Wikipedia

Pronit

polska wytwórnia fonograficzna, dawne zakłady chemiczne

Zakłady Tworzyw Sztucznych „Pronit” (ZTS Pronit) – zlikwidowane zakłady chemiczne z siedzibą w Pionkach.

Zakłady Tworzyw Sztucznych „Pronit”
Ilustracja
Brama główna ZTS „Pronit” (sierpień 2012)
Państwo

 Polska

Adres

26-670 Pionki
ul. Zakładowa 7

Data założenia

1922

Data likwidacji

6 września 2000

Forma prawna

spółka akcyjna

Nr KRS

0000206684

Położenie na mapie Pionek
Mapa konturowa Pionek, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Pronit”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Pronit”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Pronit”
Położenie na mapie powiatu radomskiego
Mapa konturowa powiatu radomskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Pronit”
Ziemia51°28′08″N 21°26′31″E/51,468889 21,441944
Multimedia w Wikimedia Commons

Zakłady Tworzyw Sztucznych „Pronit” w Pionkach wywodzą się z powstałej w 1922 roku Państwowej Wytwórni Prochu i Materiałów Kruszących (PWPiMK), ulokowanej w Puszczy Kozienickiej koło wsi Zagożdżon. Miejscowość przemianowano w 1932 roku na Pionki. Dzięki ulokowaniu PWPiMK wieś w ciągu kilkunastu lat przekształciła się w miasto (1954).

Nazwy zakładu

edytuj
  • Państwowa Wytwórnia Prochu i Materiałów Kruszących w Pionkach (ówczesna nazwa Zagożdżon) (jesień 1922[1] – ?)
  • Państwowa Wytwórnia Prochu w Pionkach (? – IX 1939)
  • Pulverfabrik Pionki (1939 – 1945)
  • Państwowa Wytwórnia Prochu (1945 – 1948)
  • Wytwórnia Chemiczna nr 8 (1949 – 10 IX 1958)
  • Zakłady Chemiczne „Pronit” (11 IX 1958 – 30 VI 1963)
  • Zakłady Chemiczne „Pronit” im. Bohaterów Studzianek (1 VII 1963 – 1971)
  • Zakłady Tworzyw Sztucznych „Pronit-Erg” im. Bohaterów Studzianek w Pionkach (1971 – 1977)
  • Zakłady Tworzyw i Farb „Pronit” im. Bohaterów Studzianek w Pionkach (1977 – VII 1982)
  • Zakłady Tworzyw „Pronit” im. Bohaterów Studzianek w Pionkach (VII 1982 – 1985)
  • Zakłady Tworzyw Sztucznych „Pronit” im. Bohaterów Studzianek w Pionkach (1985 – 30 XI 1994)
  • Zakłady Tworzyw Sztucznych „Pronit” S.A. w Pionkach (1 XII 1994 – 6 IX 2000).

Źródło[2]

Historia

edytuj

Historię Zakładów Tworzyw Sztucznych „Pronit” podano za: Marek Wierzbicki: Rozwój, funkcjonowanie i upadek Wytwórni Chemicznej nr 8 – Zakładów „Pronit” w latach 1945–2000.

 
Wagony cysterny do przewozu stężonego kwasu azotowego wykonane przez Zjednoczone Fabryki Maszyn, Kotłów i Wagonów L. Zieleniewski i Fitzner-Gamper S.A. w Sanoku dla Państwowej Wytwórni Prochu w Pionkach (1932–1939)
 
Defilada z okazji uroczystego otwarcia świetlicy Przysposobienia Wojskowego Kobiet na terenie Państwowej Wytwórni Prochu (1934)
 
Kwatera osób które zginęły podczas wybuchu 3.03.1937 na wydziale sortowni prochu PWP – Cmentarz Stary przy ul Polnej w Pionkach (sierpień 2019)
 
Apel Dyrekcji i Rady Zakładowej Wytwórni Nr 8 w Pionkach do ludności i pracowników wytwórni w sprawie zwrotu przechowywanych podczas okupacji książek fachowych i sprzętu laboratoryjnego. (1949–1950)
 
Elektrociepłownia – opuszczona część zakładów (czerwiec 2011)

Do rozpoczęcia II wojny światowej Państwowa Wytwórnia Prochu produkowała głównie materiały wybuchowe na potrzeby Wojska Polskiego. Lokalizacja wytwórni pośród lasów i mokradeł Puszczy Kozienickiej z dala od większych osad ludzkich, sprzyjała zachowaniu tajemnicy produkcji i utrudniała penetrację.

W PWP na poszczególnych wydziałach uruchomiono laboratoria produkcyjne oraz rozwinęło się Centralne Laboratorium Badawcze i Strzelnica Balistyczna. W latach 1933–1934 uruchomiono Fabrykę Ferromitu, służącego do spawania szyn oraz oddział celuloidu (Fabryka Mas Plastycznych)[3]. Od 1 stycznia 1934 roku wytwórnia zaopatrywała Wojsko Polskie również w szczoteczki do zębów, w cenie 25 groszy za sztukę[4]. W 1937 roku została uruchomiona, jako oddział filialny PWP w Pionkach, Fabryka Celulozy w Niedomicach, produkująca wysokogatunkową celulozę drzewną do wyrobu nitrocelulozy. W 1935 roku PWP przejęła i w ciągu roku unowocześniła kielecką wytwórnię dymiącego kwasu siarkowego, tzw. oleum, używanego do wyrobu bawełny strzelniczej i trotylu. 3 marca 1937 roku na wydziale sortowni prochu PWP, wybuchł pył. Zmarło wówczas 18 ciężko poparzonych młodych kobiet[5]. W latach 1937–1939 wybudowany został oddział filialny – Państwowa Wytwórnia Prochu w Krajowicach[6].

