Próba Rinnego
Próba Rinnego – służy przede wszystkim do oceny utraty słuchu[1]. Porównuje czas słyszenia dźwięków przenoszonych przez przewodnictwo powietrzne z dźwiękami przenoszonymi przez przewodnictwo kostne. W ten sposób szybko można ocenić stopień i obecność utraty słuchu.
Próbie Rinnego zawsze powinna towarzyszyć próba Webera, w celu wykrycia utraty słuchu zmysłowo-nerwowego, a tym samym potwierdzenia charakteru utraty słuchu. Próba Rinnego została nazwana na cześć niemieckiego otologa Heinricha Adolfa Rinnego (1819–1868)[2], a próba Webera otrzymała swoją nazwę po niemieckim psychologu Ernst Heinrich Weber (1795–1878)[3].
Przebieg edytuj
Próbę Rinnego wykonywana jest poprzez umieszczenie wibrującego kamertonu, o częstotliwości 512 Hz, przy kostce wyrostka sutkowatego pacjenta i poproszeniu go o poinformowaniu, kiedy przestanie on słyszeć wibracje. Następnie wciąż wibrujący kamerton umieszczany jest w odległości 1-2 cm od kanału słuchowego, a pacjent pytany jest, czy słyszy wibracje.
Wyniki edytuj
Prawidłowy słuch edytuj
- Przewodnictwo powietrzne powinno być większe niż przewodnictwo kostne, więc pacjent powinien być w stanie usłyszeć kamerton obok małżowiny usznej (ucha zewnętrznego) po tym, jak nie będzie już mógł go usłyszeć, gdy zostanie przyłożony do wyrostka sutkowatego.
Nieprawidłowy słuch edytuj
- Jeśli pacjent nie jest w stanie usłyszeć kamertonu po przeniesieniu go z wyrostka sutkowatego do małżowiny usznej, oznacza to, że jego przewodnictwo kostne jest większe niż przewodnictwo powietrzne. Wskazuje to, że coś hamuje przepływ fal dźwiękowych z kanału słuchowego, przez aparat ucha środkowego do ślimaka (tj. Występuje przewodzeniowy ubytek słuchu).
- W przypadku niedosłuchu zmysłowo-nerwowego zdolność wyczuwania kamertonu zarówno przez przewodnictwo kostne, jak i powietrzne jest równie zmniejszona, co oznacza, że pacjent usłyszy kamerton przez przewodnictwo powietrzne, gdy nie będą już w stanie słyszeć przez przewodnictwo kostne. Ten stan rzeczy jest taki sam, jak u osób z prawidłowym słuchem, ale pacjenci z niedosłuchem zmysłowo-nerwowym wskazują, że dźwięk został zatrzymany znacznie wcześniej. Może to zostać ujawnione przez osobę przeprowadzającą badanie (przy normalnym słuchu) umieszczającą widelec blisko własnego ucha, gdy pacjent wskaże, że dźwięk ucichł, a będzie on nadal słyszalny dla zdrowego ucha.
Przewodnictwo powietrzne i kostne edytuj
Przewodzenie powietrzne wykorzystuje aparat ucha środkowego (małżowina uszna, błona bębenkowa i kosteczki słuchowe) do wzmacniania i kierowania dźwięku do ślimaka, podczas gdy przewodnictwo kostne omija niektóre lub wszystkie z nich i umożliwia przekazywanie dźwięku bezpośrednio do ucha wewnętrznego, aczkolwiek redukuje osłabia ona przewodzony dźwięk.
| Opis | Zależności | Pozytywny/Negatywny |
|---|---|---|
| W uchu z normalnym słuchem i uchu z niedosłuchem zmysłowo-nerwowym przewodnictwo powietrzne (AC) jest większe niż przewodnictwo kostne (BC) | AC > BC | Pozytywny |
| W uchu ubytkiem słuchu przewodnictwo kostne (BC) jest lepsze niż przewodnictwo powietrzne (AC) | BC > AC | Negatywny |
Zauważ, że słowa pozytywny i negatywny są tutaj używane w nieco mylący sposób, w porównaniu do ich typowego użycia w badaniach medycznych. Dodatni lub ujemny w tym przypadku oznacza, że określony parametr został oceniony lub nie. W tym przypadku parametrem, jest to czy przewodnictwo powietrzne (AC) jest lepsze niż przewodnictwo kostne (BC). Zatem „pozytywny” wynik wskazuje na stan zdrowia, w przeciwieństwie do wielu innych testów medycznych. Dlatego niektórzy wolą unikać używania terminów „pozytywny” lub „negatywny” i po prostu stwierdzają, czy test był normalny czy nienormalny. Na przykład: „Próba Rinnego był nieprawidłowy w prawym uchu, przewodnictwo kostne było większe niż przewodnictwo powietrzne”.
| Próba Webera bez lateralizacji | Lateralizacja do ucha lewego | Lateralizacja do ucha prawego | |
|---|---|---|---|
| Próba Rinnego obustronnie dodatnia | Norma | Niedosłuch czuciowo-nerwowy w uchu prawym | Niedosłuch czuciowo-nerwowy w uchu lewym |
| Próba Rinnego ujemna dla ucha lewego | Niedosłuch przewodzeniowy w uchu lewym | Niedosłuch mieszany | |
| Próba Rinnego ujemna dla ucha prawego | Niedosłuch mieszany | Niedosłuch przewodzeniowy w uchu prawym |
Ograniczenia edytuj
Próba ta i jej uzupełnienie, Próba Webera, są szybkimi testami przesiewowymi i nie zastępują formalnej audiometrii. Ostatnio jego wartość jako testu przesiewowego została zakwestionowana[4]. Próba Rinnego nie jest wiarygodna w rozróżnianiu przypadków utraty czuciowo-nerwowej i ciężkiej jednostronnej lub całkowitej utraty czuciowo-nerwowej. W takich przypadkach przewodzenie kości do przeciwnego ucha normalnego będzie lepsze niż przewodnictwo powietrzne, co da wynik fałszywie ujemny. W takim przypadku test Webera wykaże jednak oznaki lateralizacji, sugerując pewien rodzaj patologii. Formalne badania audiometryczne byłyby wymagane, jeśli zostaną przedstawione jakiekolwiek nieprawidłowe wyniki.
Zobacz też edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ C. Thijs, P. Leffers, Sensitivity and specificity of Rinne tuning fork test., „BMJ : British Medical Journal”, 298 (6668), 1989, s. 255, DOI: 10.1136/bmj.298.6668.255, ISSN 0959-8138, PMID: 2493884, PMCID: PMC1835543 [dostęp 2020-02-08].
- ↑ Heinrich Adolf Rinne [online], www.whonamedit.com [dostęp 2020-02-08].
- ↑ Ernst Heinrich Weber, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-06] (ang.).
- ↑ Akshay Bagai, Paaladinesh Thavendiranathan, Allan S. Detsky, Does This Patient Have Hearing Impairment?, „Journal of the American Medical Association”, 295 (4), 2006, s. 416–428, DOI: 10.1001/jama.295.4.416, ISSN 0098-7484 [dostęp 2020-02-08] (ang.).
