Wikipedia

Nowa Niepodległość

(Przekierowano z Sjálvstýrisflokkurin)

Nowa Niepodległość (far. Nýtt Sjálvstýri, dawniej Sjálvstýrisflokkurin) – partia polityczna działająca na Wyspach Owczych. Reprezentuje poglądy socjalliberalne i regionalistyczne[1]. Przed 1994 rokiem reprezentowała poglądy autonomistyczne, lecz obecnie jest partią separatystyczną[2]. Partia posługuje się obecnie logiem przypominającym żagiel, a jej barwy to fioletowa i niebieska.

Nowa Niepodległość
Nýtt Sjálvstýri
Państwo

 Dania

Terytorium zależne

 Wyspy Owcze

Skrót

NS

Lider

Jógvan Skorheim

Data założenia

1909

Adres siedziby

Áarvegur 2
FO-100 Thorshavn

Ideologia polityczna

socjalliberalizm, regionalizm, separatyzm

Młodzieżówka

Unga Sjálvstýri

Barwy

     fioletowy
     niebieski

Obecni posłowie
2/33

0/2
Strona internetowa
Wyspy Owcze
Godło Wysp Owczych
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Wysp Owczych
Ustrój polityczny
Konstytucja
Monarcha
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory

Wikiprojekt Polityka

Jóannes Patursson, założyciel i przewodniczący partii do 1936 roku.
Louis Zachariasen, prezes partii w latach czterdziestych.
Kári P. Højgaard przewodniczący partii w latach 2003 - 2010 i 2011 - 2015.

Historia edytuj

Partia jeszcze nie zarejestrowana wzięła udział w wyborach parlamentarnych w 1906 roku, kiedy, jako przeciwieństwo Sambandsflokkurin, zdobyła 8 miejsc w Løgting[3]. Oficjalnie partię utworzono w 1906 roku z połączenia środowisk niepodległościowych, które ujawniły się na Wyspach Owczych w czasie Spotkania Bożonarodzeniowego (1888). Jej pierwszym prezesem został Jóannes Patursson[3].

Do drugiej wojny światowej partia odniosła dwa zwycięstwa w wyborach (1918, 1928), dwa razy otrzymała tyle samo miejsc co Sambandsflokkurin (1920, 1936), a pozostałe osiem razy pozostawała w mniejszości. Ostatnie wybory przed wojną były także końcem kadencji Jóannesa Paturssona jako lidera partii, który postanowił założyć Fólkaflokkurin, gdzie później został głową ugrupowania aż do swej śmierci[3]. Patursson zabrał ze sobą wielu wyborców, co poskutkowało nagłym spadkiem poparcia dla Sjálvstýrisflokkurin z ośmiu miejsc w 1936, przez cztery miejsca w 1940 aż do żadnego w 1943 i 1945.

Po wojnie pozycja partii zaczęła się stosunkowo umacniać, nigdy jednak nie udało jej się odbudować dawnego prestiżu jakim cieszyła się przed odejściem pierwszego lidera[3]. Na miejscu głównej partii separatystycznej zastąpiła ją w 1948 Tjóðveldi. Największą liczbę punktów procentowych udało się jej uzyskać w roku 1990, było to 8,8%, co przeliczono jako trzy miejsca w parlamencie[3]. Jej liderem od 1971 do 1994 był Hilmar Kass, a następnie do 2001 Helena Dam á Neystabø, która ostatecznie przeniosła się do Javnaðarflokkurin[3][4]. Później nastąpił okres częstych zmian na stanowisku prezesa, które od 2003 roku do 2015 sprawował niemal nieprzerwanie Kári Højgaard.

Wybory w roku 2004 dały Partii Niepodległościowej jedno miejsce w parlamencie, a kolejne dwa miejsca[5]. W wyborach w 2011 roku partia uzyskała 1 290 głosów (4,2%) i jeden mandat[6]. Partia od roku 2011 do 2013 weszła w skład koalicji rządzącej, a Kári Højgaard został Ministrem Spraw Zagranicznych[7].

9 kwietnia 2015 roku na stanowisku prezesa partii Káriego Højgaarda zastąpił burmistrz miasta Klaksvík Jógvan Skorheim[8]. Højgaarda mianowano wiceprzewodniczącym Partii Niepodległościowej. W czerwcu 2015 Skorheim ogłosił zmianę nazwy partii z Sjálvstýrisflokkurin na Nýtt Sjálvstýri[9]. Była to próba poprawy wizerunku partii po ujawnieniu kontrowersji wokół budowy Eysturoyartunnilin, w które miał być zamieszany Højgaard[10][11]. Wszystko to nie wpłynęło jednak na znacząco na wyniki wyborów parlamentarnych, w których partia zdobyła 1 305 głosów (4,1%) i uzyskała dwa mandaty w parlamencie[12]. Jógvan Skorheim uzyskał mandat, jednak Rada Miasta Klaksvík nie przyjęła możliwości piastowania dwóch urzędów, dlatego Skorheim zdecydował się pozostać burmistrzem, a mandat przez niego wygrany przeszedł 14 września na Bárðura Kassa Nielsena[13].