Od 1 kwietnia 1927 roku do wybuchu II wojny światowej w 1939 funkcję naczelnego dyrektora pełnił Jan Prot, a dyrektorem technicznym był Stanisław Dunin-Markiewicz[7].

Podczas wojny wytwórnię przejęli hitlerowcy i reaktywowali produkcję prochów na potrzeby armii niemieckiej, przymusowo zatrudniając mieszkańców miasta oraz okolic. W 1944 roku okupanci przeprowadzili ewakuację wytwórni wywożąc z niej do Niemiec większość maszyn i urządzeń[8]. Po wyzwoleniu Pionek 15 stycznia 1945 roku, wznowiono produkcję w Państwowej Wytwórni Prochu i do końca 1945 roku wyprodukowano 10 ton ferromitów i 100 tys. sztuk amunicji myśliwskiej. Uruchomiono także jeden turbozespół elektrowni. W 1946 roku następuje rewindykacja maszyn i urządzeń z miasta Glöwen w Niemczech. Zespół złożony z dawnych pracowników wytwórni (Adolf Misiuna, Józef Kamiński, Roman Buczek, Antoni Kuty, Józef Mika, Józef Zawada, Jan Sarnecki, Ignacy Benderz, Zygmunt Kudelski, Antoni Czajkowski, Zenon Baran, Stanisław Golbert, Jan Górniak, Stanisław Warta, Antoni Komorek i Karol Białek)[2] przy pomocy Biura Rewindykacji i Odszkodowań Wojennych w Berlinie sprowadził z powrotem maszyny i urządzenia wywiezione przez Niemców pod koniec wojny[8]. W lutym 1947 roku jako pierwszy uruchomiono Wydział Bawełny Strzelniczej, gdzie produkowano bawełnę kolodionową (ok. 60 t) i przeprowadzano próby z bawełną lakierową. Następnie pracę wznowił Wydział Mas Plastycznych, który do końca roku wyprodukował ok. 500 kg celuloidu. Po nim uruchomiono produkcję prochów: myśliwskiego, rewolwerowego, sportowego i ćwiczebnego prowadzoną na Wydziale Prochu Bezdymnego.

W 1948 roku w PWP funkcjonowało 8 wydziałów:

  1. Rejon Centralny grupujący dyrekcję, biura, warsztaty mechaniczne, dział budowlany, tartak i elektrownię (kierownik Józef Kamiński)
  2. Prochów Bezdymnych (kierownik Piotr Mitan)
  3. Bawełny Strzelniczej (kierownik Władysław Majewski)
  4. Mas Plastycznych (kierownik Adolf Misiuna)
  5. Ferromitów, gdzie produkowano ferromit używany do spawania szyn i do bomb zapalających (kierownik Alojzy Postulko)
  6. Tartak pracujący na potrzeby fabryki (kierownik Franciszek Surma)
  7. Stacja Balistyczna prowadząca eksperymenty z nowymi materiałami wybuchowymi i wykonująca analizy kontrolne dla potrzeb produkcji (kierownik Feliks Wojtaś)
  8. Fabryka Amunicji Myśliwskiej (FAM) (kierownik Bolesław Komorowski).

Poza tym na terenie zakładu znajdowały się trzy wydziały nieczynne:

  1. Wydział Czarnego Prochu
  2. Wydział Nitrogliceryny
  3. Wydział Krusz–Dunit.

Pionkowski zakład włączono wówczas do przedsiębiorstwa „Zjednoczone Zakłady Przemysłu Materiałów Wybuchowych”, podlegającego Centralnemu Zarządowi Przemysłu Chemicznego z siedzibą w Gliwicach. W latach 1950–1953 w strukturze organizacyjnej zakładu odbudowano Wydział Prochu Czarnego, rozbudowano Wydział FAM i zbudowano nowy wydział pod nazwą „woreczkowanie prochów”, wytwarzającego ładunki prochowe do pocisków artyleryjskich i innych (późniejszy wydział „H”).

Struktura organizacyjna zakładu w 1954 roku:

  1. Dyrekcja wraz podległymi biurami (Biuro Techniczne, Wydział Kadr, Planowania, Finansowy, BHP, DKT [kontroli technicznej – red.], Zaopatrzenia, Zbytu, Kancelaria Tajna, Główny Technolog).
  2. Wydział Bawełny Strzelniczej
  3. Wydział Nitrogliceryny (C)
  4. Wydział TB 1 (prochów nitrocelulozowych)
  5. Wydział TB 2 (prochów nitroglicerynowych)
  6. Wydział TB 3 (produkcja eteru do prochów)
  7. Wydział Woreczkowania Prochów (TW-H – produkcja „S”)
  8. Wydział FAM (amunicja myśliwska)
  9. Wydział Prochu Czarnego (K)
  10. Wydział Plast (B – celuloid i lakiery)
  11. Stacja Badań Balistycznych (SBB)
  12. Wydział F (elektrownia i służby elektryków)
  13. Wydział F2 (Mechaniczny – remonty i konserwacja maszyn oraz narzędzi)
  14. Samodzielny Oddział Wykonawstwa Inwestycji (SOWI)
  15. Wydział Remontowo-Budowlany
  16. Wydział Transportu (kolejowego i kołowego)
  17. Laboratorium Centralne
  18. Magazyny i Silosy.

