Wikipedia

Dressed to Kill (książka)

Dressed to Kill: The Link Between Breast Cancer and Bras – książka opisująca przypuszczalny związek pomiędzy rakiem piersi a noszeniem biustonoszy, której autorami są Sydney Ross Singer i Soma Grismaijer[1].

Dressed to Kill:
The Link Between Breast Cancer and Bras
Ilustracja
Piersi ściśnięte w biustonoszu na fiszbinach
Autor

Sydney Ross Singer i Soma Grismaijer

Tematyka

zdrowie i profilaktyka zdrowotna

Typ utworu

książka popularnonaukowa

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Data wydania

01-06-1995

Wydawca

Avery Publishing Group Inc., U.S.; po 2001 ISCD Press

Autorzy zamieścili w książce zebrane przez siebie dowody potwierdzające ich hipotezę, jakoby noszenie biustonosza utrudniało funkcjonowanie układu limfatycznego w obrębie piersi, prowadząc do akumulowania toksycznych substancji w tkankach, czego długoterminowym efektem mają być różne problemy zdrowotne takie jak ból piersi i powstawanie cyst[1]. Według autorów poluzowanie lub zaprzestanie noszenia biustonosza może w większości przypadków uchronić kobietę przed rakiem piersi[2]. Stanowisko to nie znalazło potwierdzenia w późniejszych badaniach naukowych.

Opis książki edytuj

Autorzy stwierdzili, że dolegliwości i rak piersi są w dużej mierze związane z czynnikami kulturowymi i trendami mody, które nakazują kobietom umieszczać piersi w biustonoszach i ściskać je w nienaturalnej pozycji[3]. Przy czym ryzyko zwiększa się wprost proporcjonalnie wraz z obcisłością biustonosza oraz czasem jego noszenia i jest największe w przypadku kobiet, które noszą biustonosz 24 godziny na dobę przez 7 dni w tygodniu, zdejmując go jedynie podczas mycia ciała[3]. Biustonosz krępuje piersi, prowadząc do zaburzenia cyrkulacji, a szczególnie obiegu limfy, która nie może bez problemu odpłynąć z tkanek, co prowadzi do nagromadzenia w niej szkodliwych produktów przemiany materii oraz endogennych i egzogennych toksyn, prowadząc powoli do permanentnego stanu zatrucia tkanek w gruczole piersiowym[3]. Zauważyli, że szkodliwe dla zdrowia trendy w modzie istniały w ludzkiej kulturze od dawna i podają jako przykłady noszenie gorsetów i krępowanie stóp[3]. Podobna sytuacja ma miejsce z kobiecymi piersiami traktowanymi jako obiekty seksualnego pożądania i eksponowanymi przez modę[3]. Poświęcili uwagę powszechnej i niesłusznej obawie kobiet przed utratą jędrności piersi wraz z upływem czasu i kolejnymi ciążami, jednoznacznej z utratą kobiecego powabu, którą wykorzystuje chirurgia plastyczna oferująca powiększanie biustu oraz przemysł bieliźniarski oferujący klientkom specjalne biustonosze z wkładkami typu push-up[3]. Podczas gdy to właśnie noszenie biustonosza prowadzi do zaniku naturalnych mechanizmów podtrzymujących piersi i zapobiegających ich opadaniu, czego dowiodły piętnastoletnie badania francuskie przeprowadzone przez Jean-Denisa Rouillona – profesora z uniwersytetu w Besançon i eksperta w dziedzinie sportu[3][4].

O autorach edytuj

Autorami książki są Sydney Ross Singer oraz jego żona i współpracownik Soma Grismaijer[2]. Sydney R. Singer zarządza instytutem zajmującym się badaniem chorób o podłożu kulturowo-społecznym Institute for the Study of Culturogenic Disease, mieszczącym się na Hawajach[2]. Obydwoje są także autorami drugiej książki na temat przyczyn bólu, torbieli oraz raka piersi pt. Get it off! Understanding The Cause Of Breast Pain, Cysts, and Cancer, która została wydana w 2001 roku[2]. Autorzy, będący z wykształcenia antropologami medycznymi, stwierdzili, że w przypadku choroby powodowanej przez zwyczaje kulturowe i nakazy mody istnieje głęboki opór przed dokonaniem zmian i tak długo, jak długo nie zostanie ogólnie zaakceptowany naturalny wygląd kobiecych piersi, wiele kobiet wybierze noszenie biustonosza, nawet za cenę bólu, cyst, obrzęku, czerwonych i wciskających się w ciało ramiączek i ewentualnego zachorowania na raka piersi, aby tylko uniknąć wykluczenia społecznego[2].

