SM Tb 61T
SM Tb 61T – austro-węgierski torpedowiec z początku XX wieku i okresu I wojny światowej, dwunasta jednostka typu Kaiman. Do 1913 roku nosił nazwę Pinguin, od roku 1917 sam numer 61. Po I wojnie światowej służył w marynarce Królestwa SHS (późniejszej Jugosławii) jako T 10. Skrót przed numerem SM Tb oznaczał Seiner Majestät Torpedoboot (torpedowiec Jego Cesarskiej Mości).
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
18 września 1906[1] |
| Wodowanie |
18 kwietnia 1907 |
 K.u.K. Kriegsmarine
| |
| Nazwa |
Pinguin → Tb 61F → Tb 61 |
| Wejście do służby |
20 marca 1909[1] |
| Wycofanie ze służby |
1 listopada 1918[2] |
 Królestwo SHS
| |
| Nazwa |
T 10 |
| Wycofanie ze służby |
1927–1930 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
projektowa 210 t |
| Długość |
pełna: 56,9 m |
| Szerokość |
5,4 m |
| Zanurzenie |
1,4 m |
| Napęd | |
| 2 kotły parowe 1 maszyna parowa o mocy indykowanej 3000 KM | |
| Prędkość |
26,2 węzła |
| Uzbrojenie | |
| 4 x armata okrętowa 47 mm L/33 1 x karabin maszynowy 8 mm (od 1915 roku) 3 x wyrzutnia torpedowa kal. 450 mm | |
| Załoga |
38 |
Historia edytuj
Stępkę pod budowę okrętu położono w stoczni Stabilimento Tecnico Triestino (STT) w Trieście 18 września 1906 roku, kadłub wodowano 18 kwietnia 1907 roku, a okręt oddano do służby 20 marca 1909 roku (wraz z trzema innymi)[1]. Początkowo nosił nazwę „Pinguin” (pingwin), lecz od 1 stycznia 1914 roku zastąpiono ją przez alfanumeryczne oznaczenie 61 T („T” oznaczało, że okręt zbudowano w Trieście)[1]. Rozkazem z 21 maja 1917 roku z oznaczenia torpedowca usunięto ostatnią literę i do końca wojny nosił on tylko numer 61[3].
Okręt brał udział w I wojnie światowej. Po wojnie okręt w ramach podziału floty Austro-Węgier przekazano Królestwu Serbów, Chorwatów i Słoweńców (SHS), gdzie służył pod oznaczeniem T 10. Wraz z pozostałymi okrętami tego typu został wycofany w latach 1927–1928[3] lub w latach 1928–1930[1].
Opis edytuj
Okręt posiadał dwa kotły parowe typu Yarrow i jedną pionową czterocylindrową maszynę parową potrójnego rozprężania. Okręt uzbrojony był w cztery armaty kalibru 47 mm L/33 (po dwie na każdej z burt) oraz trzy wyrzutnie torped kalibru 450 mm. W 1915 roku uzbrojenie wzmocniono pojedynczym karabinem maszynowym Schwarzlose 8 mm[3].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985, s. 339. ISBN 978-0-87021-907-8. (ang.).
- René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. Londyn, 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.)