W 1956 roku uruchomiono wytwarzanie nowych wyrobów, np. kleju nitrocelulozowego (1956 r. – 140 t), bielizny (w 1956 r. uszyto 150 tys. szt.), płyt gramofonowych (1 tys. miesięcznie – 1957 r.), octanu etylu (140 t rocznie), w 1958 r. skóry twardej podeszwowej – sztucznej (1 tys. t rocznie), lalek celuloidowych (50 t/r), nitropigmentów (30 t/r). W 1959 roku tłoczywa melaminowe (600 t/r) i kleje kauczukowe, zaś w roku następnym eter do narkozy (110 t/r).

1 kwietnia 1959 roku na bazie Samodzielnego Oddziału Wykonawstwa Inwestycyjnego (SOWI) przy Zakładach Chemicznych „Pronit” powstało Przedsiębiorstwo Montażowe „Montoerg” w Pionkach[9].

W 1959 roku przy „Pronicie” utworzono szkołę przyzakładową szkolącą: tokarzy, frezerów i ślusarzy-mechaników[a][10].

W latach 1961–1970 utworzono nowe wydziały produkcyjne. W 1964 roku oddano do użytku wydział Z, produkujący materiały wybuchowe saletrzano-amonowe dla potrzeb górnictwa o zdolności produkcyjnej 15 tys. t rocznie. W 1962 roku powstał oddział zamiejscowy w Łaskarzewie (przetwórstwo tworzyw sztucznych), w 1964 roku przekazany Warszawskim Zakładom Tworzyw Sztucznych. Równocześnie uruchamiano kolejne produkcje wyrobów chemicznych: styropianu (1963 r. o zdolności rocznej 25,7 tys. m³), polwinitów, butanolu z octanem (1962 r.) – zdolność produkcyjna średnio 700 t/r, glikocelu BW.W.S. – 1000 t/r, stabilizatora AR – 490 t/r, nitropolitury – 280 t/r, linociasta – 1500 t/r, okładzin hamulcowych – 275 t/r, polwiplastów – 550 t/r., granulatów dla obuwnictwa (1967 r.) – 319 t/r, polofenu (1967 r.) – 1618 t/r, polomeli ME A3, KoSk, S (1967 r.) – 126 t/r, plastyfikatów /30%, 40%/ (1967r.) – 420 t/r. W drugiej połowie lat sześćdziesiątych na Wydziale „H” wprowadzono dwa nowe wyroby dla potrzeb wojska: „Pelikan” (ładunek wydłużony do rozminowywania pól minowych) oraz „Walizka” (miniaturowa wyrzutnia rakietowa). W 1968 roku zakończono wytwarzanie skóry sztucznej twardej i podeszwowej, natomiast rozpoczęto produkcję dekaliny (wyprodukowano 150 t) oraz hydrolaku (wyprodukowano 75 t). W 1969 roku podjęto wytwarzanie klejów topliwych dla meblarstwa (21,7 t) i granulatów obuwniczych przeciwdeszczowych (169,3 t). W 1970 roku wyprodukowano 15 t pigmentplastu TG-15 oraz 1,7 t sklejki brokatowej ekstra, a także 1284 t amonitu 11 i 108 t amonitu GS.

W 1967 roku przy „Pronicie” w powstał Zakład Doświadczalny Budowy Aparatury Naukowo-Badawczej „Dozachem”[11].

W 1972 roku „Pronit” odkupił licencję na produkcję sztucznej skóry (określana mianem „polcorfamu”) wraz z całą fabryką od amerykańskiego koncernu DuPont i rozpoczęto jej uruchamianie Wytwórni Skóry Syntetycznej w Pionkach przez angielską firmę „Petracarbon”. 1 lipca 1974 roku ruszyła produkcja skóry syntetycznej w Pionkach.

W 1974 roku powstał Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Tworzyw Skóropodobnych Porometrycznych. Ośrodek podlegał nadzorowi dyrektora naczelnego „Pronitu”. 18 lutego 1972 roku powołano Zakładowy Ośrodek Informatyki przy ZTS „Pronit-Erg”, który zajmował się wdrażaniem i rozwijaniem elektronicznej techniki obliczeniowej w zakresie przetwarzania informacji dla macierzystego zakładu i innych jednostek branży ekonomicznej na terenie województwa radomskiego. 30 grudnia 1976 roku Ministerstwo Przemysłu Chemicznego zadecydowało o połączeniu ZTS „Pronit-Erg” z Radomską Fabryki Farb i Lakierów „Polifarb”. Na początku lat osiemdziesiątych z Zakładów „Pronit” wyodrębnił się Zakład „Dozachem”. Do ostatecznego rozdzielenia przedsiębiorstw doszło w lipcu 1982 roku. W tym samym czasie usamodzielnił się i oddzielił od „Pronitu” zakład zamiejscowy w Radomiu (dawna Radomska Fabryka Farb i Lakierów). Od 9 czerwca 1982 roku pionkowski zakład uzyskał status przedsiębiorstwa przemysłu obronnego i musiał należeć do zrzeszenia przedsiębiorstw przemysłu obronnego i tworzyw sztucznych „Erg” w Gliwicach”, a także musiał realizować inwestycje i plany gospodarcze przemysłu obronnego o charakterze centralnym. W 1984 roku likwidacji uległ Ośrodek Badawczo Rozwojowy Tworzyw Skóropodobnych Poromerycznych. W 1985 roku uruchomiono odwadnianie nitrocelulozy metodą ciągłą. Unowocześniono produkcję ładunku „Pelikan” (1981 r.). Wprowadzono też ładunek miotający „Jaguar” 125 mm do armaty D-81 z łuską spalającą się (1988 r.), „Jersey” (ładunek miotający 122 mm do haubicy wz. 38). Realizowano również inwestycję „Orzech” (proch kulkowy), która nie doczekała się ostatecznego uruchomienia, choć pochłonęła duże środki. W początkach 1992 roku z „Pronitu” wyodrębniono trzy wydziały, które przekształcono w spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, a mianowicie Wydział PL („Fam-Simadex”), oddział polwiplastów („Polplast”) i klejów („Pronicel”).

