Sede Elijjahu (hebr. שדה אליהו; ang. Sde Eliyahu; pol. Pole Elijahu) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Emek ha-Majanot, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu. Członek Ruchu Religijnych Kibuców (Ha-Kibbuc Ha-Dati).

Sede Elijjahu
‏שדה אליהו‎
ilustracja
Państwo

 Izrael

Dystrykt

Północny

Poddystrykt

Jezreel

Samorząd Regionu

Emek ha-Majanot

Wysokość

-191 m n.p.m.

Populacja (2010)
• liczba ludności


659

Kod pocztowy

10810

Położenie na mapie Dystryktu Północnego
Mapa konturowa Dystryktu Północnego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Sede Elijjahu”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Sede Elijjahu”
Ziemia32°26′25″N 35°30′54″E/32,440278 35,515000
Strona internetowa

Położenie

edytuj

Kibuc Sede Elijjahu jest położony na wysokości 191 metrów p.p.m. w intensywnie użytkowanej rolniczo Dolinie Bet Sze’an, będącej częścią Rowu Jordanu w Dolnej Galilei. Okoliczny teren jest stosunkowo płaski, opada jednak w kierunku wschodnim w depresję rzeki Jordan. Wokół osady znajdują się liczne źródła, których wody są odprowadzane do sztucznych stawów hodowlanych. W odległości około 3 km na wschód od kibucu przepływa rzeka Jordan, stanowiąca granicę z Jordanią. W odległości 4 km na południowy zachód od kibucu przebiega mur bezpieczeństwa, oddzielający państwo Izrael od terytoriów Autonomii Palestyńskiej. W jego otoczeniu znajdują się kibuce En ha-Naciw, Newe Etan, Ma’oz Chajjim, Kefar Ruppin i Tirat Cewi, oraz moszawy Tel Te’omim i Rechow. Po stronie jordańskiej jest miasto Al-Maschariqa. Po stronie palestyńskiej są wioski Bardala, Kardala i Ein al-Beida.

Sede Elijjahu jest położony w Samorządzie Regionu Emek ha-Majanot, w Poddystrykcie Jezreel, w Dystrykcie Północnym Izraela.

Demografia

edytuj

Większość mieszkańców kibucu jest Żydami[1][2]:

Historia

edytuj

Pierwotnie w okolicy tej znajdowała się arabska wioska Arab al-Arida. Została ona wysiedlona i zniszczona w dniu 20 maja 1948 roku podczas I wojny izraelsko-arabskiej[3]. Dużo wcześniej tutejsze grunty wykupiły od arabskich mieszkańców żydowskie organizacje syjonistyczne.

Kibuc został założony w dniu 8 maja 1939 roku przez żydowskich imigrantów z Niemiec. Kibuc nazwano na cześć niemieckiego rabina Elijahu Guttmachera. Była to typowa osada rolnicza, z obronną palisadą i wieżą obserwacyjną. Pierwsze lata były bardzo trudne dla osadników. Musieli oni łączyć ciężką pracę ze stałą służbą wartowniczą. Znaczna część dostępnych środków musiała być nieustannie przeznaczana na obronność i zapewnienie bezpieczeństwa mieszkańcom. Okoliczne bagna i malaria były przyczyną dużych strat. Wszystko to powodowało, że pierwsze lata istnienia kibucu było ciężką walką o przetrwanie[4]. Później osiedlili się tutaj imigranci z Francji i Włoch[5][6]. W latach 90. XX wieku kibuc przeszedł przez proces prywatyzacji, zachowując kolektywną organizację instytucji kultury, edukacji i ochrony zdrowia.

Kultura i sport

edytuj

W kibucu znajduje się ośrodek kultury z biblioteką, basen kąpielowy, sala sportowa z siłownią, oraz boisko do piłki nożnej.

Edukacja i religia

edytuj

Kibuc utrzymuje przedszkole oraz szkołę podstawową Szaked Sede Elijjahu. Starsze dzieci są dowożone do szkoły średniej w kibucu Newe Etan[7]. W 2005 utworzono bet midrasz dla byłych żołnierzy, którzy łączą studia religijne z pracą rolniczą w kibucu[8]. Kibuc posiada własną synagogę i mykwę. Sede Elijjahu wraz z sąsiednimi osadami Szeluchot, En ha-Naciw i Tirat Cewi tworzy blok religijnych kibuców.

Gospodarka

edytuj

Gospodarka kibucu opiera się na intensywnym rolnictwie i sadownictwie. Kibuc jest pionierem rolnictwa ekologicznego w Izraelu, nie używając pestycydów i sztucznych nawozów. Równocześnie opracowano różne metody biologicznego zwalczania szkodników i podnoszenia wysokości plonów. Na polach uprawia się głównie pszenicę, ziemniaki, marchew i przyprawy, a w sadach daktyle, winorośl i granaty. Jest tu także ferma drobiu, hodowla bydła mlecznego oraz stawy hodowlane. Firma Bio-Bee Biological Systems produkuje naturalne substancje zwalczające szkodniki oraz nawozy do stosowania w szklarniach i uprawach specjalnych[9]. Firma S.D.A. Spice produkuje różnorodne przyprawy[10].

Transport

edytuj

Z kibucu wyjeżdża się na wschód na drogę nr 6678, którą jadąc na południe dojeżdża się do kibucu Tirat Cewi, lub jadąc na północny zachód dojeżdża się do En ha-Naciw i skrzyżowania z drogą nr 90.

Przypisy

edytuj
  1. Dane statystyczne z lat 1948-1995. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (hebr.).
  2. Dane statystyczne z lat 2001-2009. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (hebr.).
  3. Welcome To 'Arab al-'Arida. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (ang.).
  4. Historia kibucu Sde Elijahu. [w:] Kibbutz Sde Eliyahu [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (hebr.).
  5. Sde Elijahu. [w:] Rom Galil [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (hebr.).
  6. Sde Elijahu. [w:] Bet Alon [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (hebr.).
  7. Sde Elijahu. [w:] Galil Net [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (hebr.).
  8. Beit Midrasz Sde Elijahu. [w:] Stender [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (hebr.).
  9. Bio-Bee Biological Systems. [w:] Bio-Bee Biological Systems [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-24)]. (ang.).
  10. S.D.A. Spice. [w:] S.D.A. Spice [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-14)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj