Schronisko PTTK Skrzyczne
Schronisko PTTK Skrzyczne – górskie schronisko turystyczne Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, w Beskidzie Śląskim, tuż pod szczytem Skrzycznego, położone na wysokości 1250 m n.p.m.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1250 m n.p.m. |
| Data otwarcia |
1933 |
| Właściciel | |
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 49°41′03,8″N 19°01′54,8″E/49,684389 19,031889
| |
| Strona internetowa | |
.jpg)
Historia edytuj
Około 1930 Rudolf Urbanke zakupił od mieszkańców Lipowej parcelę na szczytowej polanie Skrzycznego i wybudował na niej drewniane schronisko w 1933 roku[1]. Miało ono 30 miejsc noclegowych. Zimą było odwiedzane głównie przez bielskich Niemców, którzy jeździli tu na nartach. Piętrowy budynek nie pasował jednak swą architekturą do otoczenia. W połowie lat 30. XX wieku obiekt spłonął. Po pożarze właściciel przystąpił do budowy nowego, większego schroniska.
W czasie II wojny światowej schronisko zostało zajęte przez wojska niemieckie. Właściciel, będący Niemcem, mógł jednak nadal prowadzić działalność, z czego korzystało wielu narciarzy aż do 1944. Kiedy Urbanke został powołany do armii niemieckiej, obiekt prowadziła jego żona. W zimie 1945 przez kilka tygodni znajdował się on praktycznie na linii frontu.
Budynek przetrwał wojnę, ale został w poważnym stopniu zniszczony, a jego wyposażenie rozkradzione. W 1946 schronisko jako mienie poniemieckie przejął bielski oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, jednak obciążony kosztami odbudowy wielu innych schronisk nie dysponował on funduszami potrzebnymi do jego remontu. Budynek stał opuszczony i zagrożony zupełnym zniszczeniem. Dopiero w 1946 roku[1] obiekt został przejęty przez Oddział Górnośląski PTT, który przeprowadził pierwszy, niezbędny remont. W schronisku powstał bufet turystyczny, jadalnia oraz sala noclegowa. Po remoncie schronisko uroczyście otwarto w czerwcu 1950. Od końca 1950 schronisko znajduje się w gestii Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego.
Zakończenie budowy w 1958 kolei krzesełkowej „Skrzyczne” ze Szczyrku, znacznie zwiększyło nasilenie ruchu turystycznego w obiekcie. Dzięki temu również 31 grudnia 1960 do schroniska doprowadzono energię elektryczną. Liczba miejsc noclegowych w następnych latach wahała się w granicach 40–50.
Jesienią 1998 roku przystąpiono do remontu generalnego i modernizacji schroniska. Budynek został pokryty nowym, spadzistym dachem, pod którym uzyskano użytkowe poddasze. Poszerzono parter, od strony wejścia dobudowano zadaszenie, a z boku taras. Zdecydowanie podniesiony został standard wyposażenia pokoi (węzły sanitarne) kosztem zmniejszenia liczby miejsc noclegowych.
Warunki pobytu edytuj
Obecnie schronisko dysponuje 29 miejscami noclegowymi, trzema salami jadalnymi oraz bufetem na tarasie widokowym (tylko w sezonie letnim).
Szlaki turystyczne edytuj
Szczyrk Centrum – Skrzyczne – Małe Skrzyczne – Malinowska Skała – Barania Góra;
Szczyrk Górny – Hala Jaworzyna – Skrzyczne – Ostre;
Buczkowice – Lanckorona – węzeł szlaków i pod Skrzycznem.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Edward Moskała, Schroniska górskie PTTK w województwie bielskim: Beskid Śląski – Beskid Żywiecki – Rejon Babiej Góry – Beskid Mały, Warszawa: Wyd. PTTK „Kraj”, 1983, s. 57, ISBN 83-00-00548-X, OCLC 749277638 [dostęp 2023-01-16].
Bibliografia edytuj
- Tomasz Biesik: Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Mały i Beskid Śląski. Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 191–202. ISBN 978-83-925599-3-1.
- Mirosław J. Barański, Beskid Śląski. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, ISBN 978-83-89188-71-7, OCLC 297532256.
- Mianowski Tomasz: Schroniska górskie w Karpatach Polskich w latach 1939–1945. Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa – Kraków 1987.
- Moskała Edward: Schroniska górskie PTTK w Karpatach Polskich. Zakład Wydawniczo-Propagandowy PTTK, Warszawa – Kraków 1980.
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia zimowe – Skrzyczne. strykowski.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-04)].