Reakcje na poglądy autorów edytuj

Przed napisaniem książki jej autorzy poinformowali o wynikach swoich badań organizacje, zajmujące się zdrowiem kobiet lub bezpośrednio walką z rakiem, takie jak: National Cancer Institute, American Cancer Society, President's Cancer Panel, American Women's Medical Association, National Organization for Women, National Women's Health Network i National Women's Health Resource Center, ale nie otrzymali ani jednej odpowiedzi[2]. W związku z powyższą sytuacją wydanie książki stało się dla nich jedyną możliwością dotarcia do kobiet i przekazania im wyników swoich badań i wynikających z nich wniosków[2]. Autorzy wyrazili swoje ubolewanie z powodu braku chęci mass mediów do przekazania tej ich zdaniem ważnej informacji kobietom, pomimo że od opublikowania ich książki upłynęło wiele lat, obwiniając za ten stan rzeczy lobby medyczne i bieliźniarskie, upatrując przyczynę w konflikcie interesów występującym pomiędzy producentami biustonoszy, leków przeciwnowotworowych i mammografów a zapobieganiem chorób[2]. Także amerykańskie czasopisma kobiece odmówiły opublikowania artykułów na temat związku pomiędzy noszeniem biustonoszy a rakiem z powodu możliwości utraty wpływów z reklam bielizny damskiej lub opublikowały artykuły krytycznie odnoszące się do wyników badań i przedstawiające opinie ekspertów, którzy odrzucili istnienie jakiegokolwiek związku pomiędzy noszeniem biustonoszy a rakiem piersi, jednocześnie zachęcając kobiety do noszenia biustonoszy[2].

W 2000 brytyjski Channel 4 wyemitował program dokumentalny pt. Bras – The Bare Facts, w którym przedstawiono wyniki eksperymentu przeprowadzonego pod kontrolą dwóch chirurgów sutka na grupie 100 kobiet ze stwierdzoną mastopatią, które przez 3 miesiące zrezygnowały z noszenia biustonoszy, aby potwierdzić lub wykluczyć wpływ noszenia stanika na ból piersi[2]. Z Singerem i Grismaijer przeprowadzono wywiady do tego programu[2][5]. Wedle autorów wyniki tego eksperymentu potwierdziły, że noszenie biustonoszy stanowi ryzyko dla zdrowia[2][6]. Wzmianki o programie ukazały się w gazetach w krajach należących do Wspólnoty Brytyjskiej, ale nie dotarły do gazet amerykańskich[2][7]. W następnych dniach gazety w mniej radykalny sposób odniosły się do związku pomiędzy noszeniem biustonoszy a rakiem piersi, aby nie wywoływać paniki wśród kobiet, zaś lekarze zdystansowali się od wyników badań[2]. Wyniki tych badań nie zostały opublikowane w żadnym czasopiśmie medycznym ani też żadna z organizacji walczących z rakiem nie podjęła się sfinansowania badań, które jednoznacznie potwierdziłyby lub obaliły wyniki badań Singera i Grismaijer, jednocześnie zarzucając Singerowi i Grismaijer nienaukowe podejście do badań i propagowanie pseudonaukowych mitów[2].

Informacje na temat związku pomiędzy noszeniem biustonoszy a rakiem piersi są obecnie popularyzowane jedynie na prywatnych stronach internetowych, promujących naturalny styl życia, naturalny sposób odżywiania, masaże, chiropraktykę, osteopatię czy naturopatię[2][6].

