Stowarzyszenie Harcerstwa Katolickiego „Zawisza” Federacja Skautingu Europejskiego
Stowarzyszenie Harcerstwa Katolickiego „Zawisza” Federacja Skautingu Europejskiego – organizacja harcerska nawiązująca do skautingu katolickiego ojca Sevina, jezuity, oraz działalności instruktora harcerstwa przedwojennego hm. RP Stanisława Sedlaczka, działająca w Polsce. Od 1995 jest członkiem Międzynarodowego Związku Przewodniczek i Skautów Europy – Federacji Skautingu Europejskiego. Od połowy 2009 używa również nazwy „Skauci Europy”[1]. Organizacja według stanu na rok 2023 liczy 7089 członków[2].
| Data powstania | |
|---|---|
| Liczebność |
7089 |
| Zasięg działalności | |
| Siedziba |
ul. Gibraltarska 4 |
| Członkostwo | |
| Władze | |
| Przewodniczący |
Jakub Rożek HR |
| Naczelnicy |
Krzysztof Jankowski HR |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
- 1972 – hm. Michał Bobrzyński zakłada szczep „Zawisza” przy zakładzie dla głuchoniemych w Lublinie. Pracuje w nim stosując metodę nawiązującą do harcerstwa przedwojennego, przywraca stare stopnie, nawiązuje współpracę z Kościołem rzymskokatolickim.
- 1980 – władze ZHP rozwiązują szczep
- 25 kwietnia 1981 – „Zawisza” opuszcza ZHP inicjując Niezależny Ruch Harcerski
- 28 lutego 1982 – powstanie Harcerskiej Służby Liturgicznej (później używano nazwy Harcerski Ruch Liturgiczny)
- 2 grudnia 1989 – Sejmik Założycielski Stowarzyszenia Harcerstwa Katolickiego „Zawisza”
- 10 kwietnia 1990 – sądowa rejestracja Stowarzyszenia
- 1994 – odbywa się Eurojam w Viterbo we Włoszech, w którym biorą udział szefowie i szefowe SHK „Zawisza”
- 1995 – Stowarzyszenie wstępuje do FSE
- 2003 – SHK-Z FSE organizuje Eurojam w Polsce, w miejscowości Żelazko koło Kluczy i Ogrodzieńca
- 2007 – SHK-Z FSE organizuje Euromoot, wędrówkę wędrowników i przewodniczek z FSE z Lewoczy na Słowacji do Częstochowy
- 2014 – SHK-Z FSE współorganizuje i bierze udział w Eurojamie we Francji, w miejscowości Saint-Evroult-Notre-Dame-du-Bois w Normandii.
Metodyka edytuj
SHK „Zawisza” realizuje działalność wychowawczo-oświatową w oparciu o tradycyjną metodę skautową opracowaną przez Roberta Baden-Powella, a następnie uściśloną przez o. Sevin i Stanisława Sedlaczka. Zajęcia odbywają się osobno w nurcie męskim i żeńskim, rozwinięty jest system zastępowy.
Cele edytuj
Wychowanie opiera się na pięciu celach skautingu europejskiego:
- Rozwój fizyczny
- Kształtowanie zmysłu praktycznego
- Kształtowanie charakteru
- Kształtowanie odruchu służby
- Odkrywanie Boga
Prawo harcerskie edytuj
Poniżej zamieszczona została wersja męska Prawa Harcerskiego SHK, wersja żeńska różni się zamianą każdego 'harcerz' na 'harcerka' oraz końcówkami fleksyjnymi rodzaju żeńskiego, treść 8. punktu Prawa w wersji żeńskiej brzmi „Harcerka panuje nad sobą, uśmiecha się i śpiewa w kłopotach” oraz treść 5. punktu: „Harcerka jest uprzejma i szlachetna”.
- Harcerz dba o swój honor, aby zasłużyć na zaufanie.
- Harcerz jest lojalny wobec swojego kraju, rodziców, przełożonych i podwładnych.
- Harcerz jest powołany do służby bliźniemu i jego zbawieniu.
- Harcerz jest przyjacielem wszystkich i bratem dla każdego innego Harcerza.
- Harcerz jest uprzejmy i rycerski.
- Harcerz widzi w przyrodzie dzieło Boże, szanuje rośliny i zwierzęta.
- Harcerz jest karny, każde zadanie wykonuje sumiennie do końca.
- Harcerz jest panem samego siebie, uśmiecha się i śpiewa w kłopotach.
- Harcerz jest gospodarny i troszczy się o dobro innych.
- Harcerz jest czysty w myśli, mowie i uczynkach.
Przyrzeczenie Harcerskie edytuj
Przyrzeczenie składa się po około pół roku od momentu złożenie przysięgi wierności. Nie pełni ono funkcji nagrody za zasługi, a raczej jest ostateczną deklaracją chęci przynależności do ruchu i otwarciem drogi do zdobywania stopni. Po złożeniu Przyrzeczenia otrzymuje się metalowy krzyż FSE noszony na berecie nad lewą skronią.
Na mój honor, z Łaską Bożą, przyrzekam całym życiem służyć Bogu, Kościołowi, mojej Ojczyźnie i Europie chrześcijańskiej, nieść w każdej potrzebie pomoc bliźnim i przestrzegać Prawa Harcerskiego[3].
