • Dzieje Ziemi i rozwój życia, 2001.
  • Przyroda Pomorza Zachodniego, (praca zbiorowa, 2004.
  • Jezioro Miedwie i Nizina Pyrzycka – harmonia przyrody i ludzkich marzeń, 2007.

Przypisy edytuj

  1. a b Prof. Ryszard Krzysztof Borówka, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2016-02-16].[martwy link]
  2. Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Szczecińskiego, nr 7-9 2012, s. 16.. przeglad.usz.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-01)]. [on-line] [dostęp: 16.02.2016]
  3. Przebieg i rozmiary denudacji w obrębie śródwysoczyznowych basenów sedymentacyjnych podczas późnego vistulianu i holocenu w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2016-02-16].
  4. a b c Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Szczecińskiego, nr 7-9 2012, s. 17.. przeglad.usz.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-01)]. [on-line] [dostęp: 16.02.2016]
  5. Dane na podstawie Biblioteki Narodowej w Warszawie, stan na luty 2016 roku

Linki zewnętrzne edytuj