W Polsce edytuj

Także w Polsce został podjęty temat związku pomiędzy noszeniem biustonosza a dolegliwościami piersi[8]. Podkreślono, jak ważną rolę spełnia dobór właściwego biustonosza, nieuciskającego piersi oraz wyrobienie nawyku ściągania go w warunkach domowych[8]. Zaznaczono, że biustonosz nie jest czynnikiem wywołującym raka piersi, ale predysponującym, gdyż żadna forma długotrwałego, mechanicznego, drażniącego ucisku nie jest korzystna dla ciała, a szczególnie dla tak delikatnego organu jak kobiece piersi[9].

Stanowisko naukowców edytuj

Prawdą jest, że źle dobrany biustonosz (zarówno jego rodzaj, jak i rozmiar) może uszkadzać piersi oraz powodować ból i dyskomfort[10]. Kobiece piersi zmieniają swój kształt i wielkość w ciągu życia kobiety, w związku z tym konieczne jest dopasowanie kilka razy rozmiaru biustonosza, szczególnie po ciąży, okresie karmienia piersią i w okresie menopauzy[10].

Gremia medyczne i naukowe nie potwierdzają natomiast tez książki dotyczących związku biustonoszy z rakiem piersi:

  • Amerykański Narodowy Instytut Raka (National Cancer Institute) twierdzi, że nie stwierdzono zwiększenia ryzyka raka piersi w związku z noszeniem nieodpowiednich biustonoszy[11].
  • Amerykańskie Stowarzyszenie Raka (American Cancer Society) stwierdziło, że „Nie ma poprawnych naukowo studiów, które wskazywałyby, że noszenie biustonosza jakiegokolwiek typu wywołuje raka piersi.”[12].
  • Amerykański Narodowy Instytut Zdrowia (National Institutes of Health) twierdzi, że „Implanty piersi, stosowanie antyperspirantów i noszenie biustonosza na fiszbinach nie zwiększa ryzyka raka piersi.”[13].
  • W 2000 roku jako odpowiedź po błędnych doniesieniach na temat brytyjskich badań, brytyjscy lekarze stwierdzili że biustonosze nie zwiększają ryzyka raka piersi[14][15].
  • Badania przeprowadzone przez Centrum Badawcze nad Rakiem Freda Hutchinsona (Fred Hutchinson Cancer Research Center) wykazały, że „żaden aspekt noszenia biustonosza, w tym wielkość miseczek, wiek biustonosza, dzienna liczba godzin jego noszenia, użycie fiszbin, oraz wiek od którego zaczęto regularnie używać biustonosza, nie jest powiązany z ryzykiem raka piersi[16]. Badanie brało pod uwagę szczegóły stylu życia kobiet oraz nawyki związane z noszeniem biustonosza i nie znalazło korelacji z ryzykiem raka[17][18]
  • Także australijscy lekarze zaprzeczyli, jakoby noszenie obcisłego biustonosza czy biustonosza na fiszbinach mogło wywoływać raka piersi i podkreślili, że nie ma na to twierdzenie dowodów naukowych[19].

W przypadku już rozwiniętego raka, prawidłowy przepływ limfy w piersi ma znaczenie kliniczne, gdyż w węzłach chłonnych filtrowane są z limfy i tymczasowo zatrzymywane komórki nowotworowe, gdzie rozrastają się kosztem węzła chłonnego, niszcząc go stopniowo, zanim zaatakują inne węzły chłonne lub przedostaną się do układu żylnego[20]. W takim przypadku rak często może zostać całkowicie wyeliminowany przez usunięcie zmiany patologicznej i zaatakowanych węzłów chłonnych[20]. Twierdzenie autorów, że wpływ biustonoszy na system limfatyczny ma prowadzić do odkładania toksyn i raka, stoi jednak w sprzeczności z wynikami badań. Narodowy Instytut Zdrowia sprawdzał liczbę przypadków raka wśród kobiet, które miały usunięte pachowe węzły limfatyczne w związku z leczeniem czerniaka. „Badanie wykazało, że operacja nie zwiększyła w wykrywalny sposób ryzyka raka piersi, co oznacza, że jest skrajnie nieprawdopodobne, że mogłoby go zwiększać noszenie biustonosza, które wpływa na przepływ limfy w minimalnym stopniu (o ile w ogóle wpływa).”[18]