1 grudnia 1994 roku nastąpiło przekształcenie Zakładów „Pronit” w spółkę skarbu państwa, w której 100% udział posiadał skarb państwa. W 1994 roku zakład produkował: nitrocelulozę, kleje emulsyjne, kleje rozpuszczalnikowe, roztwory nitrocelulozy, proch myśliwski nitrocelulozowy, górnicze materiały wybuchowe, tłoczywa melaminowe, etery (techniczny, leczniczy, narkozowy), wyroby w ramach produkcji „S”. Kilka lat wcześniej z katalogu wyrobów zniknęły m.in. płyty gramofonowe (1990), styropian czy niektóre związki chemiczne. W latach 90. XX wieku zakład pozbył się balastu działalności nieprodukcyjnej i przekazał budynki o charakterze komunalnym miastu Pionki. Do miasta trafił m.in. stadion, basen pływacki, przedszkole przy ul. Jordanowskiej, hotel „Moskwa” i żłobek przy ul. Kolejowej, budynek Straży Pożarnej wraz z gruntem, osiedla mieszkaniowe: Nowa, Centralna i Stara Kolonia wraz z infrastrukturą. Z zakładu oderwano również kilka wydziałów oraz instytucji, tworząc z nich spółki z ograniczoną odpowiedzialnością:

  1. „AUTOELPRO” (wydział elektryczny)
  2. „MECHANPRO” (wydział mechaniczny)
  3. Hotel „OLIMPIC” (hotel „Chemik”)
  4. OW „ADMIRAŁ” (ośrodek wypoczynkowy w Jastrzębiej Górze)
  5. „GALWANPRO” (oddział galwanizacji)
  6. „REMBUDPRO” (wydział budowlany)
  7. „TRANSPRO” (wydział transportu)

W sumie od 1991 roku z „Pronitu” wydzielono 11 spółek-córek z jego kapitałem.

W 2000 roku produkcja spółki koncentrowała się w pięciu podstawowych zakładach:

  1. Zakład Produkcji Nitrocelulozy (PA)
  2. Zakład Produkcji Niekatalogowej (PH)
  3. Zakład Produktów Organicznych (PG)
  4. Zakład Produkcji Klejów (PK)
  5. Zakład Górniczych Środków Strzałowych (PZ)

Strukturę organizacyjną zakładu uzupełniały zakłady produkcji pomocniczej:

  1. Zakład Produkcji i Dystrybucji Czynników Energetycznych (PC)
  2. Wydział Gospodarczy (PO)
  3. Wydział Prewencji, Ochrony Pracy i Środowiska (DS), jak również komórki obsługi działalności produkcyjnej.

W początkach 2000 roku spółka utraciła płynność finansową. Zarząd wystąpił do Wydziału V Gospodarczego Sądu Rejonowego w Radomiu z wnioskiem o ogłoszenie upadłości „Pronitu”. 6 września sąd podjął stosowną decyzję, która zakończyła istnienie zakładu. Miejsce prezesa zarządu zajął syndyk masy upadłościowej, powołany przez tenże sąd do zaspokojenia roszczeń wierzycieli zakładu. W 2005 roku od syndyka masy upadłościowej Urząd Miasta Pionki odkupił majątek „ZTS Pronit”, pozostałe spółki upadły bądź nadal kontynuują produkcję.

Obecnie funkcjonujące zakłady (spółki wyodrębnione) z „Pronitu”:

  • Grupa Pronicel S.A.[12]

Nagrody i wyróżnienia ZTS „Pronit”

edytuj

Zakład za swoje wyniki był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany. W roku 1965 za zdobycie I miejsca we współzawodnictwie międzyzakładowym w zjednoczeniu otrzymał Sztandar Przechodni Ministra Przemysłu Chemicznego, a w 1975 roku „Pronit” odznaczony został Orderem Sztandaru Pracy I klasy[11]. 13 lipca 1979 roku, w uznaniu zasług i osiągnięć zakładów „Pronit” i jego załogi Wojewódzka Rada Narodowa w Radomiu nadała zakładowi odznakę „Za Zasługi dla Województwa Radomskiego”[2].

Dyrektorzy naczelni

edytuj
  • dr inż. Jan Prot (1 IV 1927 – IX 1939)
  • inż. Stefan Raczyński (I 1945 – IV 1945)
  • inż. Józef Pruszyński (IV 1945 – III 1946)
  • inż. Jerzy Kiełczewski (III 1946 – ?)
  • inż. Stanisław Makowski ( 1 VI 1950 – 1960)
  • inż. Stanisław Michalik (1960 – ?)
  • inż. Alfred Kucharski (1978 – I 1982)
  • inż. Jerzy Boroch (I 1982 – początek 1990)
  • mgr inż. Wiesław Kiepiel (23 II 1990 – 30 XI 1994)

prezesi zarządu

  • mgr inż. Wiesław Kiepiel (1 XII 1994 – I półrocze 1998)
  • mgr inż. Stanisław Libera (I półrocze 1998 – 7 VI 2000)
  • mgr inż. Albin Wilk (8 VI 2000 – 6 IX 2000).