Partia wielokrotnie startowała w wyborach do Folketingu, jednak nigdy nie uzyskała ani jednego reprezentanta.

Organizacja Nýtt Sjálvstýri edytuj

Przewodniczący[14]:

Wiceprzewodniczący[14]:

Przewodniczący regionów[15]:

Przewodniczący Nýtt Sjálvstýri edytuj

Następujące osoby sprawowały funkcję przewodniczącego Nowej Niepodległości:

Obecni parlamentarzyści Nýtt Sjálvstýri edytuj

Ostatnie wybory odbyły się na Wyspach Owczych 1 września 2015 roku[12]. Nowa Niepodległość uzyskała w nich 4,1% głosów, co dało jej dwa mandaty w Løgtingu, czyli o jeden więcej względem poprzednich wyborów[12]. Lista posłów obecnie sprawujących urząd z ramienia Nowej Niepodległości przedstawia się następująco[16]:

Poparcie w wyborach edytuj

Wybory parlamentarne edytuj

Wyniki Nowej Niepodległości w wyborach parlamentarnych przedstawiały się następująco[3][5][17]:

Wybory Løgting Folketing
Głosy Mandaty Głosy Mandaty
Liczba % +/– Liczba +/– Liczba % +/– Liczba +/–
1906 579 37,6 (2.) —
8/20
 — — — — — —
1908 340 33,9 (2.)   3,7
7/20
   1 — — — — —
1910 289 24,5 (2.)   9,4
7/20
   — — — — —
1912 365 41,6 (2.)   17,1
7/20
   — — — — —
1914 625 47,2 (2.)   5,6
8/20
   1 — — — — —
1916 542 51,7 (1.)   4,5
9/20
   1 — — — — —
1918 2 948 49,7 (2.)   2,0
11/20
   2 — — — — —
1920 2 476 41,6 (2.)   8,1
10/20
   1 — — — — —
1924 2 450 39,1 (2.)   2,5
10/23
   — — — — —
1928 2 680 42,3 (2.)   3,2
11/23
   1 — — — — —
1932 2 931 37,3 (2.)   5,0
8/21
   3 — — — — —
1936 2 694 34,2 (2.)   3,1
8/24
   — — — — —
1939 — — — — — 314 5,0 (5.) —
0/1
 —
1940 1 365 16,2 (4.)   18,0
4/24
   4 — — — — —
1943 1 001 10,4 (4.)   5,8
0/25
   4 — — — — —
1945 1 239 9,4 (4.)   1,0
2/25
   2 — — — — —
1946
nie brała udziału
 — — — — —
1947 — — — — — 809 8,4 (4.) —
0/2
 —
1950 (F) 957 8,2 (5.) —
2/25
 — 535 14,8 (3.)   6,4
0/2
  
1953 — — — — — 351 10,4 (3.)   4,4
0/2
  
1954 908 7,1 (5.)   1,1
2/27
   — — — — —
1957 — — — — —
nie brała udziału
1958 816 5,9 (5.)   1,2
2/30
   — — — — —
1960 — — — — —
nie brała udziału
1962 892 5,9 (5.)  
2/30
   — — — — —
1964 — — — — —
nie brała udziału
1966 (F) 867 4,9 (5.)   1,0
1/26
   1
nie brała udziału
1968 — — — — —
nie brała udziału
1970 1 010 5,6 (5.)   0,7
1/26
   — — — — —
1971 — — — — — 648 4,9 (4.) —
0/2
 —
1973 — — — — — 553 4,2 (5.)   0,7
0/2
  
1974 1 430 7,2 (5.)   1,6
2/26
   1 — — — — —
1975 — — — — —
nie brała udziału
1977 — — — — — 551 3,4 (5.) —
0/2
 —
1978 1 626 7,2 (5.)  
2/32
   — — — — —
1979 — — — — — 797 4,3 (6.)   0,9
0/2
  
1980 1 953 8,4 (5.)   1,2
3/32
   1 — — — — —
1981 — — — — — 867 5,2 (5.)   0,9
0/2
  
