Sanktuarium Matki Bożej Niepokalanej w Resku
Sanktuarium Matki Boskiej Reskiej – kościół znajdujący się w miejscowości Resko, w powiecie łobeskim w województwie zachodniopomorskim.
337 z dnia 12.09.1958 r.[1] | |||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||
Widok ogólny | |||||||||||
Państwo | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||
Wyznanie | |||||||||||
Kościół | |||||||||||
Parafia | |||||||||||
Wezwanie | |||||||||||
Przedmioty szczególnego kultu | |||||||||||
Cudowne wizerunki |
Obraz Matki Bożej Niepokalanie Poczętej (Matka Boża Reska, Madonna Uśmiechnięta)[2] | ||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Reska | |||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu łobeskiego | |||||||||||
Położenie na mapie gminy Resko | |||||||||||
53°46′21,51″N 15°24′25,36″E/53,772642 15,407044 |
Historia edytuj
W 1290 odnotowano w mieście kapłana katolickiego, Bruna, który rezydował tu na stałe. Obecny kościół został zbudowany w stylu późnogotyckim około 1400. W końcu XV wieku został rozbudowany, a w latach 1697 i 1882, przebudowany. W 1881 rozbudowano przylegającą do korpusu nawowego wieżę, podwyższono ją dwukrotnie do wysokości 66-metrów. Jednocześnie regotyzowano szczyty wysokiego, krótkiego korpusu z XV w z trzema nawami i wydzielonym prezbiterium. Przebudowy były m.in. wynikiem kilkukrotnych pożarów. Największy pożar dotknął obiekt w 1916. W latach 1534-1945 świątynia pozostawała w rękach protestantów. W okresie międzywojennym reskimi katolikami opiekował się ksiądz Daniel Ernst z katolickiego ośrodka sióstr boromeuszek w Święciechowie. Po II wojnie światowej i zniszczeniu klasztoru boromeuszek, przeniesiono zeń do Reska część wyposażenia i czczony, XVIII-wieczny obraz Matki Bożej Niepokalanej Dziewicy nieznanego autora, o wymiarach 145 x 85 cm. Kościół poświęcono 15 czerwca 1945. 25 marca 1993 arcybiskup Marian Przykucki wyniósł świątynię do godności sanktuarium maryjnego[3][4].
Architektura edytuj
Kościół jest halowy, trójnawowy w stylu hali gryfijskiej. Wieża mierzyła 67 metrów, ale po pożarze od uderzenia pioruna na początku 1970, jej wysokość mierzy 61 metrów.
Wyposażenie edytuj
Wystrój skromny, neogotycki. Empora organowa z XVIII w, na ścianach polichromie z ok. 1881-1882[5]. Wewnątrz sanktuarium znajduje się XVII-wieczny ołtarz i XVIII-wieczny obraz Matki Boskiej Reskiej (Matki Bożej Niepokalanej Dziewicy z kościoła w Klasztorze St. Aloysiusstift w Święciechowie)[6].
Otoczenie edytuj
Przy kościele rośnie dąb św. Jana Pawła II posadzony z żołędzia, poświęconego przez tego papieża podczas pielgrzymki leśników polskich do Watykanu 28 kwietnia 2004, co upamiętnia głaz z tablicą posadowiony w 2006[7].
Galeria edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2010-05-13] .
- ↑ Witold Dudziński, Po uzdrowienie do Trzebiatowa, Niedziela, 28 lipca 2013, nr 30, str 45
- ↑ Sanktuarium w Resku, tablica informacyjna in situ
- ↑ Historia kościoła, tablica informacyjna in situ
- ↑ Piotr Skurzyński , Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 108, ISBN 978-83-7495-133-3 .
- ↑ Polska niezwykła - kościół w Resku Późnogotycki kościół Niepokalanego Poczęcia NMP (1400). polska.niezwykla.pl
- ↑ Napis na głazie pamiątkowym in situ