Źródło[2]

Płyty winylowe

edytuj

W zakładzie rozpoczęto produkcję polichlorku winylu, oraz utworzono tłocznię płyt gramofonowych. W zakładach Pronit tłoczono płyty winylowe na zlecenie wydawnictw muzycznych:

Firma wydawała również (choć stosunkowo rzadko) płyty pod własną marką „Pronit”; ich wydawaniem pierwotnie zajmowały się Polskie Nagrania, do których do dziś należą prawa do tej części katalogu (obecnie w ramach Warner Music Poland, współczesne reedycje nie zawierają oznaczeń Pronitu); były to przeważnie płyty z numerami katalogowymi zaczynającymi się literami L, XL, SXL i SX. Płyty z numerami katalogowymi zaczynającymi się literami SLP były wydawane przez Wifon i są dziś pod kontrolą Agencji Muzycznej Polskiego Radia S.A. Płyty z numerami katalogowymi zaczynającymi się literami PLP były samodzielnie wydawane przez Pronit; prawa do płyt polskich artystów przypadły później im samym lub innym wytwórniom (nie ma następcy oddziału nagraniowego Pronitu). Tłoczenie płyt gramofonowych kontynuowano do początku lat 90.

Z tym tematem związana jest kategoria: Albumy Pronitu.

Płyty winylowe L, XL, SXL, SX

edytuj

Płyty wydane przez Polskie Nagrania.

  • 0001 WOSPR dyr. Witold Rowicki: Ludwig van Beethoven VII Symfonia 1956 (XL)
  • 0002 Państwowa Orkiestra Symfoniczna ZSRR: Piotr Czajkowski IV Symfonia (XL)
  • 0003 WOSPR dyr. Witold Rowicki: Brahms I Symfonia (XL)
  • 0004 Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej dyr. Bohdan Wodiczko: Szostakowicz Symfonia nr 10 (XL)
  • 0005 WOSPR dyr. Witold Rowicki: Czajkowski – V Symfonia (XL)
  • 0006 Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej dyr. Witold Rowicki: Karłowicz (XL)
  • 0007 Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej dyr. Witold Rowicki: Rimski-Korsakow – Szecherezada (XL)
  • 0008 Państwowa Orkiestra Symfoniczna ZSRR: Uwertury i suity (XL)
  • 0009 Chór i Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej dyr. Bohdan Wodiczko: Bach, Mozart, Respighi (XL)
  • 0010 Fu Cong: Chopin – Koncert e-moll (XL)
  • 0011 Orkiestra Symfoniczna PR dyr.: Jan Krenz, Henryk Czyż: Weber, Dukas, Gershwin (XL)
  • 0012 Tátrai Quartet: Haydn, Beethoven (XL)
  • 0013 Tátrai Quartet: Kwartety smyczkowe (XL)
  • 0014 Halina Czerny-Stefańska: Chopin – Recital fortepianowy (XL)
  • 0015/8 różni wykonawcy: Moniuszko – Straszny dwór (XL)
  • 0019/21 soliści, Orkiestra i Chór Opery Poznańskiej dyr. Walerian Bierdiajew: Stanisław Moniuszko – Halka (XL)
  • 0161 różni wykonawcy: Z melodią i piosenką dookoła świata nr 1 (XL)
  • 0174 różni wykonawcy: Z melodią i piosenką dookoła świata nr 2 (XL)
  • 0175 różni wykonawcy: Z melodią i piosenką dookoła świata nr 3 (XL)
  • 0195 różni wykonawcy: Z melodią i piosenką dookoła świata nr 4 (XL)
  • 0197 różni wykonawcy: Słynne walce i tanga 1964 (SXL, SX)
  • 0206 różni wykonawcy (V. Villas, M. Koterbska, K. Bovery, M. Wojnicki, I. Santor): Daj mi zachować wspomnienia (XL)
  • 0244 różni wykonawcy: Rytmy Młodych (K.Sobczyk, K.Stanek, M.Kossowski) (XL)
  • 0268 Irena Santor: Halo Warszawo! (XL)
  • 0278 The London Beats (XL)
  • 0319 różni wykonawcy: Popołudnie z młodością (XL)
  • 0327 Tercet Egzotyczny: Tercet Egzotyczny 1966 (SXL)
  • 0328 Violetta Villas: Violetta Villas śpiewa 1966 (SXL)
  • 0331 Niebiesko-Czarni: Niebiesko-Czarni 1966 (SXL)
  • 0332 Halina Kunicka: Halina Kunicka 1966 (SXL)
  • 0344 Sława Przybylska: Ballady i piosenki (3) 1966 (XL, SXL)
  • 0350 Czerwone Gitary: To właśnie my 1966 (XL, SXL)
  • 0359 Tadeusz Woźniakowski: Tadeusz Woźniakowski 1967 (XL)
  • 0370 różni wykonawcy: 1000 taktów młodości 1967 (XL)
  • 0379 Joanna Rawik: Joanna Rawik 1966 (XL)
  • 0393 Skaldowie: Skaldowie 1967 (XL, SXL)
  • 0446 Jarema Stępowski: Księżyc frajer... (XL)
 
Okładka płyty winylowej zespołu Filipinki Rozśpiewani rówieśnicy
 
Okładka płyty winylowej zespołu Chór Eryana

Płyty winylowe Z-SX

edytuj
  • Z-SX 762 HZA Słoneczni Harcerska watra – Antologia piosenki harcerskiej.

