Skrajna Walowa Ławka
Skrajna Walowa Ławka (niem. Vordere Felsgartenscharte, słow. Predná Valova lávka, węg. Elülső-Wala-rés[2]) – jedna z wielu przełęczy znajdujących się w Grani Hrubego w słowackiej części Tatr Wysokich. Przełęcz ta należy do najwybitniejszych w grani i oddziela od siebie Skrajną Walową Turnię na południowym wschodzie i Wielką Teriańską Turnię na północnym zachodzie[3]. Od strony Doliny Hlińskiej ku północnemu wschodowi opada z niej żleb. W górnej części jest piarżysty, niżej podcięty kilkoma progami. Na wysokości około 2180 m uchodzi do Żlebu Grosza. Od strony Niewcyrki z przełączki opada na południowy zachód głęboko wcięty, prosty komin o deniwelacji około 190 m. Jest w nim kilka przewieszonych progów. Komin ma wylot na piarżysku pomiędzy Teriańską Równią a Niżnim Teriańskim Stawem. W odległości 20 m na lewo znajduje się drugi, podobny, ale bardziej kruchy komin spadający ze Skrajnej Teriańskiej Szczerbiny. Kominy te rozdzielone są filarem Wielkiej Teriańskiej Turni[4].
 Widok z Kolistej Turni | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2330[1] m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′23,5″N 20°01′11,7″E/49,173194 20,019917
| |
Skrajna Walowa Ławka to najdalej wysunięta na północny zachód z trzech Walowych Ławek (pozostałe to Zadnia Walowa Ławka i Pośrednia Walowa Ławka). Ich nazwy upamiętniają Jędrzeja Walę starszego – przewodnika zasłużonego dla poznania masywu Hrubego Wierchu. Utworzył je Witold Henryk Paryski w 8. tomie przewodnika wspinaczkowego[4].
Taternictwo edytuj
Na siodło przełęczy nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Pierwszego wejścia na przełęcz dokonali Władysława Panek-Jankowska, Józef Jankowski, Kazimierz Panek i przewodnik Jędrzej Marusarz Jarząbek 4 września 1907 r.[3] Oprócz drogi wiodącej granią są jeszcze dwie inne drogi wspinaczkowe na Skrajną Walową Ławkę, ale obecnie dostępna jest ona tylko z grani lub od strony północnej (Niewcyrka jest obszarem ochrony ścisłej TANAP-u z zakazem wstępu)[4].
- Drogi wspinaczkowe
- Południowo-zachodnim kominem; II, miejsce IV w skali tatrzańskiej, czas przejścia 1 godz. 30 min
- Od północnego wschodu (z Wielkiego Ogrodu); II, miejsce IV, czas pierwszego przejścia 10 godz.[4]
-
Widok z Zaworów -
Widok z południowego wschodu -
Widok z Doliny Hlińskiej
Przypisy edytuj
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2021-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Młynicka Przełęcz – Krywań, t. 8, Warszawa: Sport i Turystyka, 1956.
- ↑ a b c d Władysław Cywiński, Grań Hrubego, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 978-83-7104-039-9.