Andrzej Dąmbski (zm. 1734)
Andrzej Dąmbski herbu Godziemba (zm. 1734) – kasztelan i wojewoda brzesko-kujawski.
 Godziemba | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci |
1734 |
| Ojciec | |
| Matka |
Anna Miaskowska |
| Żona |
Katarzyna Krąkowska |
| Dzieci |
Marcjanna, |
Był członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku[1]. Jako poseł województwa inowrocławskiego był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku[2]. W czasie elekcji 1733 roku jako deputat podpisał pacta conventa Stanisława Leszczyńskiego[3].
Rodzina edytuj
Rodzina pieczętowała się herbem Godziemba. Przyszły kasztelan urodził się w rodzinie Jana Stanisława (zm. 1687), kasztelana konarsko-kujawskiego i Anny Miaskowskiej, córki Wojciecha, kasztelana santockiego. Był prawnukiem Andrzeja Dąmbskiego (zm. 1617), kasztelana konarsko-kujawskiego oraz Wacława Leszczyńskiego (zm. 1628), kasztelana kaliskiego, wojewody kaliskiego i marszałka wielkiego koronnego. Poślubił Katarzynę Krąkowską, córkę Wojciecha (1650–1717), kasztelana krzywińskiego. Z małżeństwa urodziły się dzieci: Marcjanna, późniejsza żona Józefa Kretkowskiego, kasztelana kowalskiego; Maria, żona Jacka Leżeńskiego, starosty rzeszelskiego, następnie Plichty, starosty gostyńskiego. Do synów należeli: Paweł Dąmbski (zm. 1783), kasztelana brzesko-kujawskego; Kazimierz Józef Dąmbski (1701–1765), wojewoda sieradzki; Antoni, starosta kleszczelowski i brzeski, łowczy poznański; Józef Wojciech Dąmbski (1713–1778), kasztelan kowalski.
Pełnione urzędy edytuj
Początkowo poseł na sejm, podpisał elekcję Augusta II Mocnego w 1697 roku. W roku 1700 został chorążym brzesko-kujawskim. W dwa lata później 1702 mianowany został starostą nakielskim, następnie kleszczelowskim (1709). Był konsyliarzem województwa brzeskokujawskiego w konfederacji sandomierskiej 1704 roku[4]. W karierze wojskowej doszedł do rangi pułkownika dragonów (1712). Od 1714 roku na urzędzie podkomorzego brzeskiego. Z tego urzędu otrzymał nominację na urząd kasztelana brzeskokujawskiego 20 września 1715 roku. Urząd kasztelana brzesko-kujawskiego pełnił przez 11 lat. W 1718 roku został wyznaczony senatorem rezydentem[5]. Od 1726 roku sprawował urząd wojewody brzesko-kujawskiego. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na sejmie konwokacyjnym[6].
Dobra majątkowe edytuj
W 1718 roku nabył dobra majątkowe Śmiłowice i Nakonowo, które w 1734 roku odsprzedał synowi Józefowi Wojciechowi. Dobra majątkowe ziemskie: Dąbie i Borucino sprzedał w 1692 roku Zygmuntowi Dąmbskiemu, wojewodzie brzesko-kujawskiemu. W swych dobrach majątkowych posiadał także: Siewiersko, Sieroszewo, Kuźnice, Brzezie, Ustronie, Drzebielewo oraz Smulsk. W polityce stronnik Stanisława Leszczyńskiego, z którym był spokrewniony przez swą babkę Barbarę Leszczyńska. W metrykach koronnych tytułowany hrabią.
Przypisy edytuj
- ↑ Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s.].
- ↑ Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 100.
- ↑ Actum in Curia Regia Varsaviensi 1733 sub tempus moderni interregni, feria tertia in crastino festi S. Matthaei Apostoli et Evangelistae anno Domini 1733, s. 44.
- ↑ Actum In Castro Sandomiriensi Sabbato Ante Festvm Sanctorvm Viti & Modesti Martyrvm Proximo, Anno Domini Millesimo Septingentesimo Qvarto, [b.n.s]
- ↑ Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 205.
- ↑ Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 32.
Bibliografia edytuj
- Hr. Seweryn Uruski, "Rodzina. Herbarz szlachty polskiej", (tom 3, str. 97-124, Dąbscy vel Dąmbscy herbu Godziemba)
- Adam Boniecki, "Herbarz polski", (tom IV, str 157-181, Dąmbscy vel Dąbscy herbu Godziemba)