1984 (F) 2 135 8,5 (5.)   0,1
2/32
   1 1 033 5,6 (5.)   0,4
0/2
  
1987 — — — — — 1 070 4,8 (5.)   0,8
0/2
  
1988 (F) 2 033 7,1 (5.)   1,4
2/32
   897 3,9 (5.)   1,7
0/2
  
1990 (F) 2 489 8,8 (5.)   1,7
3/32
   1 1 240 6,9 (5.)   3,0
0/2
  
1994 (F) 1 438 5,6 (8.)   3,2
2/32
   1 469 2,4 (6.)   4,5
0/2
  
1998 (F) 2 116 7,6 (5.)   2,0
2/32
   1 603 7,7 (5.)   5,3
0/2
  
2001 — — — — — 434 1,6 (6.)   6,1
0/2
  
2002 1 351 4,4 (5.)   3,3
1/32
   1 — — — — —
2004 1 461 4,6 (6.)   0,2
1/32
   — — — — —
2005 — — — — — 584 2,5 (6.)   0,9
0/2
  
2007 — — — — — 799 3,5 (6.)   1,0
0/2
  
2008 2 244 7,2 (6.)   2,6
2/33
   1 — — — — —
2011 (F) 1 290 4,2 (7.)   3,0
1/33
   1 481 2,3 (6.)   1,2
0/2
  
2015 (F) 1 305 4,1 (7.)   0,1
2/33
   1 403 1,7 (7.)   0,6
0/2
  

Wybory samorządowe edytuj

Wyniki Republiki w wyborach samorządowych przedstawiały się następująco[5][18]:

Wybory Rady gmin
Głosy Mandaty
% +/– Liczba +/–
1996 — —
14/277
 —
2000 5,6 —
10/272
   4
2004 4,1   1,5
7/220
   3
2008 6,3   2,2
11/210
   4
2012 4,1   2,2
7/203
   4

Przypisy edytuj

  1. ↑ Legislative elections. parties-and-elections.eu. [dostęp 2015-10-20]. (ang.).
  2. ↑ Appendix: Supporting Data. W: Jason Sorens: Secessionism: Identity, Interest, and Strategy. Kanada: Mc Gill-Queen's University Press, 2012, s. 180. ISBN 978-0-7735-3930-3. [dostęp 2015-10-20]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g Søgan. Nýtt Sjálvstýri. [dostęp 2015-10-20]. (far.).
  4. ↑ Árni Dahl: Ævisøgur. W: Wielu: Løgtingið 150 – Hátíðarrit 2. Tórshavn: Løgting, 2002, s. 321, seria: Løgtingið 150. ISBN 99918-966-5-1. (far.).
  5. ↑ a b c Valúrslit. Kringvarp Føroya. [dostęp 2015-10-19]. (far.).
  6. ↑ Løgtingsval 2011. Kringvarp Føroya. [dostęp 2015-10-19]. (far.).
  7. ↑ Kári P. Højgaard: Sjálvstýrisflokkurin heldur neyvan fram í samgongu. Kringvarp Føroya, 2013-09-06. [dostęp 2015-10-20]. (far.).
  8. ↑ Eirikur Lindenskov: Jógvan Skorheim formaður í Sjálvstýrisflokkinum. in.fo, 2015-04-09. [dostęp 2015-10-20]. (far.).
  9. ↑ Sverri Egholm: Sjálvstýrisflokkurin eitur nú Nýtt sjálvstýri. portal.fo, 2015-06-13. [dostęp 2015-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-07)]. (far.).
  10. ↑ To færøske toppolitikere brød lov i kontroversiel tunnelsag. business.dk, 2015-06-25. [dostęp 2015-10-20]. (duń.).
  11. ↑ Johnsigurd Johannesen: To færøske toppolitikere brød lov i kontroversiel tunnelsag. Kringvarp Føroya, 2014-01-06. [dostęp 2015-10-20]. (far.).
  12. ↑ a b c Løgtingsval 1. september 2015. Kringvarp Føroya. [dostęp 2015-10-20]. (far.).
  13. ↑ Eirikur Lindenskov: Jógvan Skorheim sigur løgtingstarvið frá sær. in.fo, 2015-09-14. [dostęp 2015-10-20]. (far.).
  14. ↑ a b Landsfelagið. Nýtt Sjálvstýri. [dostęp 2015-10-20]. (far.).
  15. ↑ Limafeløg. Nýtt Sjálvstýri. [dostęp 2015-10-20]. (far.).
  16. ↑ Tingmenn. Løgting. [dostęp 2015-10-20]. (far.).
  17. ↑ Election for the Faroese Parlament by districts and parties. Hagstova. [dostęp 2015-10-20]. (ang.).
  18. ↑ Kommunufrágreiðingar. W: Frágreiðing um kommunurnar. Helge Justinussen (red.). T. I. Cz. 2. Tórshavn: Føroya landsstýri, czerwiec 1998, s. 16-456. ISBN 99918-3-044-8. [dostęp 2015-10-19]. (far.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nowa_Niepodległość&oldid=65365525”