Płyty winylowe ZL

edytuj

Płyty wydane przez Polskie Nagrania.

  • ZL-472 różni wykonawcy: Chemicy dla delegatów VI Kongresu Związków Zawodowych 19.VI.1967
  • ZL-495 różni wykonawcy: Amatorskie zespoły Związku Zawodowego Chemików
  • ZL-516 Józef Myszka: Józef Myszka z Błazin i jego zespół
  • ZL-520 różni wykonawcy: Amatorskie zespoły piosenką i muzyką witają 50-lecie ZZCH
  • ZL-529 różni wykonawcy: W górniczym rytmie
  • ZL-531 różni wykonawcy: X lat Petrochemii Płock
  • ZL-543 różni wykonawcy: W górniczym rytmie 2.

Płyty winylowe SLP

edytuj

Płyty wydane przez Wifon.

Płyty winylowe M (Musicorama)

edytuj

Płyty winylowe PLP

edytuj

Płyty wydane samodzielnie przez Pronit.

 
Okładka wydanej przez Pronit płyty długogrającej PLP 0027 Shakin’ Stevens

EP – minialbumy winylowe („czwórki”) N

edytuj
  • N-0003 René Glaneau – Piosenki Paryża: Ou es-tu mon amour; Car Je t’aime / Sous les ponts de Paris; C’est magnifique
  • N-0032 Orkiestra Salonowa Stanisława Łódzkiego – Najpiękniejsze walce: Wiedeńskie dziewczęta, Wiener Praterleben, Fale Dunaju, Moonlight Night An The Alster.
  • N-0055 Str.A Johann Strauss: „Tysiąc i jedna noc” (walc parafraza) wykonawca Władysław Kędra -fortepian; str. B Ciprian Porlubescu BALLADA
  • N-0061 Piosenka Stara jak świat nr 3: Santa Lucia, Capri/ Błękitne bolero, Śpij kochanie
  • N-0080 Jerzy Połomski: Piosenka dla nieznajomej; Diabelski młyn / Pewnego dnia; Modern Boogie
  • N-0085 Maciej Koleśnik, Sława Przybylska: Komu piosenkę; Nieprawda / Ludmiła Jakubczak Alabama
  • N-0095 Jerzy Połomski – śpiew, Zespół Instrumentalny K. Turewicza: Piosenka stara jak świat Nr 2 (a) Szkoda Twoich łez dziewczyno, Już nie zapomnisz mnie; (b) Pamietam Twoje oczy, Młodym być i więcej nic
  • N-0101 Rene Glaneu – śpiew, Przeboje Świata: (a) Bambino, Luna Rossa; (b) Mandolino, Avril au Portugal
  • N-0102 Sława Przybylska (a), Chór Czejanda (a,b), Barbara Barska (a,b), Orkiestra Taneczna PR Dyr. K Turewicz (a,b): Rewia piosenek Nr. 1 Quirino con sus tres, Słoneczny zegar; Balbina, Słowa purpurowe
  • N-0107 Ludmiła Jakubczak: Tylko raz; Boogie boa / Rosita jest zła; Dla ciebie kolczyki z gwiazd, 1961
  • N-0128 Halina kowalewska i Maciej Koleśnik – (a) Warszawa da się lubić, W niedzielę nad Wisłą; (b) Na katarynce, Głęboka studzienka
  • N-0132 Wiesława Drojecka – śpiew, Orkiestra PR dyr. S. Rachoń: (a) Marjolaine, Trochę wiosny jesienią; (b) To wcale nie jest ważne, Milczenie
  • N-0142 H. Kowalewska, M. Koleśnik – śpiew, Zespół Instrumentalny K. Turewicza – Piosenki dawnej Warszawy: (a) Dintojra, Maleńki znak; (b) Wlazł kotek, Bielany
  • N-0148 Zespół Taneczny I. Bogajewicza: (a) Dwa gołąbki, Olividar; (b) Taniec meksykański „Bajao”, Niebieski autokar
  • N-0177 (a) Bożena Grabowska – śpiew, Zespół Instrumentalny J. Mazurkiewicza; Cha-Cha Flamingo, Near You; (b) Zbigniew Rawicz – śpiew, Zespół Instrumentalny W. Machana: Srebrna noc, Mój poemat
  • N-0203 Rena Rolska – śpiew, Orkiestra R. Damrosza: (a) Co nam przyniesie ta noc, Powiedz mamo; (b) Jeszcze sie zastanów, Samotne oczekiwanie
  • N-0205 Czerwono-Czarni: Mary Lou (Hello Mary Lou); Sad Eyes / Cowboy Story; Ballada (There’s a Goldmine in the Sky)
  • N-0207 Jeannie Johnstone – Kiss of fire, I’love you baby, April in Paris, My bonnie-dixieland.
  • N-0216 New Orleans Stompers: Under The double Eagle, I’m not rougch/ Jazz me blues, Melba Rag
  • N-0222 Węgierski Zespół Taneczny: Buona Sera, Signorina – tango, Konstantinopol / Orkiestra Taneczna „Optymiści”, Zespół Górkiewicza i Skowrońskiego: Fiesta Cubana – rumba, Mysterioso – slowfox
  • N-0237 Danuta Rinn, Bogdan Czyżewski: Biedroneczki są w kropeczki; Grześ i Róża / Ona ma 20 lat; Twardy orzech
  • N-0238 Michaj Burano, Czerwono-Czarni: Wezmę w drogę złoty księżyc; Oczy czarne / Madame, Madame; La chanson d’orphée
  • N-0244 Marino Marini ed il suo Quartetto: Bella bella bambina, Vestita di rosso/ Petronio cha cha cha, Moliendo cafe
  • N-0251 Niebiesko-Czarni – Na swojską nutę (1): Głęboka studzienka; Kawaliry / Wiem jo wiem; Gdybyś to tak miała
  • N-0257 Karin Stanek, Czerwono-Czarni: Chłopiec z gitarą; Wio, kary / Piosenka o warkoczykach; Gaz, panie szofer
  • N-0296 Czesław Niemen, Niebiesko-Czarni: Locomotion; Czy mnie jeszcze pamiętasz / Wiem, że nie wrócisz; Tylko mów mi o tym
  • N-0314 Rena Rolska: Nie wolno mi; Dziś jest kto inny / Pocałuj mnie choć jeden raz; Zwykła rzecz
  • N-0323 Violetta Villas: Przyjdzie na to czas; Czterdzieści kasztanów / Józek; Pucybut z Rio
  • N-0325 Czesław Niemen, Niebiesko-Czarni, z tow. „Błękitnych pończoch”: Czas jak rzeka, Ach te oczy, Nie bądź taki „bitels”, Ptaki śpiewają „kocham”
  • N-0329 Jerzy Połomski: Pożegnalny koncert; Słuchaj mnie / Fantazja; Nowa miłość
  • N-0342 Jerzy Połomski: Jeśli chcesz, podaruję ci księżyc; To ten walczyk nasz / Warszawskie dziewczyny; Przyszłaś do mnie jak piosenka
 
