Dęba (województwo mazowieckie)
wieś w województwie mazowieckim
Dęba – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Przytyk[5][6].
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
48 |
Kod pocztowy |
26-650[4] |
Tablice rejestracyjne |
WRA |
SIMC |
0634041[5] |
Położenie na mapie gminy Przytyk | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
Położenie na mapie powiatu radomskiego | |
51°28′59″N 20°51′12″E/51,483056 20,853333[1] |
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0634058 | Bór | przysiółek |
0634064 | Choiny | przysiółek |
Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 740.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Marii Magdaleny we Wrzeszczowie.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 22884
- ↑ Wieś Dęba w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2018-02-11] , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-02-10].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 219 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Linki zewnętrzne edytuj
- Dęba (3), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 11 .