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Dressed To Kill: The Link Between Breast Cancer and Bras. amazon.com. [dostęp 2014-07-08]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Sydney Ross Singer: Bra and Breast Cancer Cover-up. breastnotes.com. [dostęp 2014-07-09]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g Sydney Ross Singer: TABOOBS– The Leading Cause of Breast Disease. killerculture.com. [dostęp 2014-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-09)]. (ang.).
  4. ↑ Sarah Glynn: Bras Make Breasts Sag, 15-Year Study Concludes. medicalnewstoday.com, 2013, Women’s Health / Gynecology [dostęp 2014-07-14]. (ang.).
  5. ↑ Brassieres, Breathing and Breast Cancer – the British bra documentary. breathing.com. A documentary by Channel 4 UK [dostęp 2014-07-09]. (ang.).
  6. ↑ a b Gayane Dolyan Descornet: How bras are linked to breast cancer. women-info.com. [dostęp 2014-07-09]. (ang.).
  7. ↑ Sally Weale: The big squeeze. theguardian.com. [dostęp 2014-07-09]. (ang.).
  8. ↑ a b Agnieszka Wojtala: Daj szansę swoim piersiom i nie noś biustonosza. drogapozdrowie.pl, 2013. [dostęp 2014-07-14]. (pol.).
  9. ↑ Maria Klamczyńska: Znaczenie rodzaju biustonosza w profilaktyce nowotworów piersi na podstawie prac dyplomowych wykonanych w WSZKiPZ: 1) Dobieranie biustonoszy w profilaktyce przeciwnowotworowej piersi autorstwa Marty Siwińskiej, Ewy Sobolewskiej, Krzysztofa Starowieyskigo i 2) Ocena znajomości problemów zdrowotnych u kobiet w okresie okołomenopauzalnym i sposoby zapobiegania im autorstwa Marty Domalewskiej, Magdaleny Ciupińskiej. Wyższa Szkoła Zawodowa Kosmetyki i Pielęgnacji Zdrowia. [dostęp 2014-07-14]. (pol.).
  10. ↑ a b Poor Bra Choice Could Be Damaging Breasts Of Some Women. [w:] Department of Sport Exercise Science, University of Portsmouth pod kierunkiem Joanny Scurr [on-line]. medicalnewstoday.com. [dostęp 2014-07-14]. (ang.).
  11. ↑ National Cancer Institute: Fact Sheet on Breast Cancer Risk Factors. [dostęp 2008-07-10].
  12. ↑ Bras and Breast Cancer. [dostęp 2008-07-10].
  13. ↑ MedlinePlus: Breast Cancer Information. [dostęp 2008-07-10].
  14. ↑ Claims of bra link to cancer dismissed, BBC, 30 października 2000 [dostęp 2009-01-01].
  15. ↑ Julia Stuart, Don’t burn your bra just yet, London: The Independent, 2 listopada 2000 [dostęp 2009-01-01].
  16. ↑ Chen L, Malone KE, Li CI. Bra wearing not associated with breast cancer risk: a population-based case-control study. „Cancer Epidemiol Biomarkers Prev”. 23 (10), s. 2181–2185, 2014. DOI: 10.1158/1055-9965.EPI-14-0414. PMID: 25192706. PMCID: PMC4184992. 
  17. ↑ Putting to rest the myth that bras can cause breast cancer, The Washington Post, 2014 [dostęp 2014-10-26].
  18. ↑ a b C. Claiborne Ray, Q & A Bras and Cancer, The New York Times, 2010 [dostęp 2013-09-22].
  19. ↑ Megan Howe: Myth: Underwire bras can cause cancer. australiandoctor.com.au, 2011. [dostęp 2014--07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-14)]. (ang.).
  20. ↑ a b Helmuth Vorherr: The Breast: Morphology, Physiology, and Lactation. Academic Press, Inc, 1974. s. 30. [dostęp 2014-07-14]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dressed_to_Kill_(książka)&oldid=69311779”