Tygrys południowochiński

podgatunek tygrysa azjatyckiego

Tygrys południowochiński[3], tygrys chiński (Panthera tigris amoyensis) – podgatunek tygrysa azjatyckiego, ssaka z rodziny kotowatych (Felidae), najbardziej zagrożony wyginięciem ze wszystkich tygrysów i drugi skrajnie zagrożony gatunek ssaka w Chinach – po pandzie wielkiej[4].

Tygrys południowochiński
Panthera tigris amoyensis[1]
Hilzheimer, 1905
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Rodzina

kotowate

Rodzaj

lampart

Gatunek

tygrys azjatycki

Podgatunek

tygrys południowochiński

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Zasięg występowania edytuj

Lasy południowych Chin.

Charakterystyka edytuj

Tygrys południowochiński jest jednym z mniejszych tygrysów. Dojrzały samiec osiąga przeciętnie długość 250 cm (razem z ogonem) przy średniej masie ciała ok. 150 kg. Samice osiągają odpowiednio – 230 cm i 110 kg[5].

W ciągu 40 lat człowiek doprowadził do zagłady 4000 tygrysów chińskich. W 1990 naliczono 12 osobników. Niepotwierdzone dane z chińskiego ministerstwa leśnictwa mówią o mniej niż 20 osobnikach żyjących na wolności, chociaż już w późnych latach osiemdziesiątych spotykano tylko nieliczne osobniki w okolicach gór Guangdong dzielących prowincje Hunan i Jiangxi. Ostatni tygrys chiński znajdujący się na terenie południowych Chin został zastrzelony w roku 1984. W następnych 20 latach, nie spotkano już naocznie tych zwierząt, jedyne ślady ich istnienia pochodzą z niepotwierdzonych źródeł[2]. Eksperci szacują, że nawet jeśli jakieś tygrysy chińskie przetrwały, w ciągu następnych 3–5 lat zakończą swoje istnienie biologiczne jako gatunek. Osobniki hodowane w ogrodach zoologicznych są zbyt blisko spokrewnione i jest ich za mało, aby odtworzyć w pełni zdrową populację.

Przypisy edytuj

  1. Panthera tigris amoyensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b P. Nyhus, Panthera tigris ssp. amoyensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.1 [dostęp 2015-06-30] (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 139. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. South Chinese. [dostęp 2010-11-04]. (ang.).
  5. South China Tiger. Save The Tiger Fund. [dostęp 2010-11-04]. (ang.).