Solnisko (Beskid Makowski)
Solnisko lub Kotoń (857 m) – najwyższy szczyt w masywie Kotonia należącym do Pasma Koskowej Góry. Nazwę Kotoń podają mapy, według autorów przewodnika „Beskid Myślenicki” nazwa Kotoń, a właściwie Kotuń, odnosi się do całego pasma, zaś prawidłowa nazwa tego szczytu to Solnisko[1][2][3]. Całe pasmo Koskowej Góry w opracowanej przez Jerzego Kondrackiego regionalizacji Polski włączone jest do Beskidu Makowskiego[4].
 Północne stoki Solniska i widok na Pasmo Babicy i Pasmo Barnasiówki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
857 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°46′08,8″N 19°53′46,4″E/49,769111 19,896222
| |
Solnisko znajduje się w grzbiecie głównym Kotonia, pomiędzy Groniem (766 m) na zachodzie a Gronikiem, zwanym też Pękalówką (839 m) na wschodzie. Szczyt i górna część stoków Solniska są zalesione, ale w pobliżu wierzchołka znajdują się dwie zarastające polany. Wysoko, bo aż do 750 m n.p.m. podchodzą na południowych stokach Solniska pola i zabudowania niewielkiej miejscowości Zawadka. Z południowych stoków Solniska spływają do Krzczonówki dwa potoki: Potok Proszkowców i Rusnaków Potok, z północnych do Trzebuńki spływa Potok Dzióbków. Południowo-wschodni, opadający do Pcimia grzbiet Kotonia nosi nazwę Słowiakowej Góry. Znajduje się na nim duży głaz zwany Diabelskim Kamieniem[3].
W czasie II wojny światowej, w listopadzie 1944 r. stoki Solniska były miejscem walki partyzantów AK z wojskami niemieckimi. Na grzbiecie Kotonia, obok szlaku turystycznego jest w lesie krzyż upamiętniający miejsce śmierci w dniu 29 listopada 1944 r. ppor. Jana Korzeniowskiego ps. „Waga”, dowódcy oddziału AK "Żelbet III". Sam szlak omija jednak wierzchołek Solniska, trawersując go po północnej stronie. W Zawadce w 2004 odsłonięto pomnik upamiętniający mieszkańców tej miejscowości zamordowanych przez Niemców za udzielanie pomocy partyzantom[1].
Szlak turystyczny
edytuj
Maków Podhalański – Stańkowa – Koskowa Góra – Parszywka – Przełęcz Dział – Groń – Gronik – Pcim
Przypisy
edytuj- ↑ a b Dariusz Dyląg, Piotr Sadowski: Beskid Myślenicki. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2005. ISBN 83-89188-41-4.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2012-01-10].
- ↑ a b Beskid Wyspowy 1:50 000. Mapa turystyczna. Kraków: Wyd. Compass, 2006. ISBN 83-89165-86-4.
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.