Etykieta, strona A minialbumu zespołu Filipinki „Tarap – Tarap”
  • N-0361 Filipinki: Tarap – Tarap; Siedmiu chłopców / To ma być miłość; Ballada o kimś dalekim
  • N-0371 Danuta Rinn: Właśnie tego dnia; Każdy człowiek ma swój dzień / Panienka z lusterka; Tylko przyjdź
  • N-0423 Blackout: Julia; Te bomby lecą na nasz dom / Gdzie on tam i ty; Daj psu kość
  • N-0440 Zespół Instrumentalny Rozgłośni Gdańskiej Polskiego Radia: Serwus Panie chief; Barwy dnia / Wczorajszy dzień; Nadmorskie skarpy
  • N-0454 Kwartet Warszawski: Murowane przeboje; Sikawka / Zazdrość o sen; Czterech starych kawalerów
  • N-0459 Czerwone Gitary: Wolny wieczór; Jak mi się podobasz / Nad morzem; Jak wędrowne ptaki
  • N-0460 Rena Rolska: Piosenka o niebieskich ptakach; Dzieli nas kieliszek wina / A ja nie pójdę spać; Czy dziś zobaczę cię
  • N-0466 Rena Rolska: Dwudziestu trzech; Esteta / Gość z zaświatów; Dziwny pan
  • N-0505 Sława Przybylska: Zielone liście drzew; Zanim wróci wiatr / Stara ballada; Wierzysz? Nie wierzysz?
  • N-0557 Marek Grechuta, Anawa: Serce / Niepewność; Tango Anawa
 
Okładka płyty winylowej zespołu Filipinki „Wiosna majem wróci”
  • N-0572 Filipinki Wiosna majem wróci
  • N-0586 Klan: Gdzie jest człowiek; Z brzytwą na poziomki / Nie sadźcie rajskich jabłoni; Automaty
  • N-0611 Respekt: Górnik-gola!; Cały kraj / Dziura; Daleko przed siebie
  • N 0620 Trubadurzy: Nie ocieraj łez; Brzydal / Wiera, Wiera, czarne oczy miałaś; Gdzie jest ten dzień
  • N-0635 Waldemar Kocoń: Nie zostawiaj mnie samego; Wyznanie najcichsze / Jedyny dom; Już nie mam serca
  • N-0661 Halina Kunicka: Człowiek czeka; Zapiszemy naszą miłość / Jeszcze nie raz; Bodajbym cię była nigdy nie spotkała
  • N-0664 Lucyna Arska – Romanse cygańskie: Cyganie; Odejdź już / Janczary; Hej tam pod lasem
  • N-0665 Amazonki: Dla tych co na morzu; Oczy czarne – parafraza / A mnie w to graj; Umówmy się tak...
  • N-0680 Jarema Stępowski: Z expresiakiem w kieszeni; Na zielonych Bielanach / Beztroski chłopak; Gdyby nie piwo
  • N-0686 Stenia Kozłowska, zespół instr. R. Poznakowskiego: Butterfly; Tajemniczy pan / Ech, wspomnienia; Odczekaj
  • ZSN–745 Wołosatki – Bieszczadzki koncert: Bieszczadzki koncert; Wędrowanie / Wiatry zielone; Wakacje w Bieszczadach, 1981
  • ZSN–746 Wołosatki – Bieszczadzki koncert: Oczekiwanie; Bieszczadzkie lato w kaloszach / Dokąd iść...; Do widzenia, 1981.

