Skalikurek andyjski

gatunek ptaka z rodziny bławatnikowatych

Skalikurek andyjski[4] (Rupicola peruvianus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bławatnikowatych (Cotingidae).

Skalikurek andyjski
Rupicola peruvianus[1]
(Latham, 1790)
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

tyrankowce

Rodzina

bławatnikowate

Podrodzina

bławatniki

Plemię

Rupicolini

Rodzaj

Rupicola

Gatunek

skalikurek andyjski

Synonimy
  • [Pipra] peruviana Latham, 1790[2]
  • Rupicola peruviana (Latham, 1790)[1]
Podgatunki
  • R. p. sanguinolentus Gould, 1859
  • R. p. peruvianus (Latham, 1790)
  • R. p. aequatorialis Taczanowski, 1889
  • R. p. saturatus Cabanis & Heine, 1860
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Morfologia
Długość ciała 30,5–32 cm[2]. Sylwetka bardzo podobna do skalikurka gujańskiego. Samiec – upierzenie szkarłatne lub pomarańczowoczerwone (zależy od podgatunku). Ogon oraz skrzydła czarne z szerokimi białymi lotkami III rzędu. Samica – ciemna, czerwonawobrązowa, z białymi oczami i małym czubkiem.
Zasięg, środowisko
Występuje od pogórza do średnich partii Andów, od zachodniej Wenezueli do zachodniej Boliwii. Zamieszkuje zalesione wąwozy, często w pobliżu rzek. Spotykany w przedziale wysokości 500–2400 m[3].
Podgatunki
Wyróżnia się cztery podgatunki R. peruvianus[2][5]:
  • R. peruvianus sanguinolentus – zachodnia Kolumbia i zachodni Ekwador
  • R. peruvianus aequatorialis – wschodnia Kolumbia, zachodnia Wenezuela, wschodni Ekwador i północno-wschodnie Peru
  • R. peruvianus peruvianus – środkowe Peru
  • R. peruvianus saturatus – południowo-wschodnie Peru i zachodnia Boliwia
Zachowanie
Toki skalikurka andyjskiego różnią się od toków skalikurka gujańskiego tym, że odbywają się na drzewach, a nie na ziemi. Poza tokowiskami obserwowane zazwyczaj samotnie. Żerują na owocujących drzewach.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje skalikurka andyjskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako rzadki i rozmieszczony plamowo. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy ze względu na utratę siedlisk[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b Rupicola peruvianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Snow, D.: Andean Cock-of-the-rock (Rupicola peruvianus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-19)].
  3. a b c Rupicola peruvianus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Rupicolini Bonaparte, 1853 (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-05].
  5. F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Cotingas, manakins, tityras, becards. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-06]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 1994. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne

edytuj