Wacław Kisielewski

polski pianista

Wacław Kisielewski (ur. 12 lutego 1943 w Warszawie, zm. 12 lipca 1986 w Wyszkowie) – polski pianista i kompozytor. Współtwórca duetu fortepianowego Marek i Wacek.

Wacław Kisielewski
Pseudonim

Wacek

Data i miejsce urodzenia

12 lutego 1943
Warszawa

Data i miejsce śmierci

12 lipca 1986
Wyszków

Przyczyna śmierci

wypadek drogowy

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna
muzyka rozrywkowa

Zawód

muzyk (pianista, kompozytor)

Wydawnictwo

Polskie Nagrania, Pronit, Wifon, Veriton, Polydor, Electrola

Powiązania

Marek Tomaszewski

Zespoły
Marek i Wacek
Grób Wacława Kisielewskiego na cmentarzu Powązkowskim

Życiorys edytuj

Syn Lidii i Stefana Kisielewskich, brat Krystyny i Jerzego[1].

Współtworzył z Markiem Tomaszewskim duet fortepianowy Marek i Wacek[2]. Poznali się mając 18 lat, razem studiowali w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie[3]. Opracowali adaptacje licznych tematów rozrywkowych i utworów muzyki poważnej.

W 1966 zagrał główną rolę w filmie Tandem Stanisława Kokesza[4]. W 1967 ukończył warszawską Wyższą Szkołę Muzyczną w klasie prof. Zbigniewa Drzewieckiego. Jest autorem słynnego utworu instrumentalnego Melodia dla Zuzi, który zadedykował swojej córce, Zuzannie.

Okoliczności śmierci i pogrzeb edytuj

Jak pisze Lucjan Kydryński w swej książce Marek i Wacek – historia prawdziwa, w środę 9 lipca 1986 r. Wacław z partnerką Magdą i zaprzyjaźnionym kierowcą został zaproszony przez znajomego Grzegorza Gąskiewicza do daczy pod Wyszkowem. Po obiedzie z alkoholem Gąskiewicz namówił Kisielewskiego na samochodową wycieczkę nad pobliską rzekę. Po odpoczynku nad rzeką skłonił pianistę, by ten zasiadł za kierownicą jego saaba i kierował się w kierunku daczy. Kisielewski spełnił prośbę znajomego, jednak jechał „zbyt powoli i ostrożnie”, przez co gospodarz zdecydował, że ostatni fragment drogi pokona osobiście. Chcąc zaimponować możliwościami nowego samochodu, ruszył na tyle ostro, że saab przewrócił się na zakręcie przy prędkości około 120 km/h i koziołkował. Kisielewski wypadł przez przednią szybę auta i stracił przytomność. Pomimo szybkiego przyjazdu wezwanej przez jednego z okolicznych mieszkańców karetki pogotowia ratunkowego, stan artysty był na tyle ciężki, że nie była możliwa dłuższa podróż, jak tylko do szpitala w Wyszkowie. Nie doszedł także do skutku planowany na następny dzień transport chorego helikopterem do najlepszej kliniki w RFN. Przeprowadzona w czwartek 10 lipca trepanacja czaszki uświadomiła lekarzom, że stan Kisielewskiego jest beznadziejny. Doznał on złamania podstawy czaszki, stłuczenia pnia mózgu i innych obrażeń. Muzyk nie odzyskał przytomności i zmarł w sobotę 12 lipca, o godz. 10.20.

Wiadomość o śmierci Wacka podała polska prasa, telewizja i radio, także niemal wszystkie media w RFN, Austrii i Szwajcarii. Na pogrzeb Polaka przyjechali przedstawiciele koncernów EMI i Yamaha. Pogrzeb odbył się 17 lipca. O godzinie 13 tłum zgromadził się na mszy w kościele Św. Krzyża w Piasecznie. O 14.30 Wacław Kisielewski wyruszył w swą ostatnią podróż na cmentarz Powązkowski w Warszawie (kwatera 172-6-23)[5]. Idącym za trumną towarzyszyły dźwięki Allegretta z VII Symfonii Beethovena, a nad grobem odtworzono stworzony przez Marka Tomaszewskiego utwór Rytm czasu. Krótką mowę pożegnalną wygłosił przyjaciel duetu Marek i Wacek – Lucjan Kydryński, a po jego ostatnich słowach Tomasz Stańko zagrał na trąbce przejmującą improwizację. W pogrzebie poza członkami rodziny Kisielewskiego uczestniczyli też przedstawiciele świata artystycznego, przyjaciele, znajomi, a także słuchacze.

Sprawca wypadku nie odniósł poważnych obrażeń i uciekł po wypadku. W niedzielę, 13 lipca, zgłosił się jednak na milicję i został zatrzymany. Udało mu się uniknąć poważnych konsekwencji - po przyjęciu dewizowej kaucji został zwolniony z aresztu i wyjechał do Francji.

Przypisy edytuj

  1. Krystyna Mazurówna: Ach, ci faceci!. Warszawa: Latarnik, 2016, s. 108. ISBN 978-832-681-167-8.
  2. Profil w serwisie discogs.com (ang.)
  3. Marek Tomaszewski – możemy wystąpić w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, Nr 22 (421) z 1-10 sierpnia 1987. Sanocka Fabryka Autobusów. 
  4. Wacław Kisielewski w bazie filmpolski.pl
  5. Cmentarz Stare Powązki: WACŁAW KISIELEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-08].