Siedem wzgórz Rzymu

Siedem wzgórz Rzymu – siedem wzniesień (łac. Septem colles/montes Romae), na których został zbudowany Rzym. Wszystkie mieszczą się po wschodniej stronie Tybru. Pełniły one bardzo ważną rolę w mitologii, religii i w polityce antycznego Rzymu. Według tradycji miasto zostało ufundowane przez Romulusa na Palatynie (Mons Palatinus).

Siedem wzgórz Rzymu

Siedem wzgórz Rzymu

edytuj

Do siedmiu wzgórz zaliczają się:

  • Awentyn (Mons Aventinus).
  • Palatyn (Mons Palatinus). Zachodnie jego zbocze zostało nazwane Cermalus.
  • Kwirynał (Collis Quirinalis). Składa się z trzech szczytów: Latiaris, Mucialis i Salutaris.
  • Wiminał (Collis Viminalis).
  • Celius (Mons Caelius).
  • Eskwilin (Mons Esquilinus). Składający się ze szczytów: Oppius, Cispius i Fagutal.
  • Kapitol (Mons Capitolinus), którego przełęcz zwana Asylum, dzieli szczyt północny Arx od południowego właściwego Kapitolu.

Pozostałe wzgórza Rzymu

edytuj

Istnieją poza tym inne wzniesienia nieuwzględnione w spisie siedmiu wzgórz jak Welia, które łączy Palatyn ze zboczami Eskwilinu. W XX wieku zostało ono rozkopane w czasie poszerzania drogi via dei Fori Imperiali.

Przełęcz łącząca Kapitol z Kwirynałem została otworzona w II wieku n.e., kiedy był budowany kompleks Forum Trajana.

Po zachodniej stronie Tybru znajduje się Wzgórze Watykańskie (Montes Vaticani), Gianicolo (Ianiculum) i Pincio.

Septimontium

edytuj

Rzymski pisarz Festus wspomina święto celebrowane 11 grudnia procesją, która dotykała ośmiu wzgórz (Palatium, Velia, Fagutal, Subura, Cermalus, Caelius, Oppius, Cispius). Lista ta nie odpowiada tradycyjnie przyjętym siedmiu wzgórzom i możliwe, że stanowi pozostałość jakiegoś dawnego rytuału.