Mundur edytuj
- koszula beżowa (harcerze i wędrownicy) albo błękitna (harcerki, przewodniczki i wilczki)
- granatowe spodnie sztruksowe długie lub krótkie (nurt męski), spódnica koloru granatowego (nurt żeński)
- granatowy sweter z naszywkami jak na koszuli
- naszywki:
- granatowa plakietka z nazwą szczepu oraz herb chorągwi na prawym ramieniu
- granatowa plakietka z nazwą SKAUCI EUROPY oraz skrótem SHK „Zawisza” FSE nad prawą kieszenią
- polska flaga nad plakietką Stowarzyszenia
- krzyż FSE na lewej kieszeni (kolor tła identyczny jak kolor munduru)
- oznaki sprawności fachowych na prawym ramieniu pod herbem chorągwi
- harcerki i harcerze: na lewym ramieniu tasiemki zastępu (w kolorach zastępu)
- harcerki i harcerze: na lewym ramieniu pod tasiemkami zastępu połówka kwiatu lilii zielona (stopień wywiadowcy/tropicielki) lub czerwona (stopień ćwika/pionierki) z dewizą „Semper Parati”, oznaczająca zdobyty stopień
- harcerki i harcerze: oznaczenia funkcji w zastępie przyszyte nad polską flagą
- wilczki: na lewym ramieniu naszywka wilka w kolorze swojej szóstki
- wilczki: naszywka z wilkiem na środku beretu, po obu stronach naszywki zdobyte gwiazdki
- harcerki i harcerze: metalowe oznaki sprawności mistrzowskich noszone po lewej stronie koszuli i swetra nad kieszenią
- chusta w kolorach szczepu
- pasek skórzany z metalową klamrą FSE
- granatowy beret
- metalowy krzyż symbolizujący złożenie Przyrzeczenia przyczepiany do beretu nad lewą skronią (nie dotyczy wilczków)
- półbuty lub trapery
- białe lub granatowe podkolanówki
Gałęzie edytuj
Praca wychowawcza w SHK „Zawisza” zorganizowana jest w trzech gałęziach:
- żółta – wilczki (9 – 12 lat)
- zielona – harcerki i harcerze (12 – 17 lat)
- czerwona – wędrownicy i przewodniczki (powyżej 17 lat)
Stopnie edytuj
- męskie
- gałąź zielona
- ochotnik
- harcerz po Przyrzeczeniu
- wywiadowca
- ćwik
- gałąź czerwona
- Eligo Viam (po złożeniu listu z wyborami drogi)
- Harcerz Orli (po podjęciu służby w szczepie, np. jako drużynowy i odbyciu próby szlaku)
- Harcerz Rzeczypospolitej (po obrzędzie wymarszu wędrownika)
- gałąź zielona
- żeńskie
- gałąź zielona
- gałąź czerwona
- samarytanka
- wędrowniczka (po podjęciu służby w szczepie, np. jako drużynowa)
- Harcerka Rzeczypospolitej (po obrzędzie FIAT)
Oznaki Stowarzyszenia edytuj
Oznakami Stowarzyszenia są:
- Lilijka Zawiszacka (inna niż tradycyjna lilijka harcerska) z tarczą herbową, na której umieszczony jest krzyż z literą „V” w podstawie. Treścią tej oznaki są słowa „Veritas Vincit” – „Prawda zwycięża”,
- ośmioramienny czerwony krzyż opactwa Morimond (powszechnie nazywany krzyżem zakonu szpitalników św. Jana Jerozolimskiego), z umieszczoną na przecięciu ramion złotą lilią – symbolizującą skauting.
Władze edytuj
- Sejmik SHK-Z
- Rada Naczelna SHK-Z
- Zarząd SHK-Z
- Przewodniczący Stowarzyszenia
- Naczelnik Harcerzy
- Naczelniczka Harcerek
Organizacja edytuj
Jednostki terenowe:
- szczepy (składa się z gromady wilczków, drużyny harcerek lub harcerzy, kręgu wędrowników lub ogniska przewodniczek)
- hufce
- chorągwie (połączenie kilku hufców)
- szczebel krajowy (Ekipy Krajowe powoływane oddzielnie przez Naczelnika Harcerzy i Naczelniczkę Harcerek do pomocy w ich zadaniach oraz władze naczelne)
Podstawowe jednostki organizacyjne:
- gromada wilczków
- drużyna harcerzy lub harcerek
- samodzielne zastępy (samodzielny zastęp można utworzyć jedynie w przypadku, gdy w danej miejscowości nie jest możliwe utworzenie pełnej drużyny lub szczepu; opiekę nad nim sprawuje członek czynny wyspecjalizowany w kierowaniu samodzielnymi zastępami lub szczepowy (szczepowa) najbliższego szczepu)
- krąg wędrowników lub ognisko przewodniczek
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Skauci Europy – nowa naszywka. 2009-06-17. [dostęp 2013-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-09)]. (pol.).
- ↑ Joanna Skowrońska, Spis powszechny za rok 2021 [online], Skauci Europy, 20 stycznia 2022 [dostęp 2021-01-20] (pol.).
- ↑ Treść przyrzeczenia na stronie SHK-Z FSE
Bibliografia edytuj
- Tomasz Podkowiński. Od Ruchu Zawiszackiego do Skautów Europy. „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej”. 5-6, s. 72-77, maj-czerwiec 2010. [dostęp 2012-12-30].