Single winylowe

edytuj

Single winylowe SP

edytuj

Single winylowe SPP

edytuj
  • SPP-0001 Klincz: Plamy na słońcu / Jak to smakuje
  • SPP-0002 Zdzisława Sośnicka: Uczymy się żyć bez końca / Realia
  • SPP-0003 Bajm: Ściany mają uszy, uszy znakomite / Diabelski krąg
  • SPP-0004 Gayga: Zabierz mnie do piekła / Chodzę, stoję, siedzę, leżę
  • SPP-0005 Banda i Wanda: Podróżni bez biletu (Mamy czas) / Kochaj mnie miły
  • SPP-0006 John Porter: Still in Warsaw / Magic Moments
  • SPP-0007 Izrael: Rastaman nie kłamie / Powstańcie wojownicy
  • SPP-0008 Klincz: Latarnik / Flesz
  • SPP-0009 Zespół „Gawęda”: Przylądek Dobrej Nadziei / Kupię ci pęczek rzodkiewek
  • SPP-0010 Jan Jakub Należyty: Najlepsza woda z kałuży / Clown
  • SPP-0011 Izrael: Nie poddawaj / Fajka pokoju
  • SPP-0012 Maciej Zembaty – Ballady Leonarda Cohena: Tańcz mnie po miłości kres / Goście
  • SPP-0013 Voo Voo: Wizyta I/Faza II
  • SPP-0014 Wały Jagiellońskie: Raczej optymistycznie / Serce na pętli
  • SPP-0015 Wały Jagiellońskie – Tango Mexico: Tango Mexico / Konkwista
  • SPP-0016 Karolina Poznakowska: Balonówka z Coca-Colą / Hop na top
  • SPP-5001 Alex Band: Piłka w grze / Krzysztof Krawczyk: Piłka w grze.

Single winylowe ZS

edytuj

Zobacz też

edytuj

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Ze względu na dużą liczbę chętnych szkoła otrzymała w 1963 roku do swojej dyspozycji zaadaptowany budynek na Kolonii Centralnej, a w 1968 roku szkoła nowy budynek przy ulicy Spokojnej → Redakcja 1984a ↓, s. 4.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Piotr Kutkowski: Opisał historię Wytwórni Prochu. echodnia.eu, 2008-11-13. [dostęp 2016-09-19]. (pol.).
  2. ↑ a b c d Wierzbicki ↓.
  3. ↑ Jan Prot twórca Pionek ↓, s. 2.
  4. ↑ Dziennik Rozkazów Ministra Spraw Wojskowych Nr 1 z 25 stycznia 1934 r., poz. 1.
  5. ↑ Tajemnice starego cmentarza. polskaniezwykla.pl. [dostęp 2021-02-07]. (pol.).
  6. ↑ Jan Prot twórca Pionek ↓, s. 3.
  7. ↑ Bogusław Blum. Eugeniusz Czyż 1879-1953. Architekt i Konstruktor. „Czasopismo Techniczne”. Zeszyt 7-A/2008. s. 9–38. 
  8. ↑ a b Pronit-Pionki opuszczone zakłady tworzyw sztucznych. intotheshadows.pl. [dostęp 2016-09-22]. (pol.).
  9. ↑ Strzemień 1969 ↓, s. 37.
  10. ↑ Redakcja 1984a ↓, s. 4.
  11. ↑ a b Redakcja 1984 ↓, s. 1.
  12. ↑ Grupa Pronicel S.A. – profesjonalne kleje do mocowania tapet [online], Grupa Pronicel S.A [dostęp 2024-02-23] (pol.).
  13. ↑ ZPS MESKO S.A. w Skarżysku-Kamiennej Oddział w Pionkach. mesko-pionki.pl, 2014-04-04. [dostęp 2016-09-20]. (pol.).
  14. ↑ Fabryka Amunicji Myśliwskiej „FAM-PIONKI” Sp. z o.o.. fam-pionki.pl. [dostęp 2016-09-20]. (pol.).
  15. ↑ https://www.discogs.com/release/21063622-Adam-Zwierz-Adam-Zwierz

Bibliografia

edytuj
  • Marek Wierzbicki, Rozwój, funkcjonowanie i upadek Wytwórni Chemicznej nr 8 – Zakładów „Pronit” w latach 1945–2000, Pionki: Polskie Wydawnictwo Historyczne oddział w Pionkach [dostęp 2016-09-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-20] (pol.).
  • Jan Prot twórca Pionek, t. Biogram dr inż. Jana Prota opr. na podst. „Szkice z dziejów Pionek t. I”, Pionki: ZHR Obwód „Ziemia Radomska” w ramach realizacji projektu „KULTURA” we współpracy z Urzędem Miasta Pionki, s. 1–4 (pol.).
  • Witold Strzemień: Zespół pracowników PM „Montoerg”: Montoerg 1959–1969. Kielce: Prasowe Zakł. Graf. RSW „Prasa”, 1969. (pol.).
  • Redakcja. Pionki, 40 lat PRL, 30 lat Miasta. „Tygodnik Radomski”. Wydanie specjalne. „Pronit” firma która zobowiązuje, s. 1, lipiec 1984. Radom. (pol.). 
  • Redakcja. Pionki, 40 lat PRL, 30 lat Miasta. „Tygodnik Radomski”. Wydanie specjalne. Oświata – Sukcesy mimo kłopotów, s. 4, lipiec 1984. Radom. (pol.). 

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pronit&oldid=75459218”