Skitno

wieś w województwie warmińsko-mazurskim

Skitno (niem. Skitten) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bartoszyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Skitno
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

bartoszycki

Gmina

Bartoszyce

Liczba ludności (2011)

129[2]

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

11-200[3]

Tablice rejestracyjne

NBA

SIMC

0471024

Położenie na mapie gminy wiejskiej Bartoszyce
Mapa konturowa gminy wiejskiej Bartoszyce, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Skitno”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Skitno”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Skitno”
Położenie na mapie powiatu bartoszyckiego
Mapa konturowa powiatu bartoszyckiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Skitno”
Ziemia54°16′59″N 20°52′15″E/54,283056 20,870833[1]

Historia edytuj

Pierwsze wzmianki pochodzą z 1423 r. Wieś jest dokładniej opisana w dokumentach z 1521 r. W tym czasie do wsi czynszowej należały 33 włóki na prawie chełmińskim. W 1566 wieś przeszła w posiadanie szlacheckiej rodziny von Lesgewange a później w posiadanie rodziny Kunheim. Szkoła powstała w 1735 r. W 1740 r. wieś została wykupiona przez skarb państwa. W 1935 r. w szkole pracował jeden nauczyciel i uczyło się 59 dzieci. W 1939 r. we wsi mieszkało 315 osób.

W 1983 r. we wsi było 30 domów ze 172 mieszkańcami. W tym czasie we wsi funkcjonowało 36 indywidualnych gospodarstw rolnych o łącznej powierzchni upraw 485 ha. W gospodarstwach tych hodowano w tym okresie 392 sztuki bydła, w tym 201 krów, 302 świnie, 25 koni i 7 owiec. We wsi była świetlica, punkt biblioteczny, sala kinowa na 50 miejsc i stolarnia.

Etymologia edytuj

Nazwa wsi pochodzi z języka pruskiego od słowa "Tuscote". Po skróceniu nagłosowego Tu- wskutek akcentu na drugiej sylabie powstała dzisiejsza nazwa.[4]

Rok Nazwa wzmiankowana
1423 Tuskythen/Tuskyten[5]
1437 Tusekythen
1521 Tuszkitten
1789 Sckitten
1889 Skitten
1945 Skitno

Bibliografia edytuj

  • Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic. Wyd. drugie zmienione. Wyd. Pojezierze, Olsztyn 1987, 480 str., ISBN 83-7002-239-1

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 123562
  2. Wieś Skitno w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-11-27], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. Kod pocztowy Skitno •• Wyszukiwarka, kody pocztowe, ulice, mapa [online], www.kodypocztowe.info [dostęp 2019-11-27].
  4. Grasilda Blažienė, Baltische Ortsnamen in Ostpreußen, Hydronymia Europaea, Stuttgart: Steiner, 2005, s. 329-330, ISBN 978-3-515-08845-9 [dostęp 2024-01-17].
  5. Urszula Bijak i inni red., Nazwy miejscowe Polski: historia, pochodzenie, zmiany. 14: Sk-Sn, Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 2017, s. 33-34, ISBN 978-83-85579-29-8 [dostęp 2024-01-17].