Skin Alley – brytyjski zespół muzyczny grający rock progresywny, jazz rock oraz jazz fusion. Został założony przez Thomasa Crimble'a (gitara basowa, śpiew) i Alvina Pope'a (perkusja) jesienią 1968 roku. Grupa istniała do 1974 roku.

Skin Alley
Rok założenia

1968

Rok rozwiązania

1974

Pochodzenie

Londyn, Anglia,
 Wielka Brytania

Gatunek

rock progresywny, jazz rock, jazz fusion

Aktywność

1968-1974

Wydawnictwo

CBS Records, Transatlantic Records, Stax Records

Byli członkowie
Thomas Crimble, Bob James, Krzysztof Henryk Juszkiewicz, Alvin Pope, Nick Graham, Tony Knight

Historia

edytuj

W pierwotnym składzie zespołu oprócz Crimble'a i Pope'a znaleźli się Max Taylor (gitara) oraz Jeremy Sagar (śpiew). Na początku 1969 roku Taylor i Sagar odeszli, a na ich miejsce zajęli Krzysztof Henryk Juszkiewicz (instrumenty klawiszowe, arkodeon), muzyk polskiego pochodzenia[1][2] oraz Bob James (gitara, saksofon, flet, śpiew).

Zespół w tym zestawieniu podpisał kontrakt z CBS Records. Debiutancki album Skin Alley oraz To Pagham and Beyond ukazały się w 1970 roku. Jednak jeszcze w tym samym roku przed ukończeniem drugiego albumu Crimble odszedł do Hawkwind. Crimble był później współtwórcą festiwalu Glastonbury[3]. Został zastąpiony przez Nicka Grahama (gitara basowa, flet, śpiew, instrumenty klawiszowe; ex-Atomic Rooster; nie mylić z Nickym Grahamem z The End i Tucky Buzzard) i to z nim ukończono pracę. Graham zaśpiewał w dwóch utworach. Z kolei Pope został później zastąpiony przez Tony'ego Knighta.

W maju 1972 roku Skin Alley wystąpił na sponsorowanym przez New Musical Express festiwalu Lincoln Giants of Tomorrow[4][5]. Przejście do wytwórni Transatlantic Records w 1972 roku zainicjowało wydanie trzeciego albumu zespołu Two Quid Deal?. Na ich czwartym i ostatnim albumie Skintight, który został wydany w 1973 roku, zespół grał bardziej komercyjnego, mainstreamowego rocka z dużą ilością orkiestracji oraz aranżacji dętych[6]. Wkrótce potem grupa rozpadła się, a Graham odniósł największy sukces w swojej karierze po wydaniu Skintight grając w zespołach m.in. w Alibi oraz w The Humans we wczesnych latach 80.[7]

Amerykański oddział wytwórni Columbia Records nie był zainteresowany zespołem i odmówił wydania któregokolwiek z albumów Skin Alley w Stanach Zjednoczonych. Trzeci i czwarty album zostały wydane w USA przez Stax Records. Mimo że Stax Records chciał rozszerzyć swój repertuar na rocka, nie odniosła sukcesu w promowaniu swoich rockowych projektów, a oba albumy Skin Alley zostały w dużej mierze zignorowane w USA.

Członkowie zespołu

edytuj

Albumy studyjne

edytuj
  • Skin Alley (CBS 63847) marzec 1970
  • To Pagham and Beyond (CBS 64140) grudzień 1970
  • Two Quid Deal? (Transatlantic Big T TRA 260) październik 1972
  • Skintight (Transatlantic Big T TRA 273) listopad 1973

Single

edytuj
  • "Tell Me" / "Better Be Blind" (CBS 5045) 1970
  • "You Got Me Danglin'" / "Skin Valley Serenade" (Big T BIG 506) 1972
  • "In The Midnight Hour" / "Broken Eggs" (Big T BIG 511) 1972

Przypisy

edytuj
  1. Skin Alley Interview. www.psychedelicbabymag.com, 24 lutego 2021. [dostęp 2021-07-03].
  2. Rozmaitość była normą. www.psychosonda.pl, 3 stycznia 2013. [dostęp 2021-07-03].
  3. Glastonbury - 40 Years On. www.nickturner.com. [dostęp 2011-05-18].
  4. John Tobler: NME Rock 'N' Roll Years. Wyd. pierwsze. Londyn: Reed International Books Ltd, 1992, s. 238. ISBN 978-0-600-57602-0.
  5. The Great Western Express Festival. www.ukrockfestivals.com, październik 2014. [dostęp 2021-07-05].
  6. Skin Alley. Alexgitlin.com, 3 listopada 2002. [dostęp 2016-06-08].
  7. J. Scott McClintock: Skin Alley | Biography & History. AllMusic. [dostęp 2019-06-08].

Linki zewnętrzne

edytuj