Spandau, Berlin-Spandau (dolnołuż. Spandawa) – dzielnica (Ortsteil) Berlina w okręgu administracyjnym Spandau, dawne miasto. Od 1 października 1920 w granicach miasta. Liczy ok. 36 tys. mieszkańców.

Spandau
Dzielnica Berlina
ilustracja
Państwo

 Niemcy

Miasto

Berlin

Okręg administracyjny

Spandau

W granicach Berlina

1 października 1920

Powierzchnia

8,03 km²

Populacja (31 sierpnia 2013)
• liczba ludności


35 813

• gęstość

4460 os./km²

Strefa numeracyjna

030

Tablice rejestracyjne

B

Położenie na mapie okręgu
Położenie na mapie
52°32′N 13°12′E/52,533333 13,200000
Strona internetowa

Historia

edytuj

Spandau był zasiedlony co najmniej od VI wieku przez połabskie plemię słowiańskie Hawelan, którzy ok. 720 roku zasiedlili tereny wokół rzek Haweli (dawniej rzeka Obła) i Sprewy. Na wyspie utworzonej przez rzekę Hawelę ok. roku 750 powstaje gród (obecna dzielnica Spandau). W 1197 po raz pierwszy wzmiankowano zamek Spandow. Wokół tego zamku powstała osada Spandow, która w 1232 uzyskała prawa miejskie, nadane przez margabiów Brandenburgii Jana I i Ottona III. W drugiej połowie XVI wieku wzniesiono istniejącą do dziś twierdzę bastionową. W 1878 zmieniono pisownię nazwy miasta ze Spandow na Spandau[1]. W latach 1886–1920 należał do rejencji rejencji poczdamskiej w prowincji Brandenburgia.

1 października 1920 włączono Spandau do Berlina. Po II wojnie światowej Spandau znalazł się w sektorze brytyjskim, a później w Berlinie Zachodnim. Po wojnie w więzieniu Spandau do 1987 r. wyrok odbywali zbrodniarze hitlerowscy.

Zabytki

edytuj

Transport

edytuj

Przez dzielnicę przebiega linia U7 metra z następującymi stacjami:

Osoby związane z dzielnicą

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Otto Kuntzemüller, Urkundliche Geschichte der Stadt und Festung Spandau von Entstehung der Stadt bis zur Gegenwart, Berlin 1928, s. 219.

Bibliografia

edytuj
  • Amt für Statistik Berlin-Brandenburg, Poczdam