Czaszołka pospolita

Czaszołka pospolita (Patella vulgata) – gatunek średniej wielkości morskiego ślimaka z rodziny Patellidae, typowy dla rodzaju czaszołka (Patella). Występuje w strefie pływów i strefie oprysku w Atlantyku od Norwegii do Hiszpanii oraz w Morzu Śródziemnym.

Czaszołka pospolita[1]
Patella vulgata
Linnaeus, 1758[2]
Ilustracja
Grupa osobników czaszołki pospolitej (Patella vulgata) na skałach w strefie pływów.
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

mięczaki

Gromada

ślimaki

Podgromada

Eogastropoda

Rząd

Patellogastropoda

Nadrodzina

Patelloidea

Rodzina

Patellidae

Rodzaj

czaszołka

Gatunek

Patella vulgata

Synonimy
  • Patella conica Anton, 1838
  • Patella hypsilotera Locard, 1892
  • Patella radiata Perry, 1811

Etymologia nazwy edytuj

Nazwa rodzaju wynika z podobieństwa muszli do czarki (patella łac. – czara ofiarna, misa[3]), epitet gatunkowy ((vulgata łac. – rozpowszechniona)[3]) odnosi się do pospolitego, masowego występowania tego gatunku.

Cechy morfologiczne edytuj

 
Muszla czaszołki pospolitej – widok od góry i od dołu.
 
Czaszołka pospolita – widok na nogę i głowę (Hiszpania).

Wielkość muszli: długość 20–60 mm. Muszla grubościenna, niska lub wysoka, zależnie od siedliska (intensywności falowania), ma kształt czareczkowaty. Wierzchołek położony centralnie. Zewnętrzna powierzchnia muszli z grubymi, promienistymi żeberkami (choć niektóre osobniki mogą mieć muszle prawie gładkie), o barwie od brudnobiałej do oliwkowej lub brązowo-zielonkawej. Brzeg muszli nieregularnie, płytko pofalowany. Wewnętrzna strona muszli z perłowym połyskiem, żółtawe lub białawe, z zaznaczoną białą, podkowiastą powierzchnią przyczepu mięśnia. Gatunek polimorficzny, cechuje go duże zróżnicowanie rozmiarów, ornamentacji, kolorów[1].

Występowanie edytuj

Przedstawiciele rodziny występują pospolicie w Atlantyku, od Norwegii do Hiszpanii oraz w Morzu Śródziemnym[1].

Biologia i ekologia edytuj

Zajmowane siedliska edytuj

Żyją w strefie pływów, a także w strefie oprysku. Najliczniej spotykane na podłożach skalistych. Podczas odpływu nie cofają się z wodą, lecz silnie przywierają do skał, gromadząc pomiędzy muszlą i płaszczem a podłożem zapas wody, który umożliwia im doczekanie przypływu[4].

Odżywianie edytuj

Roślinożercy, zdrapywacze, rozdrabniacze – żywią się trawami morskimi, glonami, peryfitonem[1].

Rozmnażanie edytuj

Rozdzielnopłciowe, po osiągnięciu dojrzałości płciowej (około 9 miesiąca życia) funkcjonują początkowo jako samce, w 2-3 roku życia u większości osobników następuje zmiana płci na żeńską. Okres rozrodczy: jesień (od października do grudnia). Zapłodnienie zewnętrzne. Rozwój złożony, z larwą swobodnie pływającą. Długość życia: do 10-20 lat[5][6].

Ciekawostki edytuj

 
Czaszołki podane jako przystawka.
  • ślimaki te stanowią przysmak w kuchniach wielu krajów (na Maderze spożywane są jako przystawka pod nazwą „lapas”)[7].

Przypisy edytuj

  1. a b c d Wąsowski R. 2000. Przewodnik: Muszle. Multico Oficyna Wydawnicza Sp. Z o.o., Warszawa, ISBN 83-7073-250-X, s. 67.
  2. Linnaeus C. 1758. Systema Naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Vermes. Testacea: 700-781. Holmiae. (Salvius) str. 782.
  3. a b Kumaniecki K. 1975. Słownik łacińsko-polski. PWN Warszawa, s. 546.
  4. Umiński, T. 1986. Zwierzęta i oceany. WSziP, Warszawa, ISBN 83-02-02680-8. s. 62–63 i 70.
  5. Smith, F. 1935. „The Development of Patella vulgata”. Philosophical Transactions of the Royal Society of London. Series B, Biological Sciences 225: 95–125.
  6. British Seafishing, dostęp 6 kwietnia 2014.
  7. Deliciously Portugal, dostęp 6 kwietnia 2014. deliciouslyportugal.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-08)]..

Bibliografia edytuj

  • Wąsowski R. 2000. Przewodnik: Muszle. Multico Oficyna Wydawnicza Sp. Z o.o., Warszawa, ISBN 83-7073-250-X, s. 336.

Linki zewnętrzne edytuj