Sede Elijjahu
Sede Elijjahu (hebr. שדה אליהו; ang. Sde Eliyahu; pol. Pole Elijahu) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Emek ha-Majanot, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu. Członek Ruchu Religijnych Kibuców (Ha-Kibbuc Ha-Dati).
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt | |
| Poddystrykt | |
| Samorząd Regionu | |
| Wysokość |
-191 m n.p.m. |
| Populacja (2010) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
10810 |
Położenie na mapie Dystryktu Północnego  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
 32°26′25″N 35°30′54″E/32,440278 35,515000
| |
| Strona internetowa | |
Położenie
edytujKibuc Sede Elijjahu jest położony na wysokości 191 metrów p.p.m. w intensywnie użytkowanej rolniczo Dolinie Bet Sze’an, będącej częścią Rowu Jordanu w Dolnej Galilei. Okoliczny teren jest stosunkowo płaski, opada jednak w kierunku wschodnim w depresję rzeki Jordan. Wokół osady znajdują się liczne źródła, których wody są odprowadzane do sztucznych stawów hodowlanych. W odległości około 3 km na wschód od kibucu przepływa rzeka Jordan, stanowiąca granicę z Jordanią. W odległości 4 km na południowy zachód od kibucu przebiega mur bezpieczeństwa, oddzielający państwo Izrael od terytoriów Autonomii Palestyńskiej. W jego otoczeniu znajdują się kibuce En ha-Naciw, Newe Etan, Ma’oz Chajjim, Kefar Ruppin i Tirat Cewi, oraz moszawy Tel Te’omim i Rechow. Po stronie jordańskiej jest miasto Al-Maschariqa. Po stronie palestyńskiej są wioski Bardala, Kardala i Ein al-Beida.
Sede Elijjahu jest położony w Samorządzie Regionu Emek ha-Majanot, w Poddystrykcie Jezreel, w Dystrykcie Północnym Izraela.
Demografia
edytujWiększość mieszkańców kibucu jest Żydami[1][2]:
Historia
edytujPierwotnie w okolicy tej znajdowała się arabska wioska Arab al-Arida. Została ona wysiedlona i zniszczona w dniu 20 maja 1948 roku podczas I wojny izraelsko-arabskiej[3]. Dużo wcześniej tutejsze grunty wykupiły od arabskich mieszkańców żydowskie organizacje syjonistyczne.
Kibuc został założony w dniu 8 maja 1939 roku przez żydowskich imigrantów z Niemiec. Kibuc nazwano na cześć niemieckiego rabina Elijahu Guttmachera. Była to typowa osada rolnicza, z obronną palisadą i wieżą obserwacyjną. Pierwsze lata były bardzo trudne dla osadników. Musieli oni łączyć ciężką pracę ze stałą służbą wartowniczą. Znaczna część dostępnych środków musiała być nieustannie przeznaczana na obronność i zapewnienie bezpieczeństwa mieszkańcom. Okoliczne bagna i malaria były przyczyną dużych strat. Wszystko to powodowało, że pierwsze lata istnienia kibucu było ciężką walką o przetrwanie[4]. Później osiedlili się tutaj imigranci z Francji i Włoch[5][6]. W latach 90. XX wieku kibuc przeszedł przez proces prywatyzacji, zachowując kolektywną organizację instytucji kultury, edukacji i ochrony zdrowia.
Kultura i sport
edytujW kibucu znajduje się ośrodek kultury z biblioteką, basen kąpielowy, sala sportowa z siłownią, oraz boisko do piłki nożnej.
Edukacja i religia
edytujKibuc utrzymuje przedszkole oraz szkołę podstawową Szaked Sede Elijjahu. Starsze dzieci są dowożone do szkoły średniej w kibucu Newe Etan[7]. W 2005 utworzono bet midrasz dla byłych żołnierzy, którzy łączą studia religijne z pracą rolniczą w kibucu[8]. Kibuc posiada własną synagogę i mykwę. Sede Elijjahu wraz z sąsiednimi osadami Szeluchot, En ha-Naciw i Tirat Cewi tworzy blok religijnych kibuców.
Gospodarka
edytujGospodarka kibucu opiera się na intensywnym rolnictwie i sadownictwie. Kibuc jest pionierem rolnictwa ekologicznego w Izraelu, nie używając pestycydów i sztucznych nawozów. Równocześnie opracowano różne metody biologicznego zwalczania szkodników i podnoszenia wysokości plonów. Na polach uprawia się głównie pszenicę, ziemniaki, marchew i przyprawy, a w sadach daktyle, winorośl i granaty. Jest tu także ferma drobiu, hodowla bydła mlecznego oraz stawy hodowlane. Firma Bio-Bee Biological Systems produkuje naturalne substancje zwalczające szkodniki oraz nawozy do stosowania w szklarniach i uprawach specjalnych[9]. Firma S.D.A. Spice produkuje różnorodne przyprawy[10].
Transport
edytujZ kibucu wyjeżdża się na wschód na drogę nr 6678, którą jadąc na południe dojeżdża się do kibucu Tirat Cewi, lub jadąc na północny zachód dojeżdża się do En ha-Naciw i skrzyżowania z drogą nr 90.
Przypisy
edytuj- ↑ Dane statystyczne z lat 1948-1995. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (hebr.).
- ↑ Dane statystyczne z lat 2001-2009. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (hebr.).
- ↑ Welcome To 'Arab al-'Arida. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (ang.).
- ↑ Historia kibucu Sde Elijahu. [w:] Kibbutz Sde Eliyahu [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (hebr.).
- ↑ Sde Elijahu. [w:] Rom Galil [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (hebr.).
- ↑ Sde Elijahu. [w:] Bet Alon [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (hebr.).
- ↑ Sde Elijahu. [w:] Galil Net [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (hebr.).
- ↑ Beit Midrasz Sde Elijahu. [w:] Stender [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. (hebr.).
- ↑ Bio-Bee Biological Systems. [w:] Bio-Bee Biological Systems [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-24)]. (ang.).
- ↑ S.D.A. Spice. [w:] S.D.A. Spice [on-line]. [dostęp 2012-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-14)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcie satelitarne Sede Elijjahu. [w:] Google Maps [on-line]. [dostęp 2012-12-11]. (ang.).
- Mapa Sede Elijjahu. [w:] Amudanan [on-line]. [dostęp 2012-12